“ฮ่าฮ่า ฆ่าพวกแกเพียงไม่กี่คนก็ไม่ต่างอะไรกับบดขยี้แมลงสักตัวหรอก! อย่านึกว่าแกฆ่าเซี่ยเชาได้ เพียงพอพอจะรู้เรื่องเกี่ยวกับทักษะวิญญาณอยู่บ้าง แล้วก็จะเรียกตัวเองว่าเป็นอัจฉริยะและมีความสามารถที่จะต่อสู้กับฉันได้หรอกนะ ในสายตาของฉัน แกและคนอื่นๆ ก็เป็นแค่พวกมดปลวกเท่านั้นแหละ!” หนิงอวี่หัวเราะ
จากนั้นเขาก็ขยับมืออยู่ไม่หยุดหย่อน เกิดประกายไฟขึ้นกลางอากาศแล้วทั่วทั้งห้องรับแขกก็เต็มไปด้วยพลังที่ไม่อาจมองเห็นได้ แม้แต่วิญญาณร้ายที่แลดูเป็นอันตรายก็เผยโฉมหน้าออกมา
ไม่นานวงแหวนอาคมที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าก็ปรากฏขึ้นเป็นรูปเป็นร่างในห้องรับแขก มีโซ่ตรวนไขว้กันไว้เพื่อปิดกั้นทุกทางออก
“นี่คือค่ายกลดักมังกรของหอเทียนหลัว ผู้ที่ถูกขังอยู่ในค่ายกลจะไม่สามารถหลบหนีออกมาได้ เช่นนั้นก็จงเตรียมตัวตายเสียเถอะ!”
เพียงแค่หนิงอวี่ร้องคำราม อัคคีลุกโชติช่วงก็กลืนกินโซ่ตรวนเสียจนทำให้ร้อนระอุราวกับมีเตาหลอมมาตั้งอยู่ในห้องรับแขกขึ้นมาทันที
พลังที่ไม่อาจมองเห็นได้โอบล้อมพวกเขาทุกคนเอาไว้ เจตจำนงสังหารอันแรงกล้าก็รวมเข้าด้วยกันแล้วกลืนกินเหล่าวิญญาณร้าย
“ถึงกับบ่มเพาะวิญญาณร้ายบนเขตอันตรายเช่นนั้นได้ช่างน่าประทับใจยิ่งนัก” เฉินผิงถอนหายใจพลางจับจ้องไปยังวิญญาณร้ายที่แลดูเป็นอันตราย
“คุณเฉิน พวกเราจะรั้งมันไว้เอง คุณรีบหาทางหนีไปซะ”
หลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งควักอาวุธออกมาปกป้องเฉินผิงเอาไว้ข้างหลังด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว
ในทางกลับกัน เสี่ยวหลานที่แอบอยู่ข้างหลังเฉินผิงก็จ้องมองหนิงอวี่ผู้คลุ้มคลั่ง ทันทีที่เธอโบกมือก็มีแมลงพิษขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือพุ่งเข้าใส่ฝ่ายหลัง
แมลงพิษพวกนี้มีพิษร้ายแรงถึงตาย ผู้ที่สัมผัสโดนเพียงน้อยนิดก็จะถูกพิษจนตายได้ เสี่ยวหลานอยู่ในหมู่บ้านหม่าวมายี่สิบปี เธอจึงคุ้นเคยกับการควบคุมพวกมันมากทีเดียว
หึ่ง! หึ่ง! หึ่ง!
แมลงพิษนับสิบๆ ตัวกำลังมุ่งหน้าเข้าไปหาหนิงอวี่ ขอเพียงพวกมันตัวใดตัวหนึ่งเกาะอยู่บนตัวเขาได้ ก็ถือว่าสำเร็จแล้ว
“หึ! แกคิดจะทำร้ายฉันด้วยแมลงพิษได้งั้นรึ?”
หนิงอวี่แค่นเสียงอย่างเย็นชาพลางโบกมือ ทันใดนั้นก็มีตาข่ายยักษ์ปรากฏขึ้นตรงหน้าหนิงอวี่แล้วสกัดแมลงพิษทุกตัวเอาไว้
เสี่ยวหลานมองดูแมลงพิษตายไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าว ฉันสู้อุตส่าห์เลี้ยงพวกมันมา แต่ตอนนี้พวกมันตายหมดแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ฉันออกมาจากหมู่บ้านหม่าวแล้ว เกรงว่าฉันคงจะไม่ได้พบพวกมันอีกแล้ว!
โซ่ตรวนพัวพันหลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งราวกับงู พวกเขาต่างถูกควบคุมจังหวะการเต้นของหัวใจเอาไว้ แล้วอาวุธในมือของพวกเขาก็ร่วงลงไปที่พื้น
ยิ่งโซ่ตรวนมัดพวกเขาแน่นขึ้นมากเท่าไหร่ ก็ทำให้พวกเขาต่างหายใจลำบากมากขึ้นเท่านั้น สีหน้าของพวกเขาเริ่มซีดขาวราวกับศพ
เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงจึงใช้นิ้วต่างมีด มีลำแสงเปล่งประกายออกมาจากนิ้วของเขา แล้วตัดโซ่ตรวนบนตัวของพวกเขาออกเพื่อให้ทั้งสองคนเป็นอิสระ
“หลีกไปซะ” หลังจากช่วยพวกเขาสองคนแล้ว เขาออกคำสั่งเสียงเรียบ
เมื่อตระหนักว่าพวกเขามิใช่คู่ประมือของหนิงอวี่และไม่สามารถแตะต้องเขาได้ หลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งก็ได้แต่ปฏิบัติตามคำสั่งของเฉินผิงแล้วถอยมาอยู่ข้างหลังเขา
“แกซ่อนลูกไม้บางอย่างที่สามารถตัดโซ่ตรวนกักมังกรของฉันได้!”
หนิงอวี่หรี่ตาเล็กน้อย เขาร่ายคาถาอีกครั้งเพื่อดึงเอาพลังแห่งสวรรค์และปฐพี ทำให้เจตจำนงสังหารอัดแน่นอยู่ตลอด นั่นก็คือเขตอันตรายจึงทำให้มีเจตจำนงสังหารอยู่มากมายนับไม่ถ้วน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
8เหรียญเท่ากับกี่บาท...
ไม่มีบีตรเครดิตก็ต้องรออ่านแบบฟรี รอนานหน่อย...
กำลังสนุกเลย ไปไหนแล้ว รีบกลับมานะคะรับ...
รอจะอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้อ่าน แต่ไม่เป็นไรครับเราไม่ได้อ่านคุณก็ไม่ได้รายได้...
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...