คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 403

ฝูงชนแตกตื่นในความโกลาหล

โดยเฉพาะสมาชิกในตระกูลฮิลล์ที่มองดูฌอนด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

“อะไรกัน? แกเป็นคนก่อตั้งฌอนนาราห์ คอร์ปอเรชั่น อย่างนั้นเหรอ?” คุณท่านเกรี้ยวกราด

“ฌอน แกคิดอะไรของแกอยู่?” ลีอารู้สึกว่ามันยากที่จะเชื่อเหมือนกัน “แกเป็นประธานของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น แต่แกก็ยังแอบไปก่อตั้งฌอนนาราห์ คอร์ปอเรชั่นอีกเหรอ? แกกล้าทรยศต่อตระกูลฮิลล์ได้ยังไง?!”

“แกมันสารเลว ความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตของฉันคือปล่อยให้แกดูแลฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น!” คุณท่านฮิลล์อยากจะทุบหัวหลานชายของเขาเสียตอนนั้น

“คุณพ่ออย่าโกรธค่ะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร บริษัทเล็ก ๆ อย่างฌอนนาราห์ 8’แข่งกับบริษัทเล็ก ๆของครอบครัวเราไม่ได้หรอกค่ะ” วาเลรี่พูดขึ้นอย่างเสียไม่ได้

“ถูกแล้ว ฮิลล์ อิเล็กทรอนิกส์ เป็นแบรนด์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก ฌอนนาราห์ คอร์ปอเรชั่นก็เป็นแค่เศษขยะเมื่อเทียบกับพวกเรา” ควีนนี่ตอบกลับอย่างยิ้ม ๆ

ในที่สุดใบหน้าที่เคร่งเครียดของคุณท่านฮิลล์ก็คลายลงเล็กน้อย “ฌอน นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในตระกูลฮิลล์อีกต่อไปแล้ว ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นจะทำทุกวิถีทางเพื่อโค่นล้มฌอนนาราห์ เลียม ตาขอสั่งให้หลานทำลายฌอนนาราห์ คอร์ปอเรชั่นภายในเวลาสามเดือนและทำให้มันอันตรธานหายไปจากออสเตรเลีย”

“ได้ครับคุณตา” เลียมพยายามข่มความกังวลของเขาเอาไว้

ฌอนยิ้มออกมาอย่างเย็นชาเมื่อมองใบหน้าของพวกเขา “เลียม นายไม่ได้บอกพวกเขาเหรอว่าทีมคลิฟตันจากห้องปฏิบัติการทางอิเล็กทรอนิกส์ของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น ลาออกกันแล้ว? เออ ใช่ ฉันลืมบอกว่าทีมคลิฟตันมาทำงานให้กับฌอนรานาห์เรียบร้อยแล้ว เรากำลังจัดงานแถลงข่าวระดับโลกเพื่อประกาศเปิดตัวโอเชียนนิก ไมโครชิป ตอน 11 นาฬิกา ของศุกร์ที่จะถึงนี้”

ทุกคนแทบจะไม่เชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

ฮิลล์ อิเล็กทรอนิกส์ควรจะประกาศเปิดตัวโอเชียนนิก ไมโครชิป แล้วมันไปตกอยู่ในมือของฌอนนาราห์ได้อย่างไร?

เลียมหัวเราะอย่างประชดประชัน “ฌอน พี่ยังฝันอยู่หรือไง? ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นใช้เวลาสามปีทำงานกับทีมคลิฟตันเพื่อคิดค้นโอเชียนนิก ไมโครชิป แล้วจะเป็นยังไงถ้าคลิฟตันแปรพักตร์ไปหาฌอนนาราห์พร้อมกับข้อมูลที่เกี่ยวข้องทั้งหมด? ผมสามารถเรียกคืนสิทธิ์การครอบครองไมโครชิปได้อย่างแน่นอน ในเวลาเดียวกัน ผมก็จะฟ้องทั้งคลิฟตันและฌอนนาราห์ คอร์ปอเรชั่นด้วย”

ใบหน้าของฌอนนิ่งราวกับผืนน้ำที่นิ่งสนิท แคทเธอรีนเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่ามือของเขานั้นสั่นเทามากแค่ไหน ชายผู้นี้ไม่เพียงแต่สิ้นหวัง ทว่ายังโกรธเคืองอีกด้วย

“เลียมมีส่วนช่วยอะไรในฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นบ้างครับ? บริษัทอื่นทั้งหมดที่อยู่ภายใต้ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นทำได้ไม่ดีในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ผมเป็นคนพาฮิลล์ อีเล็กทรอนิกส์ขึ้นไปสู่ระดับสูงสุดเพื่อให้เป็นธุรกิจที่ทำกำไรได้มากที่สุดของบริษัท ผมทำการก่อตั้งฌอนนาราห์เพื่อเป็นทางออก ถ้าผมได้รับช่วงต่อหุ้นส่วนของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นได้สำเร็จ ผมจะรวมสองบริษัทเข้าด้วยกัน แต่ถ้าครอบครัวทอดทิ้งผม ผมจะทำการกำจัดฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นด้วยตัวของผมเอง”

เขาไม่ได้พยายามซ่อนการตัดสินใจและความทะเยอทะยานที่อยู่ในแววตาของเขา “ผมไม่เคยเสียแรงเพื่อคนอื่นโดยที่ไม่ได้รับการตอบแทนหรือผลประโยชน์”

“กำจัดฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นอย่างนั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ!” เลียมตะคอกเสียงดัง

“เราก็รอดูกันต่อไป แต่นายจะอธิบายให้ผู้ถือหุ้นฟังอย่างไรในเมื่อนายไม่สามารถมอบไมโครชิปให้ได้ตามสัญญา?”

ฌอนถามก่อนจะหันไปหาผู้อำนวยการเออร์ไวน์และประธานทอมป์สัน “คุณคนหนึ่งอยู่ในธุรกิจการสร้างคอมพิวเตอร์ ในขณะที่อีกคนเกี่ยวข้องกับการผลิตรถยนต์ ถ้าคุณไม่มีไมโครชิปตัวล่าสุดอยู่ในมือ อีกไม่นานคุณจะโดนแทนที่ด้วยบริษัทอื่นในอุตสาหกรรมนี้”