คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 323

นิโคลาแสดงท่าทางอวดดีออกมา “เธอคิดว่าโจเอลจะหย่ากับฉัน เพราะอุบัติเหตุเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างนั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ”

แคทเธอรีนหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาโจเอล เมื่อเธอโทรติดแล้ว ทว่า กลับไม่มีใครรับสาย

“เลิกโทรได้แล้ว ตอนนี้นายท่านยูลกำลังให้เขาไปทำธุระให้อยู่” นิโคลาเย้ย “เธอดูไม่ออกเหรอ? นายท่านยูลก็เห็นด้วยเหมือนกันกับการไล่เธอออกไป ดังนั้นโจเอลจึงทำอะไรไม่ได้”

“เธอได้ยินไหม? รีบไสหัวออกไปได้แล้ว” เมลานี่ถึงกับเตะเสื้อผ้าของเธอที่กองอยู่บนพื้น

แคทเธอรีนระงับความโกรธของเธอ พลางก้มหน้าก้มตาลงยัดเสื้อผ้าของเธอลงในกระเป๋าเดินทางทีละตัว

มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าลึก ๆ ภายในใจ เธอรู้สึกโกรธมากแค่ไหน

เธอจะต้องให้พวกเขาต้องชดใช้สำหรับการที่ทำให้เธอได้รับความอับอายในไม่ช้าก็เร็ว

ทว่า ก่อนที่แคทเธอรีนจะทันได้เก็บเสื้อผ้าของเธอหมด เมลานี่ก็เอาน้ำถูพื้นมาสาดใส่เธอทันที เสื้อผ้าของเธอเปียกโชกไปหมดแล้ว

“อุ๊ปส์ โทษทีนะ ฉันแค่อยากจะเทน้ำถูพื้นทิ้งน่ะ”

เมื่อเมลานี่มองดูการกระทำของเธอ แคทเธอรีนก็พูดเย้ยออกมา “ตอนนี้เธอได้ใจไปเถอะ เพราะเธอมีตระกูลฮิลล์หนุนหลัง แต่เธอเคยคิดบ้างไหมว่าวันหนึ่งฌอนต้องเขี่ยเธอทิ้ง?”

การแสดงออกของเมลานี่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน “เธอพล่ามบ้าอะไรของเธอ? อีกไม่นานคุณชายฮิลล์ก็จะแต่งงานกับฉันแล้ว”

“ก็หวังให้เป็นแบบนั้นนะ”

แคทเธอรีนกัดริมฝีปากด้วยท่าทางประชดประชัน เมื่อคิดว่าฌอนอยากจะกลับมาอยู่กับเธอเมื่อสักครู่นี้ เธอคิดว่าเขาไม่รู้สึกอะไรกับเมลานี่จริง ๆ

เมื่อแคทเธอรีนพูดจบ เธอก็นำข้าวของออกมาโดยไม่ให้โอกาสนิโคลากับเมลานี่ได้กลั่นแกล้งเธอต่ออีก

วันถัดไป

หลังจากที่เธอถูกปลุกขึ้นด้วยเสียงโทรศัพท์ แคทเธอรีนก็รีบไปประชุมที่ทำงาน

ผู้จัดการวูล์ฟพูดขึ้นด้วยความกังวลใจ “ท่านประธานโจนส์ ถึงที่ดินแถบชายฝั่งจะได้รับการอนุมัติแล้วก็ตามนะ แต่เรายังมีปัญหาเรื่องใบอนุญาตการเริ่มทำธุรกิจที่นั่น”

“คุณลองใช้เส้นสายแล้วหรือยังคะ?” แคทเธอรีนขมวดคิ้วเข้าหากัน

“ลองแล้ว แต่ไม่สำเร็จครับ คราวก่อนพวกเขาตกลง” ผู้จัดการวูล์ฟฝืนยิ้มออกมา “แต่จู่ ๆ พวกเขาก็เปลี่ยนใจ พวกเขาบอกว่ามีความขัดแย้งเกิดขึ้นในที่ดินของพวกเรากับที่ดินผืนข้าง ๆ กันกับเราครับ”

ผู้จัดการลองจากแผนกวิศวกรรมถามขึ้น “เราไปมีเรื่องกับใครในแคนเบอร์ราหรือเปล่า ท่านประธานโจนส์?”