คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 240

เจฟฟี่รู้สึกสั่นสะท้านเมื่อลมหนาวพัดผ่านเข้ามา นี่เป็นครั้งแรกที่ความรู้สึกเสียใจเกิดขึ้นในหัวใจของเขา

เห็นได้ชัดว่ามันเคยเป็นบ้านที่ดี มันถูกทำลายลงในเวลาแค่สามเดือนได้อย่างไร?

วันต่อมา เจฟฟี่ได้รับโทรศัพท์ว่าเขาถูกไล่ออกจากการเป็นคณะกรรมการของฮัดสัน

เขารีบไปที่บริษัทด้วยความโกรธอย่างเต็มที่ แต่การ์ดรักษาความปลอดภัยที่ประตูไม่ให้เขาเข้าไป และไล่เขาออกมา

ด้วยไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน เจฟฟี่จึงเมาอยู่ที่บาร์และกลับบ้านไปตอนเที่ยงคืน

คืนนั้นเอง เขาผลักประตูของวิลล่าออกอย่างเมามาย ไม่มีแสงสว่างมาจากด้านใน และมีเพียงแสงสว่างของพระจันทร์อันเหน็บหนาวที่ไหลเข้ามาเติมผ่านทางหน้าต่างจากพื้นจรดเพดาน

มีรถเข็นวีลแชร์คันหนึ่งตั้งอยู่กลางห้องนั่งเล่น และบนนั้นก็มีหญิงชราคนหนึ่งซึ่งมีหลังค่อม และผมเผ้าดูกระจัดกระจาย ร่างนั้นดูน่ากลัวเป็นพิเศษ

เจฟฟี่รู้สึกกลัวมากจนขาของเขาอ่อนแรง เขาหันหลังและพยายามจะหนี

อย่างไรก็ตาม ประตูกลับกระแทกปิดเสียงดังจากด้านหลังของเขา และห้องนั่งเล่นก็มืดลง

“แม่...” เจฟฟี่คุกเข่าลงบนพื้นด้วยความตกใจกลัว และสั่นเทิ้มไปทั้งตัว

“ลูกชาย ทำไมแกถึงกลัวฉันล่ะ?”

รถเข็นค่อย ๆ เคลื่อนไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ และเสียงของหญิงชราก็ดังขึ้น

เจฟฟี่คลานกลับมาด้วยความกลัว “แม่ แม่ อย่าเข้ามา ได้โปรด ไม่ใช่ผมที่ทำร้ายแม่ แม่จับผิดคน”

“ไม่ใช่แกที่ทำร้ายฉันอย่างนั้นเหรอ?” เสียงหัวเราะที่น่าขนลุกของหญิงชราดังก้องอยู่ในห้องนั่งเล่น “แกทำเพื่อหุ้นและเงิน แต่แกไม่ได้ทำร้ายฉันอย่างนั้นเหรอ? ไม่ใช่ฉันที่ดูแลแกตั้งแต่แกยังเด็กเหรอ? โลกหลังความตายไม่ยอมรับฉัน ดังนั้นฉันจึงทำได้เพียงแค่กลับมาหาแก ลูกชาย”

รถเข็นเข้ามาใกล้เขาเรื่อย ๆ เจฟฟี่คุกเข่าลงกับพื้นและก้มหัวอย่างแรง น้ำตาและน้ำมูกไหลลงบนใบหน้าของเขา “แม่ ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้ว ผมหลงผิด แต่ผมไม่ได้อยากที่จะทำร้ายแม่ แซลลี่ แซลลี่เป็นคนใช้หมอนกดทับแม่ แม่ต้องไปหาเธอแทน”

“ไม่ ไม่...” เจฟฟี่พยายามอย่างมากที่จะหนี “ผมดื่มมากเกินไป ผมก็แค่พูดไร้สาระ”

“คุณลุง ฉันบันทึกทุกคำที่คุณพูดเอาไว้แล้ว” แคทเธอรีนเดินออกมาพร้อมกับโทรศัพท์ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโศกเศร้า “คุณเป็นลูกชายคนเดียวของคุณย่า ท่านดีกับคุณมาก และเลี้ยงคุณมาอย่างประคบประหงม แต่ท้ายที่สุด คุณก็สมคบคิดกับคนอื่นเพื่อฆ่าเธอ คุณยังจำได้ไหมว่าเธอตายได้อย่างไร? คุณเคยฝันร้ายบ้างไหม? คุณยังมีสามัญสำนึกอยู่บ้างหรือเปล่า?”

“อย่าพูดอะไรอีก...”

เจฟฟี่ดื่มแอลกอฮอล์ไปเยอะมาก บวกกับที่เขาตกใจกลัว จิตใจของเขากำลังจะแตกสลาย

แคทเธอรีนพูดอย่างเยือกเย็น “ฉันรวบรวมหลักฐานไว้เยอะแล้ว ถ้าคุณลุงไม่อยากตายในคุก คุณลุงควรเล่าเหตุการณ์ที่แท้จริงจะดีกว่า มิเช่นนั้น แซลลี่ เลนนอนต้องพยายามที่จะหลบหนีจากข้อกล่าวหาของศาลในภายหลังอย่างแน่นอน”

เจฟฟี่ไม่เชื่อเธอ “หลักฐานอะไรที่แกรวบรวมไว้”

“คุณย่าได้รับการรักษาในโรงพยาบาล และโรงพยาบาลก็มีประวัติยาของท่าน คุณหมอบอกว่า แม้ว่าในตอนนั้นคุณย่าจะเป็นอัมพาต แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เลย ที่เธอจะเสียชีวิตอย่างกะทันหัน อีกทั้งยังมีป้าเฮเลนคนที่คุณจ้างเธอให้ดูแลคุณย่าหลังจากนั้น ตอนนี้เธอเต็มใจที่จะขึ้นศาลแล้ว...”