แคทเธอรีนส่ายหน้าพลางยิ้มออกมา
เธอยังได้รับคำชมจากคนอื่น ๆ อีกเมื่อไปถึงที่ทำงาน
ฮาร์วีย์ ยอร์ก ผู้ช่วยของเธอเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม “ท่านประธานโจนส์ เมื่อเร็ว ๆ นี้คุณดูมีความสุขกับสิ่งดี ๆ ที่เกิดขึ้นทั้งหมดจริง ๆ ทุกคนในแคนเบอร์ราต่างรู้กันว่าคุณชายฮิลล์คนโตเอาอกเอาใจคุณเหมือนกับเด็กน้อย อ้อ ใช่ นี่คือบัตรเชิญงานเลี้ยงทางธุรกิจของโฮลต์ คอร์ปอเรชั่น นี่เป็นบัตรเชิญจากคุณหนูจากเฮฟเว่น คอร์ปอเรชั่น เชิญให้ไปร่วมปาร์ตี้แฟชั่นของพวกเขา...”
เธอพูดอะไรไม่ออกเมื่อมองไปที่กองบัตรเชิญหนาเตอะ
“ฌอนนาราห์ คอร์ปอเรชั่น กำลังจะเปิดตัวไมโครชิป ดังนั้นทุกกิจการจึงพยายามสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณชายฮิลล์คนโต การที่เป็นภรรยาของเขาทำให้คุณเป็นคนที่บุคคลสำคัญต้องการสานสัมพันธ์อันดีด้วย”
“ก็ถูกของคุณ ยากนะคะที่เมื่อก่อนจะได้รับบัตรเชิญพวกนี้” เธอยิ้มอย่างประชดประชัน “ความจริงแล้ว การติดต่อทำความรู้จักกันเป็นเรื่องสำคัญในแคนเบอร์รา”
“ส่วนใหญ่แล้วเป็นเพราะคุณชายฮิลล์คนโตมีความสามารถ ประธานโจนส์ คุณมีรสนิยมเกี่ยวกับผู้ชายดีครับ”
เธอพูดไม่ออก “ส่งคำเชิญพวกนี้ไปให้สมาชิกคนอื่น ๆ ในคณะกรรมการผู้บริหาร พวกเขาไปร่วมงานแทนฉันได้”
“ได้ครับ”
เธอได้รับโทรศัพท์จากเบอร์ที่ไม่ได้รู้จักหลังจากที่ฮาร์วีย์ออกไปแล้ว
“แคทเธอรีน โจนส์ ผ่านมาสักพักแล้วนะ ฉันเพิ่งมาถึงที่แคนเบอร์รา เธอพอจะมีเวลามาดื่มกาแฟสักหน่อยไหม?”
เสียงของแพทริคดังขึ้นผ่านลำโพง เธอหัวเราะขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวเพื่อกลบเกลื่อนความแปลกใจของเธอ ถูกแล้วที่ไม่ควรนินทาคนที่ขาดการติดต่อไปนานแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาจะวกกลับเข้ามาในชีวิตของคุณอีกในไม่ช้า
....
ที่ร้านกาแฟในล็อบบี้ของสำนักงาน
แคทเธอรีนได้พบกับแพทริคอีกครั้ง
“มันเกือบสามเดือนแล้วนะหลังจากที่นายเลิกรากันไป แต่นายเพิ่งเริ่มมาตามหาเธอเอาตอนนี้”
เธอพูดเยาะเย้ยถากถาง “นายยังคิดว่าเธอขี้โมโหหรือไม่มีเหตุผลอีกหรือเปล่า? นายตั้งใจไม่สนใจเธอสักพัก เพราะคิดว่าเธอจะไม่ทิ้งนายไปจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ? นายคิดว่าเธอจะติดต่อมาก่อน แต่เธอก็ไม่ได้ติดต่อไปในเวลาสองสามเดือน นายมารู้เอาตอนนี้ว่าเธออาจจะเอาจริง นายเลยมาตามหาเธองั้นสิ?”
เขารู้สึกอับอายกับการโดนดูถูก “แคทเธอรีน ฉันอยู่กับเฟรยามาสองสามปีแล้ว แล้วเราก็คุยเรื่องแต่งงานเมื่อปีที่แล้ว เรื่องนี้ไม่ใช่เล่น ๆ นะ มันเป็นเรื่องจริง”
“โทษที แต่ฉันไม่คิดอย่างนั้น”
เธอรู้สึกโกรธขึ้นมา “นายรีบไปหาลินดาทุกครั้งที่เธอต้องการนาย นายยังทำแบบนั้นในวันที่นายควรจะไปพบกับพ่อแม่ของเฟรยาเป็นครั้งแรก แล้วฉันยังคิดว่านายคงทำแบบเดียวกันในวันหมั้นหรือแม้กระทั่งวันแต่งงานของนาย เฟรยาทำถูกแล้ว นายควรอยู่กับลินดา เพราะนายสองคนเหมาะสมกันมากกว่าคนอื่น ๆ อย่ามายุ่มย่ามกับชีวิตเฟรยาอีก”
“ฉันเห็นลินดาเป็นแค่น้องสาวจริง ๆ ...”
“ขอโทษนะที่ต้องพูดตรง ๆ แต่ไม่มีใครอดทนอยู่ผู้ชายที่ให้ความสำคัญกับน้องสาวซึ่งไม่ใช่สายเลือดเดียวกันมาก่อนแฟนหรือภรรยาของเธอได้หรอกนะ” เธอลุกขึ้นยืน “นายเคยพูดว่าฉันจงใจทำลายความสัมพันธ์ของนายกับเฟรยา นายพูดถูกแล้วล่ะ ฉันจะไม่ปล่อยให้นายทำเพื่อนของฉันต้องช้ำใจซ้ำสอง และฉันจะไม่บอกที่อยู่ของเธออย่างแน่นอน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...