หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 857

อย่างไรก็ตาม เป็นความจริงที่ว่าแม้แต่นักเลงในเมืองเล็กๆ อย่างหลินเทียนหู่ยังเป็นถึงหนึ่งในกองกำลังของตำหนักมังกรฟ้า เขาทำเหมือนกับว่าวิชาของตำหนักมันกรฟ้าไม่มีอะไรพิเศษ

ทางด้านของชื่อเฟิ่ง ถึงแม้จะเป็นปรมาจารย์ในภายหลังและค่อนข้างทรงพลัง แต่เฉินผิงก็หาได้ใส่ใจมากนัก เนื่องจากมีปรมาจารย์ยุทธ์มากมายราวกับเห็บหมัดในยุทธภพนี้

อย่างไรก็ตาม ทุกอย่างยังคงเป็นเช่นเดิมจนกระทั่งเมื่อวาน เมื่อตาเฒ่ามังกรได้เปิดเผยความจริงและได้ล่วงรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเขา นอกจากนี้ ยังได้รู้ความจริงอีกว่าแหวนวงนี้เป็นของที่พ่อของเขามอบให้กับแม่เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของความรัก ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่ยอดฝีมือที่ยากจะหาใครเทียบได้อย่างจ้าวลี่กั๋วยังเป็นส่วนหนึ่งของตำหนักมังกรฟ้า ทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก

ดังนั้นเขาจึงต้องการรู้เป็นอย่างยิ่งว่าพ่อของเขาคือใครกันแน่ และก่อตั้งตำหนักมังกรฟ้าขึ้นมาได้อย่างไร อีกทั้งเหตุผลที่แต่ละกองกำลังของตำหนักมังกรฟ้ามีความสามารถที่แตกต่างกันอย่างมากนั้นคืออะไร

แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสามารถตอบคำถามของเขาได้ เขาคงทำได้เพียงตรวจสอบและค้นหาด้วยตัวของเขาเอง

แต่ทว่า เขามีบางอย่างที่ต้องจัดการในตอนนี้ เขาต้องสืบหาความสามารถของกองกำลังถัดไป

หากมีกองกำลังบางส่วนที่มีความสามารถเช่นเดียวกับแดนไร้เงาแล้วล่ะก็ บางทีฉันอาจจัดการกับพวกตระกูลหลงด้วยพลังของตำหนักมังกรฟ้าและช่วยแม่ของฉันออกมาได้

ขณะที่เขากำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความคิด ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นมาจากด้านนอกห้อง

“ใครกันที่กล้าบุกรุกเกาะสะกดมังกร?”

ทันทีที่พวกเขาทั้งสองได้ยินเสียงจากด้านนอก พวกเขาทั้งสองก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นพวกตระกูลหลง

“นายท่าน อาจจะเป็นพวกตระกูลหลงก็เป็นได้ ผมจะออกไปดูก่อน” จ้าวลี่กั๋วพูดกับเฉินผิงหลังจากเกิดความวุ่นวายด้านนอก

เขามีตระกูลหลงคอยหนุนหลังอยู่ ดังนั้นเขาจึงไม่หวาดหวั่นแม้จะต้องเผชิญหน้ากับยอดฝีมือที่น่าเกรงขามอย่างจ้าวลี่กั๋ว

“ทราบแล้วคุณหลง เราจะแจ้งให้คุณทราบอย่างแน่นอนเมื่อเรามาเยี่ยมเยียนเกาะสะกดมังกรในครั้งหน้า นี่ก็สายมากแล้วดังนั้นฉันต้องรีบไปก่อน เอาไว้เราค่อยคุยกันวันหลัง”

เมื่อพูดจบ จ้าวลี่กั๋วทำท่าโบกมือสั่งลูกน้องของเขา เรือยอทช์ก็แล่นวนอย่างมีชีวิตชีวาและค่อยๆลับตาออกไปต่อหน้าต่อตาของหลงซิงซู

สีหน้าของหลงซิงซูหมองมัวลงไปด้วยความหวาดกลัวขณะที่มองชายคนนั้นจากไป อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้สั่งห้ามจ้าวลี่กั๋ว เพราะเขารู้ดีว่าด้วยความสามารถของเขานั้นไม่เพียงพอจะทำเช่นนั้นได้

น่าเสียดายที่เขาไม่ทันได้สังเกตเห็นเฉินผิงที่กำลังยืนอยู่ข้างจ้าวลี่กั๋วแต่อย่างใด เขาคงไม่เคยคาดคิดเอาไว้ว่าเฉินผิงจะเป็นผู้ที่ได้แก่นมังกรไปครอบครอง ไม่เช่นนั้นแล้ว เหล่าตระกูลหลงจะต้องไล่ล่าเขาอย่างแน่นอน