ขณะแคทเธอรีนช่วยเขาเรื่องกางเกง เธอชะงักเมื่อสังเกตเห็นว่าส่วนนั้นของร่างกายเขาถูกพันผ้าก๊อซไว้
เธอกลืนน้ำลาย ดูเหมือนว่าเธอได้พบกับเรื่องน่าตกใจเข้าให้
ทําไมส่วนนั้นของร่างกายเขาถึงห่อหุ้มผ้าก๊อซไว้? เป็นไปได้ไหมว่า... พิการ?
เธออดไม่ได้ที่จะพิสูจน์มัน แต่ทว่ามันไม่ตอบสนองเอาเลยจริง ๆ
ในอดีตเขาไม่ได้เป็นแบบนั้น
เธอใจหายไปสองสามวินาทีก่อนจะอ้าปากค้างประหลาดใจ ทําไมส่วนนั้นถึงขั้นพิการโดยไม่มีเหตุผลได้?
นี่คงเป็นสาเหตุที่เขาทรุดโทรม เมา และมืดมนไร้ชีวิตชีวาสินะ?
ดูเหมือนเข้าใจได้ว่าสําหรับผู้ชายนี่คงเป็นเรื่องใหญ่ โดยเฉพาะผู้ชายอย่างเขาที่ให้ความสําคัญกับความต้องการของเขามาก่อนอย่างมาก
ไม่แปลกใจเลยที่จู่ ๆ วันนั้นเขาก็บอกว่าในชีวิตนี้เขาจะไม่แต่งงานหรือมีลูก
ที่จริงไม่มีทางที่เขาจะแต่งงานหรือมีลูกได้ในสภาพนี้ เขาจำต้อง... ลงเอยอยู่คนเดียว
แคทเธอรีนมองที่ใบหน้าของเขาซึ่งเต็มไปด้วยบาดแผล น่าแปลก...เธอรู้สึกขัดแย้งในใจ
เธอควรจะมีความสุขมากกับเรื่องนี้จนจุดประทัดฉลองสิ นี้คือผลกรรมตามสนองของเขา เป็นความผิดของเขาที่ทําให้เธอทุกข์ใจมาก
ทว่าเธอกลับรู้สึกรับไม่ได้
นั้นแหละเหตุว่าทำไมคนเราถึงไม่ควรทำสิ่งเลวร้ายมากมายเกินไป ท้ายที่สุดทำอะไรไว้ก็จะได้ผลกรรมกลับคืนไปอย่างนั้น
แคทเธอรีนถอนหายใจ เธอเช็ดตัวเขาจนสะอาด ใส่ยาฆ่าเชื้อบาดแผลและทายาเคลือบแผลให้ ก่อนที่เธอจะสวมเสื้อผ้าให้เขา ขณะเธอกําลังจะไปเธอก็หยิบผ้าห่มมาคลุมตัวให้เขาด้วย หลังจากนั้นเธอก็ปิดประตูเบา ๆ และจากไป
จากนั้นเธอก็นั่งในรถที่ลานจอดรถชั้นล่างอยู่เป็นเวลานาน
เธอพบว่าเรื่องทั้งหมดเหลือเชื่อมาก
…
“หลายปีมานี้นายลืมไปตั้งหลายอย่างมากมาย” เชสเตอร์กล่าว “เมื่อสามปีก่อน ร็อดนีย์ต้องการช่วยนายสั่งสอนแคทเธอรีน เขาจึงลักพาตัวแคทเธอรีนขึ้นมาบนเรือยอทช์ แล้วให้ไซม่อนกับพรรคพวกสองสามคนดูเธอเต้นรำ เมื่อนายวิ่งมาถึงเห็นแคทเธอรีนกำลังถูกพวกนั้นบังคับให้ดื่มและถูกรังแก นายก็โกรธมากจนนายหักแข้งหักขาของพวกคุณชายบนเรือยอทช์ในคืนนั้น”
ฌอนสับสน เขาไม่มีความทรงจําของเหตุการณ์นั้นเลย “ในอดีต... ฉันเคยทำเรื่องพวกนั้นเพื่อแคทเธอรีนด้วยเหรอ?”
“อะไรซะอีกล่ะ? ต่อมามันกลายเป็นเรื่องใหญ่เลยนะ บรรดาตระกูลเหล่านั้นถึงกับร่วมมือกันคว่ำบาตรนาย วิดีโอที่นายขอให้ใครสักคนหักขาของพวกเขายังถูกอัปโหลดขึ้นบนอินเทอร์เน็ตด้วยซ้ำ นายถูกกระหน่ำวิจารณ์เลวร้ายมาก แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีใครกล้าเผยแพร่วิดีโอเหล่านั้นอีกเนื่องจากถูกนายขู่บังคับ แต่ถ้านายค้นหาดูดีด ๆ นายก็ยังหาได้นะ”
เชสเตอร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นบอกอย่างโกรธ ๆ ว่า “ยังมีอย่างอื่นอีก ฉันได้ยินข่าวบางอย่างจากฝั่งของ
ไซม่อน ดูเหมือนว่าโทมัสเป็นคนยุยงให้ไซม่อนเข้ามาเล่นงานนายหลังเห็นนายดื่มอยู่ที่บาร์”
"โทมัสเหรอ?" การแสดงออกของฌอนเปลี่ยนเป็นเย็นเยือกขึ้นมาทันที
การที่เขาจะหมดศรัทธาในชีวิตก็เป็นเรื่องหนึ่งสำหรับเขา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะปล่อยให้ใครมารังแกเขาได้โดยเฉพาะโทมัส ฌอนพยายามช่วยนีสัน คอร์ปอเรชั่นอย่างเต็มที่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ถ้าไม่ใช่เพราะเขาช่วยโทมัสให้หลุดพ้นจากปัญหาและต่อสู้คดีความฟ้องร้องให้เขา โทมัสคงได้ติดคุกไปนานแล้ว
ถึงขนาดนี้โทมัสยังยุยงให้ไซม่อนมาอัดเขาอีก?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
สนุกมากค่ะ เมื่อวาน6สค.68อ่านได้จุใจเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ...
ขอตอนเพิ่มอีกจ้า...
สนุกมากค่ะ...
สนุกค่ะ...
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านต่อทุกวัน...
คุณชายฮิล เรื่องนี้สนุกมาก รอติดตามไม่ไหว อ่านซ้ำก่อน...
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...