หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 906

ขณะที่เฉินผิงและคนอื่นกำลังเข้าไปใกล้ รัศมีที่ท่วมท้นนั้นก็ยิ่งหนาแน่นขึ้น

ในที่สุด เฉินผิงและคนอื่นๆ ก็มาถึงเนินดิน เพียงเพื่อจะพบกับผู้เฒ่าคนหนึ่งที่นั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นไกลออกไปราวสิบเมตร โดยมีลูกคริสตัลเจ็ดลูกส่องแสงกะพริบและโคจรอยู่รอบตัวผู้อาวุโสคนนั้น

“ค่ายกลเจ็ดดารางั้นเหรอ?”

เฉินผิงประหลาดใจ

“นั่นใครกัน?”

เสียงของเฉินผิงกระตุ้นเตือนผู้อาวุโสคนนั้นทันที และลูกคริสตัลทั้งเจ็ดก็เริ่มตรงเข้ามาทำร้ายพวกของเฉินผิง ในเวลาเดียวกันนั้น ก็มีร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาเช่นกัน

ลูกคริสตัลทั้งเจ็ดเข้ามาล้อมเฉินผิง ไป๋จ่านถังและเสี่ยวหลานเอาไว้ได้ในทันทีเมื่อพวกมันพุ่งเข้ามาถึงตัวพวกเขา

ขณะเดียวกัน ผู้อาวุโสคนนั้นก็มาปรากฏกายต่อหน้าเฉินผิง

“พวกเธอเป็นใคร? ทำไมถึงมาแอบดูการฝึกฝนของฉัน?”

ท่าทีของผู้อาวุโสช่างเย็นชาและสูงส่ง

“พวกเราแค่มาเที่ยวชมวิวทิวทัศน์ ไม่ได้ต้องการรบกวนการฝึกของคุณเลย”

เฉินผิงสังเกตเห็นว่าผู้อาวุโสตรงหน้าเขานั้นอยู่ในระดับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้อย่างแท้จริง แต่กระนั้น เขาก็ไม่ได้กำลังฝึกฝนวิชามารอยู่เพราะเฉินผิงไม่รับรู้ถึงร่องรอยพลังด้านลบจากผู้อาวุโสคนนี้เลย แต่ในทางกลับกัน พลังด้านลบที่ว่านั้นกลับยังคงไหลเวียนออกมาจากพื้นดินอย่างต่อเนื่อง

“ไร้สาระ ฉันมองดูปราดเดียวก็รู้แล้วว่าพวกเธอเป็นผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ และความแข็งแกร่งของพวกคุณนั้นก็อยู่ขั้นปรมาจารย์อาวุโสระดับสูงสุด ฉันแผ่ออร่าออกไปรอบๆ เป็นรัศมีร้อยเมตร พวกเธอจะไม่รู้สึกและยังจะเดินเข้ามากันโดยไม่ตั้งใจได้ยังไง?”

ผู้อาวุโสเหลือบมองเฉินผิงขณะที่สงสัยในคำพูดนั้น

“ในเมื่อคุณไม่เชื่อคำพูดของผม ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเหมือนกัน แต่ดูไม่เหมือนว่าคุณกำลังฝึกฝนอยู่เลย เพราะคุณทำราวกับว่ากำลังใช้ค่ายกลเจ็ดดาราเพื่อค้นหาว่ามีถ้ำอยู่ตรงไหน แต่ที่นี่มันเป็นสุสานโบราณไม่ใช่เหรอ?”

แต่ทว่า สีหน้าของไป๋จ่านถังกลับซีดเผือดทันที “คุณเฉิน ตระกูลหูนั้นมีชื่อเสียงพอๆ กับตระกูลซวนแห่งหุบเขาพายุและแดนไร้เงา ทว่าตระกูลหูนั้นเชี่ยวชาญในการปล้นสุสานและได้ค้นพบสุสานลับมามากมาย หลายสำนักต่างก็ร่วมมือกับตระกูลหู เพื่อขุดค้นสุสานต่างๆ”

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้น เขาก็ยิ่งเชื่อมากเข้าไปใหญ่ว่าหูปาฉีไม่ได้มาที่นี่เพื่อฝึกฝน เขาคงจะค้นพบสุสานโบราณในที่แห่งนี้อย่างแน่นอน

“เอาล่ะ ค้นหาสุสานของคุณต่อไปเถอะ เราก็จะไปตามทางของเรา พวกเราไม่เคยมีเรื่องบาดหมางอะไรกันมาก่อนอยู่แล้ว คุณกลับไปทำสิ่งที่คุณติดพันอยู่ต่อเถอะ”

เฉินผิงพูดก่อนจะขยิบตาให้ไป๋จ่านถังและเสี่ยวหลาน จากนั้นทั้งสามก็เดินหน้าต่อไป

หูปาฉีอึ้งไปชั่วครู่หนึ่ง จากนั้นความโกรธและเดือดดาลก็พุ่งขึ้นในตัวเขา “แกกล้าดียังไงถึงไม่ให้ความเคารพกับตระกูลหู? พวกแกคงจะอยากตายล่ะสิ!”

เมื่อพูดจบ หูปาฉีก็เหวี่ยงฝ่ามือไปที่เฉินผิง ก่อนจะปล่อยออร่าที่น่าสะพรึงกลัวออกมา

สำหรับหูปาฉี เฉินผิงกับพวกของเขาไม่ต่างอะไรจากคนที่ตายไปแล้ว เพราะปรมาจารย์ยุทธ์อย่างเขา สามารถเอาชนะปรมาจารย์อาวุโสแค่สองสามคนได้อย่างสบาย