คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 357

“ฉันจะทำเองค่ะ” แคทเธอรีนไม่ชินกับการที่เขาเป็นแบบนี้ และหยิบแปรงสีฟันก่อนจะเข้าห้องน้ำ

เมื่อมองดูสภาพตัวเองที่น่าสงสารในกระจก จู่ ๆ เธอก็รู้สึกแปลก ๆ แล้วตกอยู่ในภวังค์

ตอนนี้ เธอไม่อาจจะควบคุมชีวิตหรือความตายของตัวเองได้เลย

เธอกำลังจะยอมแพ้อย่างสิ้นเชิง และใช้ชีวิตอย่างหมดอาลัยตายอยากทุกวันแบบนี้เหรอ?

ไม่ เธอทำไม่ได้

ในเมื่อเธอไม่ได้กลัวตายอีกต่อไปแล้ว ยังมีอะไรให้เธอสนใจมากกว่านี้อีกหรือ?

ตราบใดที่เธอยังมีลมหายใจอยู่ เธอจะต่อสู้กับผู้ชายคนนี้

เมื่อเธอออกมาอีกครั้ง ฌอนมองเธอและดูเหมือนเธอจะเปลี่ยนไป “ผมไปช้อปปิ้งกับคุณได้ หรือไปพักผ่อนที่อื่นก็ได้”

“ฉันจะไปที่ทำงานค่ะ” แคทเธอรีนเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว และมองหาชุดทำงาน

“...”

ฌอนจ้องมองใบหน้าของเธอด้วยสายตาแปลก ๆ “คุณจะไปบริษัททั้งสภาพแบบนี้เหรอ?”

“ทำไมล่ะคะ จะทำให้คนอื่นกลัวเหรอ?” แววตาของแคทเธอรีนดูหม่นลงและสงบ ราวกับว่าเธอไม่ได้พูดถึงตัวเอง

ฌอนขมวดคิ้วเข้ากันและพูดขึ้นหลังจากนั้นสักครู่หนึ่ง “ตามใจคุณ”

ถ้าเธอหาอะไรทำได้ ก็ดีกว่าตายอยู่ที่บ้าน

...

“ถูกแล้วล่ะ เธอไปรู้เรื่องนี้มาได้ยังไง?” จู่ ๆ เสียงของแคทเธอรีนก็ดังขึ้นข้างหลังพวกเขา ผู้หญิงพวกนั้นสะดุ้งสุดตัว

“ปะ ประธานโจนส์… ทำไมคุณอยู่ข้างหลัง?”

“ฉันต้องมานั่งอธิบายตัวเองให้เธอฟังไหม? ตอบคำถามฉัน” สายตาที่ชัดเจนและเย็นชาฉายแววการบังคับออกมา

“มะ… มีคนติดประกาศที่ประตูเมื่อเช้านี้ค่ะ มีคนเห็นตั้งเยอะนะคะ” พนักงานหญิงตอบอย่างระมัดระวัง “ฉันขอโทษค่ะ ประธานโจนส์ ฉันไม่กล้าทำอีกแล้ว”

“เธอบอกว่าฉันไม่มีศีลธรรมไม่ใช่เหรอ? คนไม่มีศีลธรรมอย่างฉันก็ต้องนิสัยไม่ดีสิ แล้วฉันจะเก็บเธอเอาไว้ทำไม? ไม่นานก็จะถึงปีใหม่แล้ว เก็บของแล้วออกไปซะ” แคทเธอรีนหันหลังกลับไปที่ห้องทำงานของเธอ

เมื่อเธอกดโทรเข้าที่สายภายใน ไม่นานเคซี่ผู้ช่วยของเธอ ก็เข้ามาด้วยท่าทางแปลก ๆ

“มีประกาศติดที่ประตูจัดการหรือยัง?” แคทเธอรีนตรงเข้าประเด็น