หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 844

“ทำไมแก่นมังกรถึงมาอยู่ที่นี่? มันควรจะอยู่ในหัวกระโหลกของมังกรไม่ใช่หรือ?”

เฉินผิงขมวดคิ้ว เขาไม่เข้าใจได้เลยว่าเพราะเหตุใดแก่นมังกรถึงได้มาอยู่ในสถานที่เช่นนี้

แก่นมังกรถูกล้อมรอบไปด้วยก้อนหินขนาดต่างๆ พร้อมด้วยน้ำพุที่ปล่อยน้ำออกมาไหลไปตามซอกหิน

หลังจากสำรวจพื้นที่อย่างละเอียด เฉินผิงไม่พบร่องรอยของมังกรน้ำแข็งเลยแม้แต่น้อย แต่เมื่อเขามองลึกเข้าไปในน้ำพุนั่น ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจในตรรกะของมันแล้ว

เมื่อมังกรน้ำแข็งถูกสร้างมาจากก้อนน้ำแข็ง น้ำพุที่ไหลอยู่รอบแก่นมังกรนั่นจะต้องมีอะไรบางอย่างเกี่ยวข้องกับมันอย่างแน่นอน

เฉินผิงค่อยๆ ดึงกระบี่พิฆาตมังกรออกมาและเดินเข้าไปใกล้หินกองนั้น โดยหวังว่าจะดึงเอาแก่นมังกรออกมาด้วยกระบี่ของเขา

ชั่วขณะที่ปลายดาบเข้าใกล้แก่นมังกร น้ำในน้ำพุก็เริ่มเคลื่อนไหวและพวยพุ่งขึ้นมา เพียงแค่ชั่วพริบตา มันก็เข้ามาห่อหุ้มและแช่แข็งแก่นมังกร!

เฉินผิงแน่ใจในทันทีว่ามังกรน้ำแข็งกำลังปรากฏตัว

เมื่อมังกรน้ำแข็งปรากฏตัว นั่นเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากแก่การดึงเอาแก่นมังกรออกมา เพื่อป้องกันไม่ให้น้ำพุนั่นแข็งตัวเป็นน้ำแข็ง เฉินผิงจึงปล่อยคลื่นพลังเพลิงไปหลายต่อหลายครั้งแต่มันก็ไม่เป็นผล

ท้ายที่สุด เฉินผิงตัดสินใจพุ่งเข้าใส่น้ำพุนั่น และคว้าแก่นมังกรเอาไว้ได้!

แต่น้ำพุเยือกแข็งนั่นก็กลืนกินร่างกายของเฉินผิงอย่างรวดเร็วเช่นกัน

ในที่สุดมังกรน้ำแข็งก็ปรากฏตัวออกมา โดยที่เฉินผิงยังคงติดอยู่ภายในร่างกายของมัน

แม้ว่าร่างกายของเฉินผิงจะไม่สามารถขยับได้ แต่เขาก็ยังคงไม่ปล่อยมือจากแก่นมังกร

เฉินผิงรู้สึกหนาวไปถึงกระดูกราวกับว่าเขาจมดิ่งลงไปในเหวน้ำแข็ง จนถึงจุดที่สติของเขาเริ่มเลือนลาง

เขาพยายามที่จะใช้พลังจิตตวิสุทธิเพื่อขับไล่ความหนาวในร่างกายของเขา แต่มันก็ไม่เป็นผล

เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา เจ้ามังกรนั่นก็เคลื่อนไหวช้าลงก่อนจะนอนนิ่งอยู่บนพื้นในที่สุด

เฉิงคุนและซวนหยวนไคต่างมองหน้ากันก่อนที่ทั้งคู่จะพุ่งเข้าใส่เจ้ามังกรน้ำแข็งพร้อมด้วยอาวุธในมือของพวกเขา เหล่าลูกสมุนของพวกเขาก็เข้าร่วมด้วยเช่นกัน

พวกเขาราวสิบคนโจมตีเข้าใส่มังกรน้ำแข็ง

พวกเขาทั้งหมดล้วนเป็นถึงปรมาจารย์อาวุโสระดับห้าเป็นอย่างน้อย แต่ดูเหมือนว่าการโจมตีของพวกเขาไม่สามารถสร้างความเสียหายใดให้กับมังกรน้ำแข็งได้เลย พวกเขาอาจทิ้งรอยเอาไว้บนหัวของมันบ้าง แต่ก็ไม่มีทางใดที่จะดึงเอาแก่นมังกรออกมาได้เลย

พวกเขาพยายามหลายต่อหลายครั้งจนรู้สึกเหนื่อยหอบ พวกเขาก็ยังไม่สามารถสร้างรอยหรือบาดแผลใดๆ บนกระโลกของมังกรน้ำแข็งได้อยู่ดี ขณะนั้นซูอวี่ฉีก็กระโดดขึ้นไปบนร่างกายของมันเพื่อดูอาการของเฉินผิง

ณ จุดนั้น เฉินผิงไม่สามารถเคลื่อนไหวหรือพูดได้อีกต่อไป แต่ดวงตาของเขายังคงเบิกกว้าง ซูอวี่ฉีรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่รู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่

“พวกเรา เราต้องทำอะไรบางอย่าง เฉินผิงยังไม่ตาย!” ซูอวี่ฉีหันไปบอกกับกู่หลิงเอ๋อร์และเสี่ยวหรู