ในระหว่างนั้น เฉินผิงกำลังวิ่งไปที่หุบเขายาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บหนักของเขา
เขาคงไม่อยู่ในสภาพย่ำแย่ขนาดนี้ถ้าสู้กับซวนหยวนเหยียนแค่คนเดียว แต่พอมีพลังลมปราณของปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์หลายคนคอยช่วยก็ทำให้ซวนหยวนเหยียนกลายเป็นคู่ต่อสู้ฝีมือร้ายกาจ
เขาส่งพลังวิญญาณไปเสริมพลังขา ช่วยให้เฉินผิงมาถึงหุบเขายาได้ภายในเวลาไม่ถึงวัน
ศิษย์ของตำหนักที่เฝ้าทางเข้ารีบก้าวเข้ามาพยุงเฉินผิงเอาไว้เมื่อเห็นเขาอยู่ในสภาพแบบนั้น
เมื่อมีคนรีบไปแจ้งซูฉางเซิง เขาก็วิ่งตามมาพร้อมด้วยเสี่ยวหลานกับผู้อาวุโสอีกหลายคน
ทุกคนต่างตกใจเมื่อเห็นเฉินผิงมีแผลเต็มตัว
“เกิดอะไรขึ้นกับคุณคะ เฉินผิง?” เสี่ยวหลานถามด้วยสีหน้าเจ็บปวดใจ
“เรื่องมันยาวน่ะครับ เดี๋ยวผมจะเล่าให้พวกคุณฟังทีหลัง” เฉินผิงหันไปพูดกับซูฉางเซิง “คุณซู ช่วยเตรียมสมุนไพรสำหรับยาหุยเทียนตันได้ไหมครับ? ผมว่าจะกลั่นยาตัวนั้น”
ซูฉางเซิงลังเล “แต่ดูจากสภาพคุณ..”
“ไม่ต้องห่วงผมครับ รีบไปเถอะ! หลังพักอีกสักหน่อยผมก็ไม่เป็นไรแล้ว!” เฉินผิงรบเร้าเขา
ซูฉางเซิงจึงปลีกตัวไปรวบรวมวัตถุดิบ ขณะที่เสี่ยวหลานช่วยพาเขาไปที่ห้องด้านในตำหนักยา
เฉินผิงเริ่มกำหนดลมหายใจและบาดแผลของเขาค่อยๆ หายดีโดยใช้จิตตวิสุทธิ ร่างกายของเขาดูดซับพลังวิญญาณรอบๆ รวมไปถึงพลังของแก่นมังกรที่เพิ่งฟื้นคืน
แต่ถึงอย่างนั้น พลังวิญญาณเท่านี้ไม่อาจเพียงพอที่จะช่วยให้เฉินผิงรักษาตัวได้เต็มที่ ทั้งยังไม่มากพอที่จะเอาไปใช้ปรุงยาหุยเทียนตัน
เมื่อเขาลืมตาขึ้นช้าๆ ฟ้าก็มืดแล้ว แผลภายนอกหายไปจนหมด แต่ร่างกายของเขาก็ยังอ่อนแออยู่
เฉินผิงตรงไปที่โถงเทพโอสถ จึงได้รู้ว่าไม่มีใครอยู่เลย พอเห็นเตาหลอมเสินหนงตั้งอยู่กลางโถงเขาเลยคิดว่าทุกคนกำลังออกไปรวบรวมสมุนไพร
เฉินผิงลูบไล้เตาหลอมเสินหนงเบาๆ ปราณสัมผัสของเขาตรวจเจอพลังที่ให้ความรู้สึกสดชื่นอยู่ภายใน
มันไม่เหมือนกับพลังวิญญาณทั่วไป พลังนี้ทำให้เฉินผิงรู้สึกผ่อนคลายและมันฟื้นกำลังวังชาของเขาอย่างรวดเร็ว
ฝุบ!
เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในความฝัน กระนั้นก็รู้สึกว่ามันสมจริงอย่างมากในเวลาเดียวกัน
แต่แล้วห้วงแห่งพลังก็อันตรธานไปหลังจากนั้น แล้วเฉินผิงก็รู้สึกเหมือนโดนจับโยนเข้าไปในทะเลเพลิง
เขาแทบจะทนความเจ็บปวดจากความร้อนระอุไม่ไหว แต่เฉินผิงก็หนีไปไหนไม่ได้ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหน
เขาอยากร้องขอความช่วยเหลือ แต่กลับไม่มีเสียงเล็ดรอดออกจากปาก
ในระหว่างที่โดนเปลวไฟแผดเผา ผิวหนังของเขาก็หลุดออกเรื่อยๆ ทีละชั้น แล้วก็ฟื้นกลับมาเหมือนดังเดิม
ท้ายที่สุดความเจ็บปวดก็มากเกินกว่าเฉินผิงจะรับไหวจนเขาหมดสติ
เวลาผ่านไปนานราวชั่วนิรันดร์ เฉินผิงตื่นขึ้นมาหลังได้ยินเสียงใครสักคนเรียกชื่อเขาซ้ำๆ
“เฉินผิง! เฉินผิง! ทำไมคุณถึงมานอนในนี้ล่ะ?” เสี่ยวหลานตะโกนใส่เฉินผิงเมื่อเธอเห็นเขาขดตัวอยู่ในเตาหลอมเสินหนง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
8เหรียญเท่ากับกี่บาท...
ไม่มีบีตรเครดิตก็ต้องรออ่านแบบฟรี รอนานหน่อย...
กำลังสนุกเลย ไปไหนแล้ว รีบกลับมานะคะรับ...
รอจะอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้อ่าน แต่ไม่เป็นไรครับเราไม่ได้อ่านคุณก็ไม่ได้รายได้...
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...