คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 410

“แคทเธอรีน อย่าล้ำเส้น นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับเฟรยา” ตอนนี้แพทริครู้สึกโกรธขึ้นมาแล้ว “อย่าคิดว่าเธอจะทำตัวเย่อหยิ่งเท่าไรก็ได้เพราะตอนนี้เธอเป็นภรรยาของคุณชายฮิลล์คนโตนะ”

“นี่คือสิ่งที่นายมองเพื่อนของเฟรยาสินะ… นายไม่เคยเคารพเธอและแน่นอนว่านายไม่คู่ควรกับเธอเลย”

แคทเธอรีนหยิบแก้วกาแฟขึ้นมา และออกไปหลังจากพูดแบบนั้นจบ...

“ฉันจะอยู่ที่แคนเบอร์ราสักพัก แล้วจะไม่กลับจนกว่าจะได้เจอเฟรยา”

น้ำเสียงโกรธเคืองของเขาดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ ทว่าเธอกลับทำหูทวนลมกับคำพูดของเขา

...

เมื่อกลับมาที่ออฟฟิศ

จู่ ๆ ฌอนก็โทรมาหาแคทเธอรีน เธอรับโทรศัพท์ขณะที่กำลังดื่มกาแฟ

“ผมได้ยินมาว่าคุณไปออกเดทดื่มกาแฟกับผู้ชายคนอื่นลับหลังผม...”

“อะไรคะ?” เธอบ้วนกาแฟในปากด้วยความรำคาญ “นี่คุณได้ยินมาจากแอลอีกแล้วใช่ไหมคะ?”

“คราวนี้ไม่ใช่ คุณเป็นภรรยาของผมนะ แล้วชื่อนั้นทำให้คุณไม่ต่างอะไรจากคนมีชื่อเสียง ปาปารัสซี่จับตามองคุณอยู่ทุกหนทุกแห่ง แต่ผมจัดการแทรกแซงก่อนที่รูปจะหลุดไปแล้ว” ดูเหมือนว่าเขาจะเคาะนิ้วกับโต๊ะอยู่ที่อีกฝั่งหนึ่งของโทรศัพท์ “คุณไปรู้จักกับเขาได้ยังไง? ขาผมยังดูดีกว่าหน้าตาน่าเกลียดของเขาซะอีก”

เธอโกรธที่ไม่มีอิสระ “เขาเป็นแฟนเก่าของเฟรยาค่ะ เขาอยากรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน แต่ฉันไม่ได้บอกอะไรกับเขาเลย”

“อืม ต่อไปก็อย่าออกไปไหนมาไหนกับผู้ชายแปลกหน้าอีก”

“คุณไม่ยุ่งกับการเปิดตัวไมโครชิปที่กำลังใกล้เข้ามาเหรอคะ? คุณดูเหมือนมีเวลาว่างเหลือเฟือ”

เธอรู้สึกหงุดหงิดเมื่อได้ยินน้ำเสียงเจ้ากี้เจ้าการของเขา

“งานผมยุ่ง แต่ผมก็ต้องคอยจับตาดูภรรยาของผมเอาไว้” เขาตอบเรียบ ๆ “ทุกวันนี้ผู้ชายข้างนอกนั่นสนใจผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว”

“ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะมองเขาในแง่ดีแบบนี้” เขายิ้มอย่างไม่ใส่ใจ “แล้วผมล่ะ?”

เธอยกมือขึ้นกุมหน้าผากของเธอ “เรากำลังพูดเรื่อง...”

“บอกผมมา” น้ำเสียงของผู้ชายคนนั้นแฝงด้วยความบังคับ

หญิงสาวครุ่นคิดเรื่องนี้อย่างเอาจริงเอาจังสักครู่หนึ่ง “อืม คุณเป็นคนหล่อ... ดูดี... ร่ำรวย... แข็งแกร่ง...”

แคทเธอรีนคิดเรื่องอื่นไม่ออกอีกแล้ว ในทางกลับกัน เธอสามารถเขียนบรรยายได้ยาว ๆ ถ้าฌอนถามเธอถึงข้อเสียของเขา

“ถึงเป็นคนแปลกหน้าก็พูดแบบนี้ได้ คุณไม่มีอย่างอื่นให้พูดแล้วหรือไง?” เขาเย้ยด้วยความโกรธ “แคทเธอรีน ในที่สุดผมก็รู้แล้วว่าคุณโกหกผมไปตั้งเท่าไรตอนที่คุณตามจีบผมที่เมลเบิร์น ผมผิดหวังในตัวคุณจริง ๆ คุณไม่เคยสนใจผมเหมือนที่ผมสนใจดูแลคุณเลย”

หลังจากนั้นเขาก็วางโทรศัพท์ไปทันที