คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 324

แคทเธอรีนเม้มริมฝีปากบางของเธออย่างครุ่นคิด เธอนึกถึงสิ่งที่ฌอนพูดเมื่อเธอออกมาเมื่อวานนี้ เป็นฝีมือของเขาอย่างนั้นหรือ?

ผู้จัดการวูล์ฟพูดขึ้น “เราใช้เงินไป 50 ล้านดอลล่าร์ในที่ดินผืนนี้ ถ้าเราไม่เริ่มโครงการของเราให้เร็วที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ ไม่อย่างนั้นเงินที่เราลงทุนไปจะจมอยู่ตรงนั้นและบริษัทของเราจะถูกลอยแพ ถ้าเป็นแบบนั้น คุณและคณะกรรมการท่านอื่น ๆ จะต้องเสี่ยงต่อการติดคุก”

“ดิฉันจะหาทางออกให้ได้ค่ะ” แคทเธอรีนลังเลก่อนจะตอบออกมา

หลังจากที่การประชุมเสร็จสิ้นลงแล้ว เธอจึงไปที่ห้องทำงานเพื่อโทรหาฌอน แล้วก็ต้องพบกว่าเขาบล็อกเบอร์โทศัพท์ของเธอ

หญิงสาวหัวเราะออกมาด้วยความเจ็บปวด เห็นได้ชัดว่าเธอทำให้เขาไม่พอใจ

เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากขอความช่วยเหลือจากโจเอล หลังจากที่โจเอลสอบถามเกี่ยวกับปัญหา เขาก็รู้สึกว่ามันแปลก ๆ “แคทเธอรีน ลูกไปทำอะไรให้ใครไม่พอใจเข้า? คราวนี้แม้แต่พ่อเองก็ยังช่วยลูกไม่ได้เลยนะ พ่อมั่นใจว่านี่ไม่ใช่ฝีมือของพวกตระกูลวิคส์”

“หนูเองก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ว่าไปทำให้ใครไม่พอใจ ขอหนูลองนึกดูก่อนนะคะ”

แคทเธอรีนวางโทรศัพท์ด้วยความสับสน เธอไม่อยากขอให้โจเอลมาร่วมลงทุนในบริษัทเพื่อเป็นการแก้ไขปัญหาเงินทุนหมุนเวียน ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม บริษัทก็ไม่ได้เป็นของโจเอลแต่เพียงผู้เดียว การลงทุนมากกว่าหมื่นล้านดอลล่าร์จำเป็นจะต้องได้รับการอนุมัติจากนายท่านยูลเสียก่อน อย่างไรก็ตาม นายท่านยูลจะต้องปฏิเสธคำขอร้องอย่างแน่นอน

ในช่วงบ่าย คริสมาที่ออฟฟิศ “เคธี่ นี่เป็นเงินหนึ่งหมื่นล้านดอลล่าร์สำหรับใช้เป็นเงินทุนหมุนเวียน เงินจำนวนนี้คงช่วยสนับสนุนบริษัทในตอนนี้ได้”

“คุณลุงคริสคะ...” แคทเธอรีนรู้สึกซาบซึ้ง ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ผู้อำนวยการคนอื่น ๆ กลับทำได้แค่วิพากษ์วิจารณ์เรื่องต่าง ๆ และปกป้องตัวเอง พวกเขาไม่ได้เต็มใจจะให้ความช่วยเหลือทางการเงินเลย

“คุณแม่ของหนูพยายามก่อตั้งบริษัทนี้ขึ้นมาด้วยความเพียรพยายาม ลุงไม่อยากเห็นบริษัทปิดตัวลง” คริสถอนหายใจออกมายาวเหยียด “ว่าแต่ หลานได้ข้อมูลเกี่ยวการเสียชีวิตของแม่หรือยัง?”

หลังจากคิดไตร่ตรองดูแล้ว แคทเธอรีนจึงตอบกลับ “หนูคิดว่าการตายของแม่ไม่ใช่ฝีมือของพวกตระกูลวิคส์ค่ะ ก่อนหน้านี้หนูบังเอิญเจอเฟอร์กัส และเขาไม่ได้ใส่ใจกับเหตุการณ์ที่ทำให้หนูได้รับบาดเจ็บเลย ตอนที่หนูพูดถึงเรื่องการตายของแม่ เขาดูงง ๆ และดูเหมือนจะไม่ได้โกหก”

“แปลกนะ ก่อนที่แม่ของหลานจะเสียชีวิต การโทรศัพท์ครั้งสุดท้ายของเธอมาจากแคนเบอร์รา” แคทเธอรีนรู้สึกสับสนขึ้นมา “มีคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ใช่ไหมคะ?”

แคทเธอรีนนวดขมับของเธอ ความคิดในหัวของเธอกำลังสับสนวุ่นวายไปหมด

“คุณดูเหนื่อย ๆ นะคุณโจนส์ คุณมีปัญหาเหรอ?” เลียมถามยิ้ม ๆ รูปร่างหน้าตาของเขาต่างจากฌอน ใบหน้าของฌอนมีออร่าของความเฉยเมย ตรงกันข้าม เลียมให้ความรู้สึกหล่อเหลา ท่าทางของเลียมดูอ่อนโยน และเขาดูเป็นเด็กน้อยเมื่อเขายิ้มออกมา

“ค่ะ มีปัญหาที่บริษัทน่ะค่ะ” แคทเธอรีนพยักหน้าน้อย ๆ ให้กับเขา

เลียมเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ “ผมสนิทกับอธิบดีที่นี่ บางทีผมอาจจะช่วยคุณได้นะ”

แคทเธอรีนนิ่งอึ้งไป เธอไม่ได้ต้องการขอความช่วยเหลือจากเขา ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนในตระกูลฮิลล์ ทว่าดูเหมือนเธอจะไม่มีทางเลือกอื่น

“ก็... ถ้าผมช่วยคุณ คุณก็จะติดหนี้บุญคุณผมไง” เลียมขยิบตาให้เธอด้วยรอยยิ้ม

แคทเธอรีนฝืนยิ้มออกมา “พอคิดถึงสถานภาพที่ต่ำต้อยของฉันแล้ว ฉันคงตอบแทนบุญคุณของคุณไม่ได้หรอกนะคะ คุณชายฮิลล์คนรอง”

“แล้วแต่เลยครับ จากการที่เห็นว่าคุณยังคงสงบสติอารมณ์อยู่ได้แม้ว่าใกล้จะตายก็ตาม ผมคิดว่าคุณพอจะมีแววอยู่เหมือนกัน” จู่ ๆ เลียมก็มองมาที่เธอยิ้ม ๆ “ผมเข้าใจว่าตอนนี้คุณรู้สึกยังไง สถานการณ์ของเราคล้าย ๆ กันครับ ในตระกูลฮิลล์ ใคร ๆ ก็มักจะเรียกผมว่าลูกชายนอกสมรสที่เข้ามาทำลายครอบครัว”