“...เขาบ้าไปแล้ว”
แคทเธอรีนพูดไม่ออก
นี่เขาคิดว่าตัวเองยังเป็นเด็กอายุสามขวบอยู่หรืออย่างไร?!
ช่างเถอะ เธอจะกลับบ้านไปทำหมูย่างให้เขา
...
หลังจากเลิกงานแล้ว แคทเธอรีนไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตและซื้อเนื้อหมู
เธอเปิดวิทยุขณะที่ขับรถอยู่
มีข่าวด่วนที่เพิ่งเผยแพร่จากทางวิทยุ “มีการรายงานข่าวล่าสุด โจเอล ยูล ประธานของยูล คอร์ปอเรชั่น ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ชนกับรถบรรทุกเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว คนขับเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ขณะที่โจเอล ยูล ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาอย่างฉุกเฉิน แต่ยังไม่ทราบอาการในปัจจุบันของเขา ตามข่าวที่ได้รับมาจากที่เกิดเหตุ สถานการณ์ที่เกิดขึ้นน่าเศร้ามาก มีความเป็นไปได้ว่าในวันพรุ่งนี้ยูล คอร์ปอเรชั่นจะได้รับผลกระทบอย่างหนัก...”
คำพูดที่ตามหลังมาหลังจากนั้นทะลุผ่านหูแคทเธอรีนแล้วก็หายไป เธอตกอยู่ในอาการตกใจ
แม้ว่าเวลาที่เธอใช้กับโจเอลจะเป็นช่วงระยะเวลาสั้น ๆ แต่เขาก็ยังเป็นครอบครัวเพียงคนเดียวที่เธอเหลืออยู่
เขาประสบอุบัติเหตุอย่างนั้นเหรอ?
เธอเลี้ยวรถกลับอย่างรวดเร็วและรีบไปที่โรงพยาบาล
ที่ทางเดินหน้าห้องฉุกเฉินเต็มไปด้วยสมาชิกครอบครัวยูล
เมื่อนิโคลาที่กำลังโวยวายเห็นแคทเธอรีน เธอพุ่งเข้าไปทุบตีเธอด้วยความโกรธ “แกมันตัวซวย! โจเอลต้องประสบอุบัติเหตุทันทีที่แกกลับมา เรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของแก”
แคทเธอรีนผลักมือเธอออกด้วยความรำคาญ หญิงสาวต่อว่านิโคลาด้วยดวงตาอันแดงก่ำ “คุณพ่อของฉันอยู่ข้างใน และยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเขาจะอยู่หรือตาย แทนที่คุณจะห่วงสามีของคุณ คุณ ในฐานะภรรยาของเขา คุณกลับพาลเอาความโกรธมาลงที่ฉัน คุณเป็นบ้าหรือไง?”
หมอพยักหน้ารับ “แต่ยังพอมีความหวัง ผู้ป่วยบางรายสามารถฟื้นขึ้นมาได้แม้ว่าจะนอนอยู่บนเตียงมาหลายปี หรือมากกว่าสิบปีก็ตาม”
“โถ่ โจเอลผู้น่าสงสารของแม่!” คุณผู้หญิงยูลคร่ำครวญด้วยความโศกเศร้า “เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ยังไง? เขายังสบายดีอยู่เลย เขาประสบอุบัติเหตุได้ยังไง?”
“คุณย่าอย่าเสียใจไปเลยค่ะ หนูเชื่อว่าคุณพ่อจะต้องฟื้นขึ้นมาแน่นอน” เมลานี่เองก็ร้องไห้ออกมาเหมือนกัน ถึงตอนนี้โจเอลจะมีอคติกันเธอ แต่อย่างน้อยที่ผ่านมาเขาก็เลี้ยงดูเธอมาเป็นอย่างดี
“แม่จะรอพ่อของลูกให้ตื่นขึ้นมาแม้ว่าแม่จะตายในช่วงชีวิตนี้ก็ตาม” นิโคลาสะอื้นขณะที่หลับตาลง “คุณแม่ คุณพ่อ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ หนูจะดูแลโจเอลเอง”
คุณท่านยูลพยักหน้าอย่างเศร้า ๆ เมื่อท่านกำลังจะพูดขึ้น แคทเธอรีนก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “คุณปู่คะ หนูอยากดูแลคุณพ่อเองค่ะ เหตุผลแรก เวลาที่หนูได้อยู่กับคุณพ่อนั้นสั้นมากค่ะ หนูอยากทำหน้าที่ลูกที่ดี ถึงคุณพ่อจะเป็นเจ้าชายนิทราก็ไม่เป็นปัญหาเลย อย่างน้อยหนูก็ได้เห็นหน้าของท่านได้มากขึ้น”
“หนู...” คุณผู้หญิงยูลรู้สึกซาบซึ้ง
“เหตุผลที่สอง ฌอนเป็นเพื่อนสนิทกับคุณชายจิลเวลค่ะ ทักษะทางการแพทย์ของคุณชายจิวเวลนั้นยอดเยี่ยมมาก โรงพยาบาลเอกชนชั้นนำในออสเตรเลียส่วนใหญ่เป็นของคุณชายจิวเวลด้วยเหมือนกัน ถึงคุณชายจิวเวลจะช่วยอะไรไม่ได้ ฌอนก็เป็นคนกว้างขว้างค่ะ บางทีเขาอาจจะหาแพทย์ที่มีฝีมือจากต่างประเทศมารักษา...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...