หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 861

เพียงไม่นานหลังจากที่เฉินผิงและคนอื่นๆ จากไป หลงซิงซูก็เข้ามาล้อมโรงแรมที่เฉินผิงพักอยู่พร้อมกับคนจากตระกูลหลง โชคร้ายที่เฉินผิงออกไปนานแล้ว หลงซิงซูจึงมาเสียเที่ยว

เฉินผิงรีบเดินทางทั้งวันทั้งคืนมุ่งหน้าไปที่หุบเขายาทันที หากเขาต้องหาสถานที่ที่เงียบสงบเพื่อหลบซ่อนแล้ว ไม่มีที่ไหนจะเหมาะไปกว่าหุบเขายาอีกแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเขามีสิทธิ์ที่จะอยู่ที่นี่ได้ในฐานะที่เขาเป็นเจ้าหุบเขายา

เมื่อเขามาถึงหุบเขายา ซูฉางเซิงเห็นว่าเขาค่อนข้างรีบร้อนแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร เฉินผิงบอกกับเขาเพียงแค่ว่าต้องการสถานที่ที่เงียบสงบช่วยหาให้เขาโดยด่วน จากนั้นเขาก็นั่งสมาธิและเริ่มบำเพ็ญฌาน

ขณะนี้เขาได้เข้าสู่ขั้นหลุดพ้นแล้ว เขาจึงไม่มีปัญหาใดแม้ว่าจะไม่ได้ทานอาหารหรือดื่มน้ำ นอกจากนี้ ด้วยแก่นมังกรจึงทำให้เขาไม่สามารถหยุดพักระหว่างที่ขาดพลังวิญญาณได้

เมื่อสัมผัสถึงพลังวิญญาณที่ปล่อยออกมาจากแก่นมังกรไหลเวียนอยู่ในจุดชีพจรตันเถียน เขาก็จมเข้าสู่สภาวะแห่งความสับสน

ขณะเดียวกันนั้นเอง ที่บ้านตระกูลหลงในจิงตู หลงจิ้งกั๋วในฐานะผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลได้นั่งอยู่ต่อหน้าท่ามกลางผู้นำครอบครัว

ในทางกลับกัน หลงซิงซูยังคงนั่งคุกเข่าต่อหน้าชายผู้นั้น เขาก้มหน้าลงราวกับถูกลงโทษ

"ท่านหลง จ้าวลี่กั๋วจากแดนไร้เงาไม่ยอมปริปาก เขาดื้อรั้นไม่บอกที่อยู่ของเฉินผิง” หลงซิงซูพึมพำอย่างแผ่วเบา

เมื่อไม่พบตัวเฉินผิง เขาจึงนำกำลังคนไปที่แดนไร้เงา เนื่องจากจ้าวลี่กั๋วผู้ซึ่งพาชายคนนั้นไปได้พำนักอยู่ที่นั่น แต่เมื่อไปถึง จ้าวลี่กั๋วกลับไม่รู้ว่าชายผู้นั้นหายไปไหน

“ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เขารู้ว่าเฉินผิงได้กลืนแก่นมังกรลงไป ดังนั้น ทำไมเขาถึงปล่อยตัวชายผู้นี้ได้อย่างง่ายดาย? เรื่องนี้มันแปลกเกินไป”

หลงจิ้งกั๋วทำหน้านิ่วคิ้วขมวด เขารู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากลเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ท่านหลง เป็นที่แน่ชัดว่าเขาปล่อยตัวเฉินผิงไป เขาอ้างว่าเฉินผิงเป็นสหายกับลูกชายของเขาที่ชื่อจ้าวฉวาง จ้าวฉวางขอร้องเขาแทนเฉินผิง ดังนั้นเขาจึงปล่อย เฉินผิงไป” หลงซิงซูอธิบาย

“คุณรั่วถง ได้เวลาทานข้าวแล้วค่ะ”

ทันใดนั้น สาวใช้คนหนึ่งก็เดินมาพร้อมกับถาดอาหารก่อนที่จะวางมันลงบนโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆ

เธอสอดส่องสายตาไปมาก่อนจะกระซิบหลงรั่วถง “คุณรั่วถงคะ หลงอู่ฝากข่าวมาค่ะ เขาบอกว่าตอนนี้เฉินผิงได้ครอบครองแก่นมังกรแล้ว ความสามารถของเขารุดหน้าไปอย่างมาก บางทีพวกคุณทั้งสองอาจจะได้พบกันในเร็วๆ นี้”

เมื่อหลงรั่วถงได้ยินเช่นนั้น รอยยิ้มของเธอกลับค่อยๆ จางหายไป เธอถอนหายใจก่อนจะพูดออกมา “ที่จริงแล้ว ฉันหวังว่าเขาจะไม่ทำเช่นนั้น ฉันยังคงพึงพอใจตราบใดที่เข้ามีชีวิตที่สงบสุข ตอนนี้พวกตระกูลหลงรู้เรื่องของเขาแล้ว พวกเขาคงไม่ปล่อยเฉินผิง ไปง่ายๆ อย่างแน่นอน”

“อย่าเป็นกังวลไปเลยค่ะ คุณรั่วถง คุณเฉินผิงจะต้องไม่เป็นไรอย่างแน่นอนค่ะ เขามีทั้งตาเฒ่ามังกรและหลงอู่คอยปกป้องเขาอยู่” สาวใช้พูดปลอบใจ