คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 238

เห็นได้ชัดว่าผมของเขาเพิ่งจะถูกเป่าให้แห้ง มันทำให้เขาดูกระเซอะกระเซิง ด้วยใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ความรู้สึกของความดุร้ายพลุ่งพล่านฟุ้งกระจายอยู่ทั่วทั้งตัวของเขา

แคทเธอรีนมองเขาอย่างหลงใหล

ตอนนั้นเอง เธออยากที่จะขอบคุณเฟรยามากจริง ๆ

ความผิดพลาดของเธอทำให้ผู้ชายคนนี้มาอยู่เคียงข้างเธอ

เขาช่วยเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

แล้วมันเป็นเขาอีกเช่นกัน ที่ทำให้เธอกล้าหาญมากพอ และเอาชีวิตรอดมาจนถึงวันนี้

คืนนี้ เขาให้สร้อยคอของพระราชินีกับเธอ ทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาที่สุดในเมลเบิร์น

เธอก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ฟุ้งเฟ้อและเบื่อง่าย

“ฌอนนี่...” แคทเธอรีนยืนขึ้นและโอบรอบคอของเขา ใบหน้าสวยงามมีความเขินอายปรากฏให้เห็น “พวกเราควร… ลองไหม?”

เธอตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าครอบครัวฮิลล์จะยอมรับเธอหรือไม่ในอนาคต เธอก็อยากให้สิ่งที่มีค่าที่สุดของเธอแก่ผู้ชายคนนี้

ฌอนตัวแข็งทื่อ

เธอต่อต้านสิ่งเหล่านี้มาตลอด และเขาก็ไม่เคยไปไกลมากกว่านี้ด้วยเหมือนกัน แต่ทำไมจู่ ๆ เธอถึง…

เป็นเพราะตอนนี้เธอรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขาเหรอ?

“ทำไม?” ดวงตาลึกล้ำจ้องมองเธอ ราวกับว่าเขาอยากมองเธอให้ทะลุ

แคทเธอรีนถูกห่อหุ้มไปด้วยความเขินอาย และไม่ได้สังเกตเห็นท่าทางที่แปลกไปของเขา เธอซุกใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอไปที่อกของเขา “เพราะฉันชอบคุณ ฉันไม่เคยมั่นใจในความรู้สึกของตัวเองมากเท่าตอนนี้เลย”

ตอนนั้นเองเขาก็เข้าใจแล้วว่า ไม่ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เขาเองก็ต้องการเธอ

นอกจากนี้ เธอก็สารภาพรักกับเขามานานแล้ว ดังนั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอรักเขา

ไม่กี่นาทีต่อมา เขาปิดประตูด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง และเดินไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำอีกครั้ง

แคทเธอรีนบุ้ยปากด้วยความไม่เป็นธรรม

20 นาที ต่อมา ฌอนออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ

แคทเธอรีนกลัวว่าเขาจะโกรธและทำปากยื่นน้อย ๆ “คุณโทษฉันไม่ได้นะคะ...”

ลมหายใจของฌอนติดขัดอยู่ในลำคอด้วยความโกรธอยู่สักพัก เขามองใบหน้าเล็กที่ขาวซีดของเธอและดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดของเขาอย่างไม่สบอารมณ์ เขาบีบใบหน้าของเธอ “อย่ากล้าดื่มอะไรแบบนั้นอีกในอนาคต”