คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 420

“ฉันทำสำหรับสี่คนทานทุกครั้งเลยนะคะ แล้วฌอนก็ทานหมดตลอดเลย” แคทเธอรีนหยิบบล็อกโคลี่ออกมาจากตู้เย็นเพิ่ม

ป้าจัสมินรู้สึกสนใจ “นี่เป็นอนุภาพแห่งความรักหรือเปล่าคะ? ดิฉันเฝ้าดูคุณชายฮิลล์คนโตเติบโตขึ้นมา เขาทานอาหารไม่เก่ง เหมือนกับว่าเขาไม่ชอบทานอะไรเลย แล้วมันก็ดีมากพอแล้วที่เขาจะทานข้าวได้สักชาม”

“...”

พูดตามตรง ถ้าแคทเธอรีนไม่ได้อยู่กับเขาในแคนเบอร์รา เธอคงไม่มีวันเชื่อคำพูดของป้าจัสมิน

เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้แล้ว เขาต้องชอบอาหารที่เธอทำตอนที่อยู่ที่เมลเบิร์นแน่นอน เพียงแต่ว่าเขาไม่เคยพูดความรู้สึกและความคิดของเขาออกมา เขาบอกแค่ว่าอาหารของเธอก็พอจะกินได้

เขานี่อวดดีอะไรขนาดนี้

ทว่า เมื่อมีคนชอบอาหารที่เธอทำ นั่นทำให้เธอมีความกระตือรือร้นที่อยากจะทำอาหารมากขึ้น

“เดี๋ยวป้าก็จะรู้ค่ะ ว่าเขาทานเก่งแค่ไหน” แคทเธอรีนเริ่มหั่นหมู

การทำหมูย่างต้องใช้เวลานานพอสมควร

ระหว่างที่เธอรอ เธออ่านข่าวในโทรศัพท์ของเธอ

ทว่า เมื่อเธอเห็นการค้นหายอดนิยมที่สุดในค่ำคืนนี้ [คุณชายฮิลล์คนโตกับการฆ่าคนตายในอดีต] หญิงสาวอึ้งไป

เธอรู้สึกไม่ดี

จอยโฟล์ค ไฟแนนเชี่ยล ไทมส์ : [ธาตุแท้ของคุณชายคนโตแห่งออสเตรเลีย คุณชายฮิลล์คนโตมีประวัติอาการป่วยทางจิตอย่างรุนแรง เขาเคยถูกส่งไปโรงพยาบาลจิตเวชหลังจากที่พยายามฆ่าพี่เลี้ยงของเขา มันน่ากลัวมาก นี่คือภาพหลักฐาน]

หัวใจของแคทเธอรีนสั่นสะท้าน เธอแตะเปิดรูปภาพ

แคทเธอรีนเห็นว่ามีการแสดงความคิดเห็นออนไลน์มากกว่า 10,000 ความคิดเห็น เธอรู้สึกปวดหัวจนแทบจะระเบิด

เธอจำภาพที่ฌอนเคยทำร้ายเธอเมื่อครั้งสุดท้ายได้ หลังจากนั้น บางครั้งที่เธอเห็นเขาโกรธ สายตาของเขาดูน่ากลัวมาก

มีอยู่ช่วงหนึ่งที่แขนของเขาได้รับบาดเจ็บอย่างไม่ทราบสาเหตุด้วยเหมือนกัน

เมื่อลองนึกย้อนกลับไป เธอก็รู้สึกขนลุกขึ้นมา

จะเป็นอย่างนั้นไปได้อย่างไร?

ถึงเธอจะคิดว่าฌอนเป็นคนอารมณ์ร้ายและเจ้าอารมณ์ แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าเขาเป็นผู้ป่วยทางจิต ถึงอย่างไรเขาก็ดูค่อนข้างปกติ

ใช่แล้ว ยา