คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 380

ทว่า... เป็นแบบนั้นไปได้อย่างไร?

ยังมีผู้ชายแบบนี้อีกสักกี่คนบนโลก?

โดยเฉพาะผู้ชายที่หล่อเหลาเช่นเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้ยืนอยู่บนยอดพีระมิดแล้ว แต่ผู้หญิงมากมายก็ยังคงเต็มใจที่จะพุ่งเข้าหาเขา

“พอแล้วค่ะ” แคทเธอรีนหันหน้าหนี และลดขนตาดำเข้มของเธอลง “คุณชายคนโต คงจะเหนื่อยมากที่ต้องฝืนตัวเองแบบนี้ คุณจะไปอาเจียนในห้องน้ำทีหลังก็ได้นะคะ”

“ไม่ใช่ปัญหา ผมมีเวลาทั้งชีวิตพิสูจน์ให้คุณเห็น”

ฌอนจุมพิตที่หน้าผากของเธอ “เชสเตอร์บอกว่าตอนนี้คุณทานอาหารแข็ง ๆ ไม่ได้เพราะกระเพาะของคุณย่อยไม่ได้ ผมจะไปเอานมอุ่นมาให้คุณ”

เขาลุกขึ้นและไปที่ห้องครัว

ประตูห้องพักผู้ป่วยถูกเปิดออก แล้วเฟรยาก็รีบเข้ามาทันที

“เคธี่ ฌอนโทรบอกฉันว่าเธอเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล...” เมื่อเธอได้เห็นใบหน้าของแคทเธอรีน เธอก็กรีดร้องออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ “ทำไมหน้าเธอ...”

“อือ มันเสียโฉมหมดแล้ว” แคทเธอรีนยิ้มให้เธอ

“มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น? ฉันติดต่อเธอไม่ได้เลยตั้งหลายวัน ฉันโทรแจ้งตำรวจด้วยซ้ำ” จู่ ๆ เฟรยาก็เริ่มร้องไห้ขึ้นมา

“ทำไมพระเจ้าถึงทำกับเธอแบบนี้? เธอเคยสวยมาก เป็นคนสวยที่สุดในโรงเรียน พวกผู้ชายต่างมองเธอไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนก็ตาม...”

“พอ ผมไม่ได้โทรหาคุณให้มาที่นี่เพื่อพูดเรื่องที่ทำให้เธอเศร้า” ฌอนส่งนมให้แคทเธอรีนและขัดจังหวะเฟรยาอย่างเย็นชา

เฟรยาโกรธมากเมื่อเห็นเขา ความโกรธในด้วยตาของเธอลุกโชน “ฉันไม่ต้องเดาเลยด้วยซ้ำ คุณต้องเกี่ยวข้องในการทำให้เธอมีสภาพเป็นแบบนี้ เมื่อคิดว่าคุณเป็นคนที่รวยที่สุดในออสเตรเลีย ถ้าคุณถามฉัน คุณมันก็แค่คนไร้ค่าที่ปกป้องผู้หญิงไม่ได้ คุณมีประโยชน์อะไร? คุณควรอยู่คนเดียวไปเลยตลอดชีวิต”

เฟรยาหันกลับไปมองและเห็นว่ามีชายหนุ่มสองคนยืนอยู่ที่ประตู คนหนึ่งคือเชส และอีกคนสวมเสื้อเชิ้ตพิมพ์ลายสีชมพู เขามีหน้าตาที่หล่อเหลา ทว่าแววตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งร้าย เขาคือคนที่พูด

“อ๋อ คุณนั่นเอง” เฟรยาจำเขาได้ เธอเคยเห็นเขามาก่อน ตอนที่เธอไปพบฌอนที่ท่าเรือ เขาเป็นคนที่เล่นไพ่อยู่กับฌอนในตอนนั้น แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะน่ารำคาญขนาดนี้

ร็อดนีย์เย้ยหยันด้วยความเย็นชา และกำลังจะพูดเมื่อจู่ ๆ เฟรยาก็ตะโกนใส่เขา “หุบปากคุณไปซะ คุณมันก็ตลบตะแลงเหมือนกันหมดนั่นแหละถึงคบหากันได้น่ะ”

“เธอพูดอะไร?” ร็อดนี่ย์โกรธจัด “เธอนี่มันผู้หญิงโง่ เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”

“โง่เหรอ? นายต่างหากที่โง่ แล้วฉันก็รู้ว่านายเป็นใครด้วย นายมันก็แค่พวกตลบตะแลง...” เพราะเฟรยาไม่ชอบฌอน เธอจึงไม่ชอบเพื่อนของเขาไปด้วย

“เฟรยา...” แคทเธอรีนรู้สึกกังวลขึ้นมาเพราะเธอรู้ว่าแท้จริงแล้วร็อดนีย์เป็นใคร “เขาเป็น...”