หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 868

เซี่ยโหวตุนมองกลุ่มคนที่เพิ่งจะมาถึงด้วยสายตาดูแคลน เพียงเขาตบแค่ครั้งเดียว ก็สามารถสังหารพวกเขาทุกคนได้อย่างง่ายดายในรวดเดียวแล้ว!

“เจ้าสำนักหนีกับปรมาจารย์เซี่ย ผมคือนายพลจ้าวอู๋ฉีจากกระทรวงยุติธรรมแห่งจิงตู ผมไม่ทราบว่าพวกคุณมีความแค้นอะไรกับคุณเฉิน ถึงเทศกาลไหว้พระจันทร์แล้ว เช่นนั้นพอจะเป็นไปได้ไหม...”

จ้าวอู๋ฉีเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มเกลื่อนใบหน้า พยายามที่จะขอร้องแทนเฉินผิง

“ไสหัวไปให้พ้น!”

เซี่ยโหวตุนตบเพียงครั้งเดียว ก็ส่งให้จ้าวอู๋ฉีลอยขึ้นไปกลางอากาศ “ถุย! แกมันก็แค่นายพลจากกระทรวงยุติธรรม! คู่ควรจะมาพูดคุยกับฉันแล้วงั้นรึ คนอื่นอาจจะกลัวแก แต่ไม่ใช่ฉันหรอกโว้ย...”

เซี่ยโหวตุนเป็นประมุขสำนักเทียนอู่ เขาย่อมไม่หวาดกลัวกระทรวงยุติธรรมอยู่แล้ว กระทรวงยุติธรรมจะสามารถทำอะไรเขาได้กันเล่า

จ้าวอู๋ฉีรู้สึกอับอายขายหน้าเพราะจู่ๆ ก็โดนตบโดยไม่คาดคิดเช่นนี้ แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ กระทรวงยุติธรรมล้วนไร้อำนาจเมื่อต้องเผชิญหน้ากับสำนักอายุนับร้อยปีพวกนี้ มิหนำซ้ำสำนักเหล่านี้ก็ไม่ยอมไว้หน้ากระทรวงยุติธรรมแต่อย่างใด

“ตอนที่เผชิญหน้ากันในหุบเขายา ฉันอุตส่าห์ไว้ชีวิตแกแล้ว แต่วันนี้พวกแกมารนหาที่ตายถึงที่นี่เอง...”

เฉินผิงเอ่ยด้วยสีหน้าข่มขู่คุกคาม

“รนหาที่ตายงั้นรึ?” เซี่ยโหวตุนแค่นเสียง “ไอ้หนู ลองตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองเสียบ้างเถิด! ถ้ามิใช่เพราะเหล่าผู้อาวุโสของหุบเขายาล่ะก็ พวกเราคงเอาชีวิตแกไปแล้ว วันนี้แกต้องตาย ไม่มีใครช่วยแกได้หรอก...”

เมื่อพูดจบ เซี่ยโหวตุนก็เขวี้ยงหมัดใส่เฉินผิง

เซี่ยโหวตุนอดใจรอที่จะได้ล้างแค้นให้กับการตายของบุตรชายแทบไม่ไหว เขาปรารถนาที่จะได้ฉีกทึ้งเฉินผิงให้เป็นหมื่นๆ ชิ้น!

เมื่อเห็นเช่นนี้ เฉินผิงก็ถอยกลับเข้ามาในลานสนามด้วยความเร็วปานสายฟ้าฟาด เซี่ยโหวตุนนึกว่าเฉินผิงหวาดกลัวและคิดจะหลบหนี ทันใดนั้นเขาก็เร่งติดตามไป

เมื่อเฉินผิงถอยร่นเข้ามาในลานสนาม ทันใดนั้นเขาก็ชกใส่เซี่ยโหวตุนที่กำลังจู่โจมใส่ กำปั้นขนาดมหึมาของเขาก็ส่องประกายแสงสีทอง

เซี่ยโหวตุนตกตะลึงไปชั่วขณะ ทว่าเขากลับมิได้หยุดมือ

ตู้ม!

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เซี่ยโหวตุนถึงกับแผดเสียงร้องออกมา แล้วเขาก็มองเฉินผิงด้วยความหวาดกลัว เขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่าเฉินผิงแข็งแกร่งมากเสียจนเขาไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะโต้ตอบได้อย่างไรกัน

“แกป่นกระดูกลูกน้องของฉัน เช่นนั้นวันนี้ฉันก็จะให้แกได้ลิ้มรสดูบ้าง”

เมื่อพูดจบ เขาก็เตะเซี่ยโหวตุนจนร่างของอีกฝ่ายลอยขึ้นกลางอากาศ

เฉินผิงกระทืบเท้าลงกับพื้น หินบลูสโตนที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าแหลกละเอียดแล้วร่างของเขาก็พุ่งขึ้นกลางอากาศ

ปัง! ปัง! ปัง!

เฉินผิงเอาแต่ชกเซี่ยโหวตุน ขณะที่เซี่ยโหวตุนกลายเป็นกระสอบทรายที่ต้องคอยรับแรงปะทะอย่างอับจนหนทาง

เลือดกระฉูดออกจากปากของเซี่ยโหวตุนไม่หยุดหย่อน และเสียงกระดูกแตกหักก็ดังไปทั่วทั้งนภา

ผู้ชมดูเหตุการณ์ต่างรู้สึกตะลึงงัน เมื่อได้เห็นภาพเหตุการณ์แปลกประหลาดที่เกิดขึ้นกลางอากาศ