หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 908

“ใจเย็นก่อน หูปาฉีอาจจะยังไม่แน่ใจว่าที่นี่ใช่สุสานโบราณหรือเปล่า ผมจะใช้วงแหวนอาคมปิดผนึกที่แห่งนี้ไว้ชั่วคราว เช่นนั้นแล้วพวกเขาก็จะหาไม่เจอ แล้วเราค่อยมาตัดสินใจกันว่าจะทำยังไงในภายหลัง”

เมื่อพูดจบแล้ว เฉินผิงก็ประสานมือเข้าด้วยกันอย่างรุนแรง ก่อนที่เปลวไฟสีฟ้าจะปรากฏขึ้นในมือของเขา

และแค่เพียงกระดิกปลายนิ้ว เปลวไฟนั้นก็พุ่งออกไปในทิศทางต่างๆ ก่อนจะร่วงลงสู่พื้นและหายเข้าไปในใต้ผืนดิน

เมื่อได้เห็นทักษะและพลังเสมือนเทพเจ้าของเฉินผิง ไป๋จ่านถังก็รู้สึกเกรงขามขณะที่ความเคารพและความชื่นชมท่วมท้นอยู่ในใจเขา เขาสงสัยว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าที่เขาจะมีความสามารถได้เทียบเท่ากับเฉินผิง

“เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ควรจะต้องเก็บเป็นความลับ ห้ามบอกใครนะ เข้าใจไหม?” เฉินผิงแนะนำไป๋จ่านถังและเสี่ยวหลาน

“เข้าใจครับ คุณเฉิน! ไม่ต้องกังวลครับ!” ไป๋จ่านถังรีบพยักหน้า

เพราะถึงอย่างไร หากมีคนค้นพบว่าที่แห่งนี้เป็นสุสานจักรพรรดิ ก็จะมีผู้คนหลั่งไหลกันมาโดยไม่คำนึงถึงอันตรายใดๆ เมื่อได้พบเจอกับโชคลาภหรือทรัพย์สมบัติมากมาย หลายคนก็ยินดีที่จะเพิกเฉยต่อชีวิตของตนเอง

ไม่นานหลังจากเฉินผิง ไป๋จ่านถัง และเสี่ยวหลานกลับออกไป หูปาฉีก็แอบย่องกลับเข้ามาที่เนินเขานั้น และเริ่มก่อค่ายกลเจ็ดดาราขึ้นอีกครั้งหนึ่ง

เขาใช้เวลาหลายชั่วโมงค้นหาไปจนทั่วหุบเขา แต่ก็ไม่พบสิ่งใดเลย

“หรือว่าฉันคิดผิดไป?”

ความสงสัยและความสับสนเข้าปกคลุมจิตใจของหูปาฉี ในที่สุดเขาก็ไม่เหลือทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลับไปมือเปล่า

หลังจากนั้นสองสามวัน การแข่งขันระดับนานาชาติก็เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ

ผู้เข้าแข่งขันจากประเทศต่างๆ ทั้งห้าประเทศมารวมตัวกันในอาณาจักรต้าซย่า ทั้งห้าประเทศนั้นประกอบไปด้วย ฉวงกั๋ว อาหลูกัว ต่าวกั๋ว อิบิก้า และทัล

การแข่งขันระดับนานาชาตินั้นดึงดูดความสนใจของตระกูลผู้มีอิทธิพลในโลกศิลปะการต่อสู้เป็นจำนวนมาก และสิ่งที่ผู้คนให้ความสนใจมากที่สุดก็คืออิจิโระ ผู้มีสมญาว่ามือกระบี่แห่งต่าวกั๋ว ในวงการศิลปะการต่อสู้ของอาณาจักรต้าซย่าต่างก็คุ้นเคยกับอิจิโระเป็นอย่างดี

ท่าทีของจ้าวอู๋ฉีเคร่งเครียดขณะที่ร่างกายของเขาก็เกร็ง

“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอิจิโระจะกลับมาในครั้งนี้ อีกอย่าง ผมยังได้ยินมาว่าหลังจากเขาแยกตัวออกไปฝึกฝน เขาก็พัฒนาขึ้นมาอีกมาก ในตอนนี้จึงไม่มีใครรู้เลยว่าเขาแข็งแกร่งมากขนาดไหน ผมกังวลว่าคุณเฉิน…”

จ้าวอู๋ฉีอดกังวลไม่ได้ว่าเฉินผิงจะไม่แข็งแกร่งพอจะสู้อิจิโระได้

ถ้าหากเฉินผิงสู้อิจิโระไม่ได้จริงๆ นั่นหมายความว่าเฉินผิงอาจตกอยู่ในอันตรายจนถึงตายได้ และอิจิโระก็ขึ้นชื่ออยู่แล้วในเรื่องการสังหารคู่ต่อสู้ระหว่างการแข่งขัน

กฎแห่งการแข่งขันได้ระบุเอาไว้แล้ว โดยที่ผู้เข้าร่วมแข่งขันทุกคนจะต้องเซ็นรับทราบ และด้วยวิธีนี้ ถึงแม้จะมีใครฆ่าคู่ต่อสู้ระหว่างการแข่งขัน พวกเขาก็จะไม่ถูกลงโทษ ซึ่งเมื่อคำนึงถึงข้อเท็จจริงที่ว่าทุกคนได้สมัครใจเข้าร่วมการแข่งขันที่แสนอันตรายกับคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังอำนาจขนาดนี้แล้ว มันก็เป็นกฎที่สมเหตุสมผล

ผู้เข้าแข่งขันส่วนมากรู้ว่าเมื่อไรควรหยุด เพราะในท้ายที่สุด มันก็เป็นการแข่งขันที่ไม่มีความชั่วร้ายเข้ามาเกี่ยวข้อง แล้วเหตุใดถึงจะมีคนกล้าปลิดชีวิตคนอื่นอย่างไร้ความปราณีได้กันล่ะ?

ทว่าอิจิโระนั้นแตกต่างจากคนอื่น คนที่ต่อสู้กับเขามีชะตากรรมได้เพียงสองทางเท่านั้น คือไม่บาดเจ็บสาหัสก็ต้องสูญเสียชีวิต