คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 269

“เคธี่...” ใบหน้าของโจเอลฉายความกังวลออกมา “ลูกต้องมากับพ่อ พ่อต้องจับตาดูลูกเอาไว้ถึงจะปกป้องลูกได้ สถานะของลูกจะถูกเปิดเผยในไม่ช้านี้ ในตอนนั้นมีหลายคนในตระกูลยูลรู้เรื่องความสัมพันธ์ของพ่อกับแม่ของลูก”

แคทเธอรีนรู้สึกตกใจ

คริสอธิบายขึ้น “ตระกูลยูลมีทรัพย์สมบัติมากมายที่ทายาทรุ่นหลัง ๆ ในตระกูลกำลังจับจ้อง เพราะหนูเป็นลูกสาวของประธานยูล หนูจะเป็นผู้รับมรดกของเขาในอนาคต มีบางคนยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจ”

แคทเธอรีนทั้งรู้สึกหงุดหงิดและพูดไม่ออก ทว่าเธอไม่ได้สนใจความร่ำรวยของเขาเลย ความจริงแล้ว การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของพ่อของเธอเป็นการสร้างภาระให้กับเธอ

“อย่ากังวลไปเลยคุณยูล ผมจะเกลี้ยกล่อมเธอเอง ไปเยี่ยมเชอรีนกันก่อนเถอะ” คริสเปลี่ยนเรื่อง

แคทเธอรีนตกลงที่จะไปกับเขา ระหว่างการเดินทาง โจเอลเล่าเรื่องต่าง ๆ มากมายให้เธอฟัง ว่าเขาได้พบกับเชอรีนอย่างไร

ทว่าเธอกลับไม่ได้ซาบซึ้งกับมันเลย หญิงสาวถามขึ้น “ทำไมต้อนนั้นคุณถึงเลิกกับคุณแม่ไปล่ะคะ?”

“เมื่อ 20 ปีก่อน พ่อไม่มีอำนาจอะไรเลย พ่อถูกจัดฉากและนอนกับนิโคลา วิคส์ ภรรยาคนปัจจุบันของพ่อโดยไม่ได้ตั้งใจ หลังจากที่แม่ของลูกรู้เรื่องนี้ เธอก็จากไป หลังจากนั้นไม่นาน พ่อก็ได้ข่าวว่าเธอเสียชีวิตแล้ว”

ใบหน้าของโจเอลแฝงไปด้วยความทุกข์ระทม “จากนั้นพ่อก็ใช้ชีวิตด้วยความสับสน เมื่อนิโคลาตั้งท้อง พ่อตกลงที่จะแต่งงานกับเธอเพื่อรับผิดชอบเด็กที่จะเกิดมา”

เมื่อแคทเธอรีนได้ฟังเขา ความรู้สึกของหญิงสาวก็เต็มไปด้วยความเคียดแค้น ช่างเป็นเรื่องที่ไร้สาระอะไรเช่นนี้ เธอรู้สึกสงสารแม่ของเธอที่ต้องตกเป็นเหยื่อ

หลังจากที่ไปเยี่ยมสุสานแล้ว เธออ้างว่าต้องรีบกลับเพราะมีเรื่องบางอย่างต้องจัดการ

ขณะที่โจเอลมองดูเธอเดินจากไป เขาก็ถอนหายใจออกมายืดยาว “โถ่ คริส ดูเหมือนลูกสาวของผมจะไม่ยอมรับผม”

“เมื่อปีที่แล้ว แคทเธอรีนต้องเจอกับความลำบากมากมายในตระกูลโจนส์” คริสอธิบายขึ้น

“ใช้แล้ว เป็นความผิดของผมเองที่มาเอาป่านนี้ ผมต้องพาเธอกลับไปยังตระกูลยูลให้ได้ ผมอยากจะชดใช้ให้กับเธอและดูแลเธอให้ดี” โจเอลพูดด้วยความรู้สึกผิด

...

“โจเอลมีภรรยาและลูกสาวที่เขาใช้ชีวิตมาด้วยกันกว่า 20 ปี นะคะ นอกจากเรื่องที่หนูมีความเกี่ยวข้องกับเขาทางสายเลือดแล้ว หนูจะเอาชนะพวกเขาได้เหรอคะ?” แคทเธอรีนหัวเราะออกมาด้วยความทุกข์ใจ

คริสตอบอย่างจริงจัง “ตอนนั้นโจเอลรักแม่ของหนูด้วยความบริสุทธิ์ใจ เขาเฝ้าคิดถึงเธอมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาจะปกป้องหนู”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น แคทเธอรีนก็ยังคงเงียบไปอีกครู่ใหญ่

...

ตกกลางคืน

ที่สนามหญ้าของตระกูลโลว์ยอนส์

เวสลีย์หยิบยาจากฝ่ามือของแคทเธอรีนขึ้นมา ดวงตาสีเข้มของเขาหม่นลงด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย “คุณเป็นลูกสาวของโจเอลจริง ๆ เหรอครับ? นั่นก็หมายความว่า... ตอนนี้ ผมเป็นคนที่ไม่คู่ควรกับคุณซึ่งมีสถานะสูงกว่า”