เสียงของซูซี่ดังมาจากประตู
แคทเธอรีนฉวยโอกาสนี้เลื่อนตัวออกจากภายใต้อ้อมแขนของเวสลีย์ “ฉัน... ฉันต้องไปอาบน้ำให้ซูซี่ค่ะ คุณควรจะนอนไปก่อนเลยค่ะ”
เมื่อมองเงาร่างของแคทเธอรีนซึ่งกําลังจากไปด้วยความเร่งรึบ ดวงตาของเวสลีย์ก็เข้มทะมึน
เขาไม่ใช่คนโง่ เขาสามารถสัมผัสได้ถึงการที่ร่างกายของแคทเธอรีนปฎิเสธต่อการสัมผัสของเขา
เธอปัดป้องเขาเหลือเกินแต่เธอกลับยินยอมพร้อมใจกับฌอนอย่างเต็มที่
‘แคทเธอรีนคุณโกหกที่บอกว่าคุณไม่มีความรู้สึกต่อฌอนอีกต่อไปแล้ว’
...
ในห้องน้ำจิตใจของแคทเธอรีนล่องลอยไปขณะที่เธออาบน้ำให้ซูซี่
เธอไม่คิดเลยว่าร่างกายของเธอจะรู้สึกต่อต้านกับเวสลีย์มากขนาดนี้
เธอควรทําอย่างไร? เธอเป็นภรรยาของเขาแล้ว และความรับผิดชอบบางอย่างไม่อาจจะหลบเลี่ยงได้
“แม่คะเมื่อกี้แม่วางแผนจะมีน้องกับลุงเวสลีย์หรือเปล่าคะ?” คําพูดของซูซี่น่าตกใจ
แคทเธอรีนหยิกแก้มของเธอด้วยใบหน้าแดงก่ำ “ลูกกําลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรกันจ๊ะ? ใครบอกลูกเรื่องเหล่านี้เหรอ?”
“อาเลียมบอกหนูว่าอย่าได้จูบหรือแตะต้องเด็กผู้ชายที่โรงเรียนอนุบาล แบบนั้นทารกจะโผล่ออกมา” ซูซี่กล่าวอย่างมั่นใจ
สิ่งนี้ทําให้แคทเธอรีนเขินอายทําไมเลียมถึงบอกซูซี่เรื่องเหล่านั้น?
อย่างไรก็ตามเมื่อเธอนึกถึงการหายตัวไปของเลียมขึ้นมา เธอเริ่มรู้สึกเศร้าและกังวลใจ
“แม่ขา หนูไม่ชอบให้แม่ทําแบบนั้นกับลุงเวสลีย์” ซูซี่พูดพร้อมกับขมวดคิ้ว "หนูชอบให้แม่นอนกับหนู"
แคทเธอรีนหยิบโทรศัพท์และไปที่ระเบียง เมื่อเธอยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูก็ไม่มีเสียงจากปลายสายอีกด้านเลย
เธอเกือบจะคิดว่าเขาคนนั้นวางสายไปแล้ว เธอจึงดูที่โทรศัพท์ของเธอและสังเกตเห็นว่าสายยังคงเชื่อมต่ออยู่ “ฌอนฉันได้ยินมาว่าคุณได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นให้ซูซี่อยู่กับฉันชั่วคราวนะ”
“ซูซี่ไม่สามารถอยู่กับคุณต่อไปได้” ฌอนพูดห้วน ๆ “ซูซี่... ได้ถามถึงพ่อของเธอหรือเปล่า?”
แคทเธอรีนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ถึงค่อยนึกออกว่า ‘พ่อ’ นั้นฌอนหมายถึงเลียม “แน่นอนเธอถามค่ะ เธอถามทุกวันน่ะแหละ ฉันบอกความจริงกับเธอไปว่าเลียมหายตัวไปชั่วคราว เธอร้องไห้เสียใจมากมาย”
“คุณ... พูดตรง ๆ เรื่องนั้นกับซูซี่ได้ยังไงกัน?” ฌอนกังวล “คุณ... คุณไม่ได้บอกเธอว่าเลียมหายตัวไปหลังจากที่ผมซ้อมเขาใช่ไหม?”
“นี่คุณกลัวว่าซูซี่จะเกลียดคุณงั้นเหรอ?” แคทเธอรีนหัวเราะเยาะ
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ฌอนกล่าว “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมต้องรับผิดชอบต่อการหายตัวไปของเลียมเป็นสำคัญจากนี้ไปผมจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของผมเอง ผมจะไม่แต่งงานใหม่หรือมีลูก เธอจะเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของผม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
สนุกมากค่ะ เมื่อวาน6สค.68อ่านได้จุใจเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ...
ขอตอนเพิ่มอีกจ้า...
สนุกมากค่ะ...
สนุกค่ะ...
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านต่อทุกวัน...
คุณชายฮิล เรื่องนี้สนุกมาก รอติดตามไม่ไหว อ่านซ้ำก่อน...
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...