คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 404

ทั้งผู้อำนวยการเออร์ไวน์และประธานทอมป์สันรู้สึกเข่าอ่อนเมื่อนึกขึ้นได้ว่าพวกเขาทั้งคู่ได้ฉีกหน้าฌอนไปก่อนหน้านี้ ไม่มีประโยชน์ที่พวกเขาจะมาเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปแล้วในตอนนี้

“คุณชาย… คุณชายฮิลล์คนโต ผมมันมีตาหามีแวว ทำไมคุณไหมหักแขนผมเสียล่ะ?” ตอนนี้ผู้อำนวยการเออร์ไวน์เกือบจะร้องไห้อยู่รอมร่อ “หรือบางทีคุณตบหน้าผมก็ได้?”

ฌอนเอื้อมมือไปจับแก้มที่มันย่องของผู้ชายคนนั้น “ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้แกจะอวดดีนักไม่ใช่เหรอ? แกพูดว่าภรรยาของฉันจับก้นแกใช่ไหม?”

“คุณชายฮิลล์คนโต ผมขอโทษ” ชายคนนั้นคุกเข่าลงกับพื้น

“ไปอ้อนวอนเลียมแทนสิ ดูท่าว่าเขาจะพัฒนาไมโครชิปตัวใหม่ได้ภายในหนึ่งสัปดาห์เพื่อช่วยแกได้นะ”

ริมฝีปากของเขากระตุกยิ้มก่อนจะเดินจูงมือแคทเธอรีนไปที่ประตู

ในตอนนี้ไม่มีใครกล้าขวางเขาเอาไว้ แม้แต่ชาร์ลีและเมลานี่เองก็ยังรู้สึกร้อนรนและวิตกกังวล

ในขณะที่เขากำลังจะไปถึงประตู จู่ ๆ เขาก็หันกลับมามองผู้คนด้วยความเย็นชาก่อนที่สายตาจะมาหยุดที่ชาร์ลีในที่สุด “คุณชายแคมโปส ฉันจะจำเหตุการณ์ที่นายวางแผนจัดการฉันเอาไว้ตลอด”

ริมฝีปากของชาร์ลีสั่นระริกอย่างไม่รู้ตัว ผลลัพธ์ที่ได้เกินความคาดหมายของเขาไปอย่างสิ้นเชิง

“นอกจากนี้ ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ฉีกหน้าแคทเธอรีน โจนส์ ภรรยาของฉัน ใครก็ตามที่กล้าพูดว่าเธอไม่สวยต่อหน้าฉัน ฉันจะถือเป็นการหาเรื่องฉันซึ่ง ๆ หน้า”

จากนั้น เขาก็โอบเอวภรรยาของเขาและจากไปจากที่นั่น

เมลานี่เกือบจะเสียสติเมื่อเธอมองดูร่างของชายคนนั้นเดินจากไป

เธอเลือกชาร์ลีเพียงเพราะเธอคิดว่าฌอนจะไม่มีวันไต่เต้าขึ้นไปสู่จุดสูงสุดได้อีกแล้ว โดยคาดไม่ถึงว่าฌอนยังสามารถเปล่งประกายขึ้นมาอีกได้ นอกจากนี้ ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นไม่อาจขัดขวางเขาเอาไว้ได้ เขายังคงขยายอาณาจักรของเขาต่อไปอย่างแน่นอน

“คุณตา... คุณตา เป็นอะไรไป...”

ทันใดนั้นเองก็มีคนตะโกนขึ้นจากด้านหลัง พิธีหมั้นจึงเต็มไปด้วยความโกลาหลไปโดยปริยาย

คุณท่านฮิลล์รู้สึกว่าแน่นหน้าอกเพราะความโกรธสุดขีด

สมาชิกในตระกูลฮิลล์รีบพาคุณท่านเข้าไปพักผ่อนในห้องทันที

ดวงตาของวาเลรี่เป็นประกายเมื่อคิดออก “คุณพ่อคะ เราสั่งให้ฌอนส่งข้อมูลไมโครชิปให้เราได้ค่ะ ไม่อย่างนั้นเราก็ปล่อยเรื่องอาการป่วยทางจิตของเขาและตอนที่เขาเกือบจะฆ่าคน ไม่มีใครกล้าทำงานกับประธานที่มีอาการป่วยทางจิตหรอกค่ะ”

“แกพูดแบบนั้นได้ยังไง?” ท่านผู้หญิงฮิลล์แหว “เขายังเป็นหลานของแกอยู่นะ!”

“คุณแม่ มันเกือบจะทำให้หนูเสียโฉม มันไม่เคยทำเหมือนหนูเป็นน้าของมันเลยนะคะ” เธอตะคอกก่อนจะหันไปหาพี่สาวของเธอ “ลีอา พี่คิดยังไงกับความคิดของฉัน? เพราะเขาสนใจแคทเธอรีนมาก เราจะบอกให้เธอรู้ถึงอาการป่วยของเขา และฉันมั่นใจว่าหลังจากนั้นเธอจะไม่กล้าอยู่กับเขาอีก”

ความรู้สึกซับซ้อนผสมปนเปกันไปหมดภายในหัวใจของลีอา ถึงเธอจะเคยขู่ฌอนเรื่องนี้มาก่อน แต่...

เธอหันหน้าหนีไปทางอื่น “ฌอนก็เป็นสายเลือดของตระกูลฮิลล์ สุดท้ายแล้ว เราทำอะไรข้ามเส้นไม่ได้ นอกจากนั้นพวกเราทุกคนจะต้องรับผิดชอบต่ออาการป่วยของเขา”

“เอาจริงเหรอ? ฉันไม่เข้าใจเลยนะ เขาเป็นผู้ชายชั่วช้าแบบนั้น แต่พี่ก็ยังเข้าข้าง...”

“หุบปาก!” ในที่สุดคุณท่านฮิลล์ก็โกรธจัด “ความคิดโง่ ๆ! กลับไปที่ออฟฟิศแล้วระดมความคิดเพื่อแก้ไขปัญหา”

วาเลรี่ทำหน้าบึ้งตึง เห็นได้ชัดว่าเธอดูไม่พอใจ