หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 689

เมื่อออร่านั้นแผ่ปกคลุมไปถึงฉินเสี่ยวเทียนและทุกคนในตระกูลฉินแล้ว พวกเขาก็รู้สึกราวกับมีแรงกดดันมหาศาลกดทับพวกเขาอยู่ ด้วยความที่ไม่สามารถทนทานต่อแรงกดดันนั้นได้ สมาชิกในตระกูลบางคนที่อ่อนแอต่างก็กระอักเลือดออกมาก่อนที่ล้มลงไปกองกับพื้น

ความจริงที่ว่าออร่านั้นเพียงอย่างเดียวก็สามารถทำให้ปรมาจารย์นั้นคุกเข่าลงได้ ก็สามารถบอกได้ถึงความน่ากลัวของอานุภาพแห่งออร่านั้นได้แล้ว

“ถอยออกไป” ฉินเซียวหลินสั่งฉินเสี่ยวเทียน

เมื่อไม่เหลือทางเลือกอะไรอีกแล้ว ฉินเสี่ยวเทียนก็ถอยหลังไปพร้อมด้วยคนในตระกูลฉินทั้งหมด สำหรับฉินเซียวหลินนั้นเขาพยายามรวบรวมแรงกำลังทุกอย่างที่มีเพื่อทุ่มให้สุดตัวแม้เขาจะรู้ว่าความตายกำลังรอเขาอยู่ก็ตามที

“เฉินผิง คุณจัดการต่อได้เลย ไม่มีใครเข้ามาแทรกแซงอีกแล้ว” ซูฉางเซิงยิ้มให้เฉินผิงก่อนที่จะออกไปจากสังเวียนสู้พร้อมกับยูดง

หลังจากที่เขามองซูฉางเซิงเพื่อแสดงความขอบคุณแล้วนั้น เฉินผิงก็หันมาเผชิญหน้ากับฉินเซียวหลินพร้อมส่งสายตาอาฆาตราวจะกินเลือดกินเนื้อ

“วันนี้ ฉันจะส่งแกลงนรกไปเจอกับลูกชายแกที่นั่น”

วินาทีที่เฉินผิงพูดจบลงแล้วนั้น เขาก็กระโจนขึ้นไปในอากาศก่อนจะปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าฉินเซียวหลินปานสายฟ้าแลบ

ฉินเซียวหลินไม่ทันได้ตั้งตัวกับความรวดเร็วของเฉินผิงเลย เขาถอยหลังไปอย่างสิ้นหวังแต่ก็พบว่ามันสายเกินไปเสียแล้ว

เฉินผิงตบหน้าเขาอย่างแรง

เพี้ยะ!

เมื่อเสียงตบนั้นดังขึ้น ร่างของฉินเซียวหลินก็หมุนคว้างอยู่ในอากาศก่อนจะร่วงลงสู่พื้น

ตบนั้นทำให้หน้าซีกหนึ่งของฉินเซียวหลินบวม ไม่เพียงแต่มีเลือดไหลซึมออกมาจากมุมปากเท่านั้น เขายังเสียฟันไปอีกสองสามซี่จากแรงกระแทกของฝ่ามือ

เฉินผิงตบฉินเซียวหลินต่อหน้าต่อตาทุกคนเพื่อให้เขาได้รับความอับอาย และเพื่อส่งสัญญาณเตือนให้ทั่วทั้งยุทธภพหลีกทางเขาไปให้ไกล

“ไม่นะ ฉินเซียวหลินต้องการจะทำลายตัวเองเพื่อฆ่าตัวตายไปพร้อมกับคุณเฉิน” จ้าวอู๋ฉีอุทานออกมาด้วยความตระหนก

ในขณะนั้น ทุกคนเกรงว่าเฉินผิงจะเป็นอันตรายถึงชีวิต ด้วยความเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ ร่างกายของฉินเซียวหลินจะเป็นเสมือนระเบิดหากเขาทำลายตัวเอง อันที่จริงแรงระเบิดนั้นอาจจะทำลายให้สนามกีฬาแห่งนี้ถล่มลงกลายเป็นจุณ

ด้วยเหตุนี้ คนที่มุงดูเหตุการณ์ทั้งหลายก็รีบหนีเพื่อเอาชีวิตรอด เหล่าคนที่แข็งแรงพอจะปลดปล่อยพลังออกมาเพื่อป้องกันตัวเองก็รีบแผ่ออร่าออกมาปกคลุมร่างตนเองทันที

“คุณซู ฉินเซียวหลินต้องการจะระเบิดตัวเองแล้ว เขาไม่คิดจะเหลือแม้แต่วิญญาณตัวเองเอาไว้เลย” ยูดงกล่าวออกมาด้วยความตะลึง

คนที่อยู่ในระดับปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์และที่อยู่ในระดับเหนือกว่านั้น จะสามารถเพ่งสมาธิไปยังพลังของพวกเขาภายในจุดชีพจรตันเถียนและระเบิดออกมา ผลของมันนั้นไม่ต่างอะไรไปจากการระเบิดครั้งใหญ่หลวง

จากการทำเช่นนั้น ร่างของคนคนหนึ่งรวมทั้งวิญญาณจะสลายหายไปในอากาศ และหากไร้ซึ่งวิญญาณ คนคนนั้นย่อมไม่มีวันจุติขึ้นมาใหม่ได้อีกต่อไป

และเพราะเหตุนี้ น้อยคนนักที่จะเลือกทำลายตัวเองแม้ว่าพวกเขาจะต้องตายก็ตาม ยิ่งไปกว่านั้น หากช่องว่างของพลังมีมากเกินไป การระเบิดทำลายตัวเองก็ไม่ได้ส่งผลใดๆ ต่ออีกฝ่าย