คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 356

เฮดลีย์ไม่ยอม “ความจริงแล้ว ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น พัฒนาขึ้นได้ดีภายใต้การควบคุมดูแลของคุณแม่คุณเมื่อแปดปีก่อน แต่หลังจากที่คุณขึ้นสู่อำนาจ คุณไปต่างประเทศหลายต่อหลายครั้ง และเชิญคนเก่งมีความสามารถมาทำงาน สร้างห้องวิจัยส่วนตัว และขยายวิทยาการทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เป็นคุณนะครับ ที่ทำให้ตระกูลฮิลล์เป็นตระกูลอันดับหนึ่งในประเทศ และคุณเป็นคนนำ ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น ขึ้นสู่สิบอันดับของโลก แต่ตอนนี้ ทุกอย่างกำลังจะเป็นของเลียมอย่างนั้นหรือครับ?”

“เลียมทำอะไรบ้างครับ? ในขณะที่คุณมัวแต่ยุ่งจนนอนตีสองและตื่นตอนตีสี่ เขากลับไปพักผ่อนที่ต่างประเทศ แล้วยังได้ตำแหน่งระดับสูงทันทีที่เขากลับมา”

“ฉันดูเหมือนคนทำงานหนักเพื่อคนอื่นหรือไง?” ฌอนเลิกคิ้วขึ้นทันที

เฮดลีย์ชะงัก

“สืบเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้เรื่องยังไงบ้าง?” ฌอนโยนผ้าเช็ดมือทิ้ง แล้วเปลี่ยนเรื่อง

“ไวน์ที่คุณดื่มถูกเปลี่ยนเป็นไวน์แก้วที่ช่วยกระตุ้น...” เฮดลีย์พูดขึ้น “ต่อมา มีคนบอกเมลานี่ ยูล ว่าคุณโจนส์ถูกผู้อำนวยการเออร์ไวน์บังคับให้เข้าไปในห้องของคุณ”

“อืม เป็นแบบนั้นแหละ” ฌอนพยักหน้ารับ เมื่อคืน เขา เมลานี่ แคทเธอรีน และผู้อำนวยการเออร์ไวน์ ต่างเป็นหมากของเลียม

เขาชำเลืองมองไปที่ห้องนอนชั้นบน และหันไปหาป้าจัสมิน “ขึ้นไปดูเธอหน่อยครับ”

ในเวลาเพียงไม่นาน ป้าจัสมินก็ลงมาจากชั้นบนและพูดด้วยความกังวล “คุณโจนส์นอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนเตียงค่ะ และปฏิเสธไม่กินไม่ดื่ม ดิฉันคิดว่าสภาพของเธอในตอนนี้… ย่ำแย่มากเลยนะคะ”

เธอใช้ชีวิตอยู่ราวกับคนไร้วิญญาณและไม่มีความต้องการจะมีชีวิตอยู่

คำพูดติดอยู่ที่ปากของป้าจัสมินไม่อาจพูดออกมาได้

“เธออดอาหารใช่ไหม?” ดวงตาของฌอนฉายแววความรำคาญออกมา

เขาลุกจากที่นั่งแล้วขึ้นไปข้างบน

เป็นอย่างที่ป้าจัสมินบอก ดวงตาของแคทเธอรีนปิดลง ทั้งใบหน้าของเธอก็ซีดเผือด

ทว่า ฌอนรู้ว่าเธอตื่นอยู่

“คุณทำแบบนี้เพราะต้องการจะบีบบังคับผมใช่ไหม?” ฌอนประชด “แคทเธอรีน โจนส์ คุณอ่อนแอขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร?”

แววตาของเขาฉายแววความรักใคร่ออกมาทำให้แคทเธอรีนสับสนไปชั่วขณะ ทว่าในไม่ช้าเธอก็เยาะเย้ยขึ้นมา “คุณคิดว่าฉันจะเชื่อคุณเหรอ? ดูหน้าฉันสิ นี่คือสิ่งที่คุณพูดถึงว่าจะดูแลฉันอย่างดีหรือเปล่า?”

“เมื่อวานนี้… เป็นอุบัติเหตุ” ฌอนอธิบายด้วยความลำบากใจ

“คุณคิดว่าฉันจะเชื่อคุณเหรอ?” ดวงตาของแคทเธอรีนเต็มไปด้วยความประชดประชัดและรังเกียจ

“เป็นเรื่องจริง เมื่อวานนี้ไวน์ของผมถูกใส่ยากระตุ้นเอาไว้ ผมคิดว่าผมดื่มมากเกินไป...” ริมฝีปากของฌอนเหยียดยิ้มเยาะเย้ยตัวเอง

แคทเธอรีนอึ้งไป เมื่อเธอคิดไตร่ตรองอย่างรอบคอบแล้ว ท่าทางของเขาเมื่อคืนนี้ ดูเหมือนจะผิดปกติไปบ้างจริง ๆ

ทว่าสุดท้ายแล้ว เพราะคนอื่นกำลังจะวางแผนกำจัดเขา เธอเป็นเหยื่อที่ถูกเอารัดเอาเปรียบ

“ทำตัวดี ๆ ไปอาบน้ำ แล้วทานข้าว ผมจะไปบีบยาสีฟันให้คุณ” เมื่อฌอนเห็นว่าเธอไม่พูดเขาจึงลูบศีรษะของเธออย่างแผ่วเบา และเข้าไปในห้องน้ำเพื่อบีบยาสีฟันให้กับเธอ ทั้งยังเทน้ำอุ่นใส่แก้วไว้ให้เธอบ้วนปากด้วย