หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 900

หลังจากนั้น เฉินผิงก็เปิดปากของจ้าวลี่กั๋วออกและหย่อนยาหุยเทียนตันลงไป เขาทำแม้กระทั่งบีบนวดท้องของจ้าวลี่กั๋วเบาๆ เพื่อให้ยาลงไหลลงท้อง

ไม่นานนักใบหน้าของจ้าวลี่กั๋วก็เริ่มกลับมามีชีวิตชีวา หัวใจของเขาเริ่มเต้นดังขึ้น กระนั้นดวงตาของเขาก็ยังปิดสนิทเพราะยังไม่ได้สติ

จ้าวฉวางที่เข้ามาพอดีเริ่มตื่นเต้นเมื่อเห็นพ่อของเขาเริ่มอาการดีขึ้น “พ่อ! พ่อครับ! ตื่นสิ! มองหน้าผม! นี่ผมเอง จ้าวลี่กั๋ว!” เขาตะโกนขณะพุ่งเข้าไปหาจ้าวลี่กั๋ว

แม้ว่าจ้าวฉวางจะยังไม่เห็นเขาตอบกลับมา การที่เริ่มได้ยินเสียงหัวใจเต้นของจ้าวลี่กั๋วชัดเจนก็บ่งบอกได้ว่าเขากำลังดีขึ้น

“เฉินผิง พ่อของผมเป็นอะไรไปครับ?” เขาถามขณะที่มองเฉินผิงอย่างสับสน

“ผมเอายาหุยเทียนตันให้เขากิน แต่ยังต้องใช้เวลาอีกราวสี่สิบเก้าชั่วโมงกว่าเขาจะรู้สึกตัว ระหว่างนั้นคุณก็ต้องคอยดูแลเขา” เฉินผิงชี้แจง

จ้าวฉวางพยักหน้ารัวๆ “ขอบคุณครับ เฉินผิง!”

ถ้าจ้าวลี่กั๋วตาย แดนไร้เงาก็คงล่มไปตามเขา ด้วยฝีมือของจ้าวฉวาง เขาคงไม่อาจดูแลทั่วทั้งคฤหาสน์ได้ด้วยตัวคนเดียว

เฉินผิงแนะนำจ้าวฉวางอีกเล็กน้อยก่อนจะกลับไปที่กระทรวงยุติธรรมพร้อมกับเสี่ยวหลาน

จ้าวอู๋ฉีรู้สึกประหลาดใจที่เห็นเฉินผิงกลับมาเร็วขนาดนี้

เขาไม่รู้ว่าที่เฉินผิงรีบกลับมาก็เพราะจ้าวลี่กั๋ว ถ้าไม่ใช่เพราะจ้าวลี่กั๋ว เฉินผิงก็คงปรุงขี้ผึ้งผสมหยกนิลให้หลินเทียนหู่กับชือเฟิ่งก่อนจะกลับ

“นายพลจ้าว ผมอยากให้คุณเรียกสมาชิกทุกคนตอนนี้เลย” เฉินผิงสั่ง

เมื่ออดสงสัยไม่ไหว ซู่ชีเม่าจึงถามขึ้น “คุณเฉิน นี่คุณเป็นเจ้าหุบเขายาจริงเหรอครับ?”

พวกเขาทุกคนต่างสงสัยที่เฉินผิงอ้างว่าตัวเองเป็นเจ้าหุบเขายา เพราะเขายังหนุ่มอยู่มาก ยิ่งไปกว่านั้น เหล่าผู้อาวุโสที่กลั่นยาได้ต่างก็เป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์กันทั้งนั้น จึงดูไม่น่าเป็นไปได้ที่คนอย่างพวกเขาจะยอมรับคนหนุ่มอย่างเฉินผิงขึ้นเป็นผู้นำ

แค่มีฝีมืออย่างเดียวก็ไม่เพียงพอที่จะได้เป็นเจ้าหุบเขายา การจะมีคุณสมบัติเช่นนั้นได้ เจ้าหุบเขาต้องมีความรู้ทั้งเรื่องการแพทย์และการกลั่นยาในระดับที่ไม่ธรรมดา

“นายกล้าสงสัยในตัวคุณเฉินได้ยังไง ทั้งที่เขาก็เอายามาให้เราแล้ว? นี่นายอยากได้ยาฟื้นฟูร่างหรือเปล่า?” จ้าวอู๋ฉีตะโกนด้วยความโมโหพลางเตะซู่ชีเม่าเข้าที่ข้างหลัง

ซู่ชีเม่าร้องสะดุ้งแล้วรีบเอ่ยขอโทษ “คุณเฉิน ขอโทษด้วยครับ! ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น! ผมไม่กล้าสงสัยในตัวคุณหรอกครับ! ผมก็แค่..”