หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 607

เขายังทำเป็นใจเย็น เฉินผิงเดินเข้าไปในตรอกที่มีคนผ่านไปมาน้อย แสงไฟจางลง ที่ด้านในมีร้านค้าอันสวยงามตั้งอยู่สองข้างของทางเดิน แสงจากหลอดไฟสีชมพูส่องประกายยั่วยวน ในระหว่างนั้นมีเหล่าหญิงสาวนุ่งเสื้อผ้าน้อยชิ้นอยู่ตรงทางเข้าร้าน คอยยืนเรียกลูกค้าอย่างกระฉับกระเฉง

“เข้ามาสนุกข้างในสิคะ พ่อหนุ่ม” หนึ่งในนั้นส่งเสียงพลางกวักมือเรียกเขา

“มาสิคะพ่อหนุ่ม ที่นี่มีแต่สาวแรกรุ่นทั้งนั้นเลย” ผู้หญิงอีกคนจากร้านถัดไปตะโกนเรียก

ผู้ชายส่วนใหญ่มาที่นี่เพื่อใช้บริการทางเพศ เพราะคิดว่าเฉินผิงเองก็เหมือนกัน ผู้หญิงพวกนั้นจึงเริ่มตะโกนอย่างเร่งรีบเพื่อดึงความสนใจของเขา เมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาในตรอก

เฉินผิงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เขาไม่ได้เข้ามาในตรอกเพื่อมาหาความสำราญ เขาแค่คิดว่าที่นี่มีคนน้อยและแสงไฟจาง ที่จะช่วยให้มีโอกาสได้รู้ว่าใครกันที่ตามเขามา

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่กล้าผลีผลามมองไปข้างหลัง เขาจึงเดินเข้าไปหาผู้หญิงคนหนึ่งแทน

เมื่อเธอเห็นเฉินผิงเข้ามาหา เธอจึงยิ้มต้อนรับทันที “รสนิยมดีนี่คะ พ่อหนุ่ม ฉันน่ะสวยที่สุดในย่านนี้แล้ว ผู้ชายข้างหลังมากับคุณหรือเปล่า? ถ้าเขาจะใช้บริการด้วยฉันต้องคิดเงินเพิ่มนะ”

คำพูดของเธอทำให้เฉินผิงต้องเหลียวไปมอง ตอนนั้นเองที่เขาเห็นชายร่างกำยำยืนห่างออกไปไม่กี่เมตรที่ด้านหลัง

พอได้เห็นชายคนนั้น ความตกตะลึงและหวาดกลัวก็ท่วมท้นเฉินผิง แม้เขาจะรู้อยู่แล้วว่ากำลังเผชิญกับคนที่แข็งแกร่งมาก ที่เขารู้ว่ามีคนแอบติดตามก็เพราะสัมผัสได้ถึงปราณสัมผัสของอีกฝ่าย แต่มันบางเบาจนเขาไม่รู้ว่าอยู่ใกล้มากแค่ไหน

ถ้าชายคนนั้นจู่โจมจากด้านหลัง เขาก็คงหลบไม่พ้น พอคิดแบบนั้นเฉินผิงก็เริ่มวิตก

“เราไม่ได้มาด้วยกัน” เขาตอบหญิงคนนั้นพร้อมส่ายหัว

เธอรู้สึกเหมือนโดนท้าทาย หญิงสาวที่อายุน้อยกว่าจึงขยับเข้าไปใกล้ชายร่างกำยำเช่นกัน “ฉันแค่ห้าสิบก็พอเหมือนกันค่ะ!”

“ฉันไม่ได้อยากใช้บริการ ไปซะ ปิดไฟแล้วก็ไปนอน” ชายร่างกำยำกล่าว ไม่แสดงสีหน้าใดๆ

หญิงสาวทั้งสองยืนนิ่งหลังเขาพูดจบ ครู่หนึ่งจากนั้น พวกเธอก็มองด้วยสายตาว่างเปล่าไปด้านหน้า แล้วพยักหน้าด้วยท่าทีแข็งทื่อราวกับกำลังถูกควบคุม “ได้ค่ะ..”

จากนั้นพวกเธอก็ทำตามที่เขาสั่ง แยกย้ายกลับเข้าไปในร้านของตนและปิดไฟ

เมื่อแสงไฟดับลง ความมืดก็ปกคลุมไปทั่วทั้งตรอก