คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 408

“ชอบรถไหมครับ?”

ฌอนยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเอียงศีรษะของเขาเพื่อสังเกตปฏิกิริยาของแคทเธอรีน

“ทำไมจู่ ๆ คุณก็ซื้อรถให้ฉันล่ะคะ? ฉันมีอยู่แล้วหนึ่งคันนะ” เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อตั้งสติจากการล้อเล่นของเขา

“รถคันนั้นมันดีไม่พอสำหรับภรรยาของผม ผมอยากให้คุณได้สิ่งที่ดีที่สุด” เขากดกุญแจรถแล้วประตูรถก็กางออกราวกับปีก เผยให้เห็นด้านในที่ตกแต่งอย่างหรูหราและสวยงาม

“ฉันชอบค่ะ ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวพยักหน้ารับอย่างจริงใจ

เป็นเมื่อก่อนเธอคงปฏิเสธของขวัญชิ้นนี้

ทว่าในตอนนี้เธอเป็นภรรยาของเขาแล้ว ดังนั้นเธอจึงรู้ว่ามันเหมาะสมที่จะรับ

“แค่นั้นเอง?” เขาเลิกคิ้วแกมหยอก เห็นได้ชัดว่ายังไม่พอใจ “ไม่มีอย่างอื่นเหรอครับ?”

สีหน้าแบบนั้นของเขาทำให้เธอใบหน้าแดงเห่อขึ้นมาแทน “คุณต้องการอะไรมากกว่านั้นอีกล่ะคะ? ฉันเป็นภรรยาของคุณ แล้วอะไรที่เป็นของคุณก็เป็นของฉันด้วย”

“นั่นก็ถูก แม้แต่ร่างกายของผมก็ยังเป็นของคุณ” เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้พลางดันเธอติดกับประตู หลังจากมอบจุมพิตที่เนิ่นนานและเร่าร้อน เขาก็ผละออกอย่างไม่เต็มใจ “เบบี๋ครับ คุณน่ารักขึ้นทุกวันเลยนะ”

“พอแล้วนะคะ ตอนนี้ฉันต้องไปทำงานแล้ว” เธอรับมือกับผู้ชายคนนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ผู้ชายที่เคยเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้กลับกลายเป็นคนหวานเลี่ยนแบบนี้

ทว่า แบบนี้ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย

ผู้ชายคนนี้ไม่สนใจหน้าตาที่น่าเกลียดของเธอ เขายังห่วงใยเธอเหมือนเมื่อก่อน

หญิงสาวขับรถคันใหม่ไปตามถนนในตอนเช้า

รถสปอร์ตที่แปลกตาและป้ายทะเบียนรถที่เป็นเอกลักษณ์นี้ดึงดูดความสนใจจากผู้คนเป็นอย่างมาก

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เฟรยาจะเริ่มบ่นออกมา “เธอพยายามจะทำให้คนโสดอย่างฉันอิจฉาหรือไงยะ? ฌอนไม่ใช่ผู้ชายเย็นชาที่แสดงความรักไม่เป็นหรอกเหรอ? เขากลายเป็นคนโรแมนติกไปตั้งแต่เมื่อไรกัน?”

“ฉันไม่รู้” แคทเธอรีนหัวเราะอย่างมีความสุขมาก “หาผู้ชายให้ตัวเองสิ ถ้าเธออิจฉา เธอย้ายมาที่แคนเบอร์ราตั้งนานแล้วนะ ยังไม่มีใครถูกใจเธออีกเหรอ?”

“ตอนนี้ฉันไม่ได้มองหาใคร...”

“ที่เธอไม่ได้มองหาใครเพราะเธอยังไม่ลืมแพทริคใช่ไหม?” แคทเธอรีนถอนหายใจ

“อย่าพูดชื่อเขาได้ไหม ฉันไม่ชอบเลย”

“ก็ได้ งั้นก็อิจฉารถสปอร์ต 4EVA ของฉันต่อไปแล้วกัน”

“อี๋ อะไรจะน่าอิจฉาขนาดนั้น? ฉันให้พี่ชายของฉันซื้อให้สักคันได้เหมือนกัน” เฟรยาวางสายไป