แคทเธอรีนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งหลังจากซูซี่ผล็อยหลับไป ฌอนส่งวิดีโอให้เธอมาแล้ว
เธอสวมหูฟังขณะดูวิดีโอนั้นแล้วใบหน้าของเธอก็แดงระเรื่อเธอพบว่ามันเหลือเชื่อเป็นไปได้ยังไงกัน
ในวิดีโอไฟไม่ได้เปิดอยู่ แต่แสงจันทร์ส่องกระจ่างตาผ่านหน้าต่างเรียงราย
เธอกับฌอนมีผ้าห่มคลุมอยู่ ส่วนบนของฌอนไม่มีสิ่งใดบดบังและมือของเธอ... โอบรอบคอของเขาไว้แน่น
ไม่เพียงแต่เท่านั้นเสียงของเธอยัง... ฟังดูราวกับว่าเธอ... สนุกกับมันจริง ๆ
เธอคิดมาตลอดว่าเธอความหวังจบสิ้นในคืนนั้น แต่ว่าวิดีโอดังกล่าวมันดูเหมือนเธอกับฌอนเป็นคู่รักที่แสดงออกถึงความรักอย่างเปิดเผยไม่เกรงใจใครและเธอก็เต็มใจ
นั่นวิดีโอที่เวสลีย์ได้ดูใช่ไหม?
เธออายมากจนอยากจะตีตัวเองเหลือเกิน อย่างไรก็ตามพอเธอสงบสติอารมณ์ลงได้และคิดเรื่องนี้ดูแล้ว ไม่มีชายใดหรอกที่ทำเป็นเฉยเมยได้หลังจากที่ดูวิดีโอนั้นแล้ว
เวสลีย์ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้สักคําหลังจากที่เธอกลับมา เขายังบอกอีกว่าไม่เป็นไรตราบที่เธอถูกกระทำโดยที่ไม่เต็มใจ
ตอนนี้เมื่อคิดย้อนไปเวสลีย์ใจกว้างมากจนทําให้เธอรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา
ถ้าเธอลองมองในมุมของเวสลีย์ เธอคงจะคิดมากและรู้สึกถูกดูหมิ่นเมื่อเห็นภรรยาของเธอสนิทสนมลึกซึ้งกับผู้ชายคนอื่นในคืนแต่งงานของพวกเขา แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะเขาอาจทำท่าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะเขาตกหลุมรักอย่างลึกซึ้งจนทำเป็นมองไม่เห็นก็ได้
ถ้ามันเป็นอย่างหลังก็คงเป็นโชคดีของแคทเธอรีน
แต่ถ้าเป็นอย่างแรกล่ะก็...
นี่มันเป็นฤดูร้อนแต่เธอรู้สึกหนาวเอามาก ๆ
…
“อาการดีขึ้นมากครับ ในเบื้องต้นตอนนี้ผมสามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว” โลแกนท่าทีเป็นกันเองเหมือนอยู่บ้านขณะนั่งสบายบนโซฟาและรินกาแฟให้ตัวเอง
แคทเธอรีนเหลือบมองนิ้วของเขาที่ถูกตัดออกด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย "นิ้วของคุณเป็นยังไงบ้าง?"
“ก็ดีอยู่ครับ มันก็แค่นิ้วถูกตัดไป ไม่ใช่ว่าผมใช้การมันไม่ได้อีกแล้ว” โลแกนผ่านความยากลําบากมากมายเมื่อตอนที่เขายังเด็ก ดังนั้นสิ่งเหล่านี้จึงไม่ใช่ปัญหาใหญ่สําหรับเขาเลย “อีกอย่างผมได้ตรวจสอบสถานที่ที่เลียมได้หายตัวไปอย่างละเอียดในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ผมคิดว่าเลียมอาจจะตายไปแล้วครับ”
"ฉันก็เดาอย่างนั้นเหมือนกัน" ริมฝีปากของแคทเธอรีนสั่น “ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าใครอยากจะฆ่าเขา? นอกจากนี้ คนตัวโตเป็น ๆ ทั้งคนจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยได้อย่างไรกัน?”
“อันที่จริง... คุณเคยคิดบ้างไหมว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นภายในไลโอน่า” จู่ ๆ โลแกนก็พูดขึ้นมา “สมาชิกของ
ไลโอน่าโยนเลียมทิ้งไว้ที่ตรอกห่างไกลผู้คนซึ่งผมตรวจสอบแล้วแทบไม่มีใครเลยย่างกรายผ่านไปยังสถานที่นั้น
“ตอนที่ผมกับออสตินเร่งรุดไปถึงนั่นภายในหนึ่งชั่วโมง ยังมีแอ่งเลือดกองหนึ่งอยู่บนพื้น หมายความว่าเลียมได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก มีร่องรอยของการลากไปบนพื้นด้วยครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
สนุกมากค่ะ เมื่อวาน6สค.68อ่านได้จุใจเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ...
ขอตอนเพิ่มอีกจ้า...
สนุกมากค่ะ...
สนุกค่ะ...
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านต่อทุกวัน...
คุณชายฮิล เรื่องนี้สนุกมาก รอติดตามไม่ไหว อ่านซ้ำก่อน...
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...