หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 953

ทั้งห้าผู้พิทักษ์ต่างต้องตกตะลึงเมื่อได้เห็นหมาป่าสีขาว เพราะพวกเขาไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับสัตว์ร้ายที่น่าเกรงขามและดุร้ายเช่นนี้

“พวกแกเป็นใครกัน?” หลงอู่เอ่ยถามด้วยความสงสัย

เขาอาจสัมผัสได้ถึงพลังที่คุ้นเคยจากรัศมีพลังของคนทั้งห้า แต่เขาก็ไม่สามารถบอกได้ว่าพวกเขาทั้งห้าคือใคร หลังจากที่เขาถ่ายทอดพลังทั้งหมดให้กับซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์แล้ว เขาจึงไม่สามารถใช้พลังปราณสัมผัสเพื่อตรวจสอบได้

“หลงอู่งั้นรึ?” หนึ่งในห้าของพวกเขาโพล่งขึ้นมา จากนั้นเขาก็เอามือปิดปากราวกับว่าเขาผิดที่พูดออกไป

ดวงตาของหลงอู่เบิกกว้างและจ้องมองไปยังพวกเขา “ถ้าอย่างนั้น แสดงว่าผู้พิทักษ์จากตระกูลหลงมาถึงแล้วสินะ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมฉันถึงคุ้นเคยพลังของพวกนายเช่นนี้”

เมื่อเห็นว่าตัวตนของพวกเขาถูกเปิดเผย จึงไม่จำเป็นที่จะต้องปิดบังตัวตนอีกต่อไป พวกเขาจึงถอดหน้ากากที่ปิดบังใบหน้าออก

ต้าฮู่ฝาหัวหน้ากลุ่มจ้องมองไปที่หลงอู่ “พลังของคุณหายไป หลงอู่เกิดอะไรขึ้นกับพลังของคุณ?”

“มันหายไปแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นเพียงแค่คนธรรมดาเท่านั้น” หลงอู่ตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้มเล็กน้อย

ท่าทางสบายๆ ของหลงอู่ทำให้เหล่าผู้พิทักษ์ประหลาดใจ เพราะการที่เขาสูญเสียทักษะเหล่านั้นทั้งที่ฝึกฝนมาอย่างยากลำบากไม่ใช่สิ่งที่คนส่วนใหญ่จะสามารถรับมือได้

“บอกพวกเราทีหลงอู่ ทำไมในตอนนั้นคุณถึงเลือกที่จะทรยศคุณหลง? ลองมองดูตัวคุณเองในตอนนี้สิ” ต้าฮู่ฝามองดูหลงอู่ด้วยท่าทางที่ผิดหวังก่อนจะถามต่อ “ท่านเฒ่ามังกรอยู่ที่ไหน?”

การเอ่ยถึงตาเฒ่ามังกรได้นำความหมองเศร้ามาสู่จิตใจของหลงอู่ “ตาเฒ่ามังกรได้จากไปแล้ว...” เขาพูดออกมาด้วยความเสียใจ

“ในเมื่อไหนๆ ก็มาจนถึงจุดนี้แล้ว หลงอู่ถึงเวลาแล้วที่คุณจะต้องสำนึกผิด ยอมจำนนและมอบเฉินผิงให้พวกเราซะ และพวกเราจะขอให้คุณหลงไว้ชีวิตคุณเมื่อพวกเรากลับไป เมื่อคุณเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา อาจจะดีกว่าถ้าหากคุณได้อยู่ในสถานที่ที่คุณสามารถเกษียณและใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างสงบสุข!” ต้าฮู่ฝาพยายามพูดเกลี้ยกล่อมเขา

“มาไกลถึงขนาดนี้ แสดงว่าคุณรู้ความจริงที่ว่าเฉินผิงคือลูกชายของหลงต้าเฉียว ฉันจะมอบเฉินผิงให้พวกนายได้อย่างไรเมื่อตาเฒ่ามังกรสละชีวิตเพื่อเขา? พวกนายยังไม่รู้อีกหรือว่าหลงจิ้งกั๋วได้วางยาพ่อของเขาและชิงตำแหน่งมา? การที่นายเข้าข้างเขาเช่นนี้แสดงว่านายสนับสนุนความชั่วร้าย” หลงอู่กล่าวด้วยความไม่พอใจ

“คำพูดของคุณไม่มีประโยชน์หรอกต้าฮู่ฝา พวกเราเข้าไปจับเฉินผิงออกมาแล้วเราค่อยจัดการเขาซะ”

“เสิ้นฮู่ฝา เป็นยังไงบ้าง?”

ต้าฮู่ฝารีบช่วยพยุงสหายของเขาให้ลุกขึ้น

เมื่อตรวจสอบดูบาดแผลที่ไหล่ของเขา ผู้พิทักษ์ทั้งสามคนก็โกรธจัด รังสีอำมหิตของพวกเขาเดือดพล่านราวกับพร้อมจะกลืนกินหลงอู่และคนอื่นๆ เข้าไป

ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ต่างรีบเข้ามาคอยปกป้องหลงอู่ที่อยู่ด้านหลัง ขณะที่เสี่ยวหลานคอยอยู่ใกล้ๆ เพื่อคุ้มกันอู่เม่ยเอ๋อร์

นั่นคงเป็นการวางแผนที่ดีหากไม่ได้คำนึงถึงความจริงที่ว่า ในบรรดาพวกเขามีเพียงซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์เท่านั้นที่มีความสามารถพอที่จะดูแลตัวเองได้ ด้วยความสามารถที่จำกัดของเสี่ยวหลาน มันค่อนข้างไม่มีประโยชน์ในการต่อสู้ครั้งนี้

การรับมือกับปรมาจารย์ยุทธ์ทั้งห้าคน แม้จะมีหมาป่าสีขาวอยู่ด้วย ก็ดูแทบไม่มีโอกาสเลยแม้แต่น้อย

แม้จะเป็นเช่นนั้นแต่ก็ไม่มีใครยอมถอย เมื่อเฉินผิงกำลังใกล้จะบรรลุถึงขั้นสุดท้าย หากเขาถูกรบกวนในเวลานี้ มันอาจทำลายสิ่งที่เขาเฝ้าฝึกฝนมารวมถึงชีวิตของเขาด้วย