หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 927

ขณะนั้นเอง เฉินผิงก็ค่อยๆ เดินทางเข้าไปยังใจกลางเกาะพร้อมกับทีมของเขา ไม่นานนัก ก็ได้เจอคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาขวางทางไว้

เมื่อเฉินผิงเห็นพวกเขา เขาก็แปลกใจเพราะนั่นคืออิจิโระและทีมของต่าวกั๋ว

พวกเขาควรจะมุ่งหน้าไปยังใจกลางเกาะเพื่อค้นหาตำแหน่งของไข่มุกราตรีไม่ใช่หรือ? เหตุใดจึงมายืนขวางทางพวกเราอยู่อย่างนี้?

เมื่อเห็นอิจิโระ แอนดรูว์ก็พุ่งไปข้างหน้าและถามว่า "อิจิโระ นี่คุณต้องการอะไร?"

“ยังไม่ชัดอีกเหรอ?”

ท่าทีของอิจิโระเต็มไปด้วยการเย้ยหยัน ขณะที่แววกระหายเลือดฉาบฉายอยู่ในดวงตาเขา

เฉินผิงขมวดคิ้วเมื่อสัมผัสได้ว่าอิจิโระนั้นมีเจตนาสังหารคนมากแค่ไหน “หากคุณไม่เดินทางไปค้นหาไข่มุกราตรี คุณก็คงจะอยู่ที่นี่เพื่อขวางทางเรางั้นสินะ”

“ช่างหัวไข่มุกนั่นประไร ฆ่าพวกแกทั้งหมดทิ้งไปมันก็เท่ากับเราได้รับชัยชนะแน่ๆ อย่าคิดว่าฉันจะยอมศิโรราบให้แกเพียงเพราะว่าแกเอาชนะฉันได้ในสนามประลองนั่นสิ”

อิจิโระหรี่ตา และนั่นยิ่งทำให้รังสีอำมหิตของเขาเข้มข้นขึ้นมากกว่าเดิม

เฉินผิงจึงปลดปล่อยออร่าของตัวเองเพื่อตอบโต้

ขณะเดียวกันนั้นเอง สมาชิกในกระทรวงยุติธรรมต่างชักอาวุธของตนเองออกมา

และเมื่อแอนดรูว์ให้สัญญาณ พรรคพวกของเขาก็ชักอาวุธออกมาตามเช่นกัน

“อิจิโระ คุณคิดว่าคนขี้แพ้อย่างคุณจะสามารถเอาชนะการรวมกลุ่มกันของเราสองทีมได้อย่างนั้นเหรอ?” แอนดรูว์หัวเราะเยาะ

“ฮ่าๆ แกมันโง่นัก! ฉันไม่ต้องกระดิกนิ้วก็ฆ่าพวกแกได้ทั้งหมดนั้นแหละ อันที่จริง ฉันก็แค่รอให้พวกแกฆ่ากันเองก็จบแล้ว”

ทันทีที่เขาพูดจบ ชายในชุดคลุมทั้งสามคนที่ยืนอยู่ข้างหลังอิจิโระก็เริ่มท่องมนต์ร่ายคาถา

เมื่อจังหวะการท่องมนต์ถี่กระชั้นมากขึ้น ไอหมอกสีชมพูก็เริ่มปกคลุมไปทั่วทั้งเกาะทันที

เมื่อเห็นไอหมอกนั้น เฉินผินก็คำรามด้วยความกลัวขึ้นมาว่า “ทุกคน กลั้นหายใจ!”

ต่อจากนั้น เฉินผิงขมวดคิ้วใส่แอนดรูว์ผู้ซึ่งกำลังจับหัวของเขาเองทุบเข้ากับต้นไม้ยักษ์

“อ้าก!” แอนดรูว์กรีดร้อง “เฉินผิง ฆ่าผมเถอะ เร็วเข้า! ผมควบคุมตัวเองไม่ได้!”

ด้วยเศษเสี้ยวสุดท้ายของเหตุผลที่มีเหลืออยู่ในความคิดของเขา แอนดรูว์จึงควบคุมร่างกายของเขากลับคืนมาอย่างสิ้นหวัง

เมื่อได้เห็นภาพนั้น อิจิโระก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ฮ่าๆๆ ไม่มีประโยชน์หรอก เมื่อพวกคุณโดนพิษเกสรดอกลิลลี่แมงมุมแดงเข้าไปแล้ว ก็ไม่มีใครรักษาได้นอกจากฉันคนเดียว ดังนั้น พวกแกก็ควรจะยอมศิโรราบและทำตามที่ฉันสั่ง”

“ไอ้สารเลว!”

แอนดรูว์จ้องอิจิโระด้วยแววตาถมึงทึงก่อนจะสาวหมัดใส่อิจิโระอย่างบ้าคลั่ง

ด้วยความว่องไวของเท้าเขา อิจิโระก็โดดหลบไปได้อย่างง่ายดาย

ส่วนชายสวมหน้ากากทั้งสามคนก็เร่งท่องมนต์ เพราะยิ่งแอนดรูว์มีพละกำลังมากเพียงไหน พวกเขาก็ต้องการเวลาเพื่อควบคุมเขามากขึ้นเท่านั้น