หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 919

“คมกระบี่ตัดวารี…” อิจิโระตะโกน

จากนั้น พลังก็พวยพุ่งออกมาจากกระบี่วิเศษของอิจิโระและพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าจนสูงเกือบสิบเมตร ก่อนที่มันจะกระแทกลงมาอย่างแรงด้วยมือที่ทำเป็นรูปกระบี่ของเฉินผิง

แรงกระแทกสร้างคลื่นเขย่าสนามประลองจนดูเหมือนใกล้จะพังทลายลงด้วยพลังอันมหาศาล

คมกระบี่สีทองของเฉินผิงตรงเข้าสัมผัสกับพลังสีขาวของอิจิโระ ก่อนจะโยนมันขึ้นไปบนท้องฟ้า ขณะที่เฉินผิงกระโจนขึ้นไปในอากาศ เปลวไฟสีฟ้าที่ก่อตัวเป็นวงแหวนอาคมก็พลันวูบหายไป

ตูม…

พลังจากกระบี่ของอิจิโระทำให้เกิดรอยแยกเป็นวงกว้างในสนามประลอง ซึ่งมันไม่สามารถต้านทานความรุนแรงนั้นได้และถึงกับหักครึ่ง

อิจิโระกำลังจะล้มลงไป แต่ทันใดนั้นเขาก็หายใจเข้าลึกก่อนจะกระโจนขึ้นไปกลางอากาศ

เฉินผิงเห็นว่าอิจิโระกำลังทำอะไรอยู่จึงหรี่ตาด้วยอารมณ์ข่มขู่ นั่นแหละคือโอกาสที่เขาต้องการ

ขณะที่อิจิโระพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เฉินผิงก็เคลื่อนตัวเองเข้าไปตรงกลางฟากฟ้าก่อนจะสาวหมัดเข้าไปทางอิจิโระ

ตั้บ!

หมัดนั้นทะลวงผ่านความว่างเปล่า ก่อนจะกระจายคลื่นกระแทกขนาดมหึมาไปทั่วทุกทิศทุกทาง พร้อมกับสร้างเสียงดังสนั่นหวั่นไหวบนท้องฟ้า

หมัดลูกนั้นเต็มไปด้วยพลังทั้งหมดของเฉินผิง เขาไม่ยั้งอะไรไว้เลย

อิจิโระหน้าซีดเผือดเมื่อได้ยินเสียงแหลมหวีดผ่านอากาศตรงเหนือหัวของเขา กลายเป็นว่าเฉินผิงไม่ได้กระโจนขึ้นมาในอากาศเพื่อหลบหนีการโจมตีของอิจิโระ แต่ความจริงคือเฉินผิงนั้นวางแผนทุกอย่างเอาไว้หมดแล้ว และเขากำลังรอโอกาสเหมาะที่จะโจมตีอิจิโระอย่างสาหัส

เช่นนั้นแล้ว อิจิโระจึงได้ตระหนักว่าเขาประมาทเกินไป เขาหยุดเคลื่อนตัวขึ้นไปทันทีและบังคับให้ร่างกายของเขาร่อนลงสู่พื้นดินเบื้องล่าง

แต่กระนั้น อิจิโระก็เดินเกมช้าเกินไป กำปั้นของเฉินผิงปรากฏต่อสายตาของเขาภายในเวลาไม่กี่วินาที

อิจิโระไม่มีทางเลือกนอกจากต้องซัดหมัดกลับไป กระบี่วิเศษในมือของเขาไม่มีประโยชน์ไปเสียแล้ว เขาไม่เหลือเวลามากพอให้ใช้กระบี่วิเศษที่เขาถืออยู่เลย

ผู้คนจำนวนมากอยู่ที่นี่เพื่อดูการประลอง แม้แต่ทีมตัวแทนจากประเทศอื่นๆ ก็ยังต้องการให้เฉินผิงฆ่าอิจิโระเสีย

เพราะในท้ายที่สุดแล้ว อิจิโระก็มีศัตรูมากมาย คนเหล่านั้นที่พ่ายแพ้ต่อเขาหากไม่ตายก็ต้องบาดเจ็บสาหัส และเขาเองก็แทบไม่เคยแสดงความเมตตาให้กับใครเลย

ตอนนี้ถึงคราวของเขาที่จะต้องเผชิญความพ่ายแพ้ สีหน้าของอิจิโระซีดขาวราวกับกระดาษ และดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความหวาดหวั่นพรั่นพรึง

คนทุกคนล้วนรักตัวกลัวตาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนอย่างอิจิโระ ชายผู้มีอิทธิพลเช่นเขานั้นมีศัตรูเป็นจำนวนมาก ดังนั้นพวกเขาจึงกลัวความตายมากกว่าคนปกติธรรมดา

เฉินผิงกำลังจะสังหารอิจิโระด้วยหมัดที่แสนสาหัสสากรรจ์ แต่อิจิโระกลับพูดขึ้นมาว่า “ฉันยอมรับความพ่ายแพ้…”

เขาทิ้งกระบี่ในมือก่อนจะคุกเข่าลงบนพื้นอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน เขายอมรับความพ่ายแพ้โดยไม่ลังเลใจเลย

อิจิโระรู้กฎของการแข่งขันดี ผู้เข้าร่วมการแข่งขันไม่ได้รับอนุญาตให้โจมตีต่อถ้าหากคู่ต่อสู้ยอมรับความพ่ายแพ้แล้ว

นั่นเป็นเหตุผลที่อิจิโระมักจะทำร้ายและสังหารคู่ต่อสู้ในสนามประลองอย่างรวดเร็วก่อนที่พวกเขาจะขอยอมแพ้ได้ทันท่วงที