คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 474

เมื่อเห็นอาหารเช้าที่ฌอนทำไว้ให้เธอก่อนหน้านี้ทำให้เธอรู้สึกหิวขึ้นมา

เธอจึงขับรถไปทานอาหารที่คาเฟ่ เธอรู้มาจากเฟรยาว่าอาหารเช้าที่คาเฟ่ที่นี่ทีรสชาติไม่เลว

ทว่าขณะที่เธอเพิ่งเริ่มรับประทานอาหารหลังจากที่เธอสั่งอาหารเช้ามา เมลานี่และชาร์ลีก็เดินจับมือกันเข้ามาในคาเฟ่

ผู้จัดการคาเฟ่เดินตามทั้งสองคนเข้ามาด้วยความเอาใจใส่ “คุณชายแคมโปส คุณยูล พวกคุณมากันตั้งแต่เช้าเลย ยังมีที่นั่งว่างอยู่ คุณอยากนั่งที่ตรงไหนดี?”

เมลานี่มองไปรอบ ๆ และจ้องมองที่แคทเธอรีน ดวงตาของเธอเป็นประกาย เธอดึงชาร์ลีและเดินไปหาทันที

“โอ้ นี่ภรรยาของคุณชายฮิลล์คนโตไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึงมาทานอาหารเช้าอยู่ที่นี่คนเดียวล่ะ? คุณชายฮิลล์ที่เธอรักนักรักหนาไปไหนซะล่ะ?” เมลานี่มองไปรอบ ๆ

แคทเธอรีนขมวดคิ้ว

เธอกำลังทานอาหารเช้าอร่อย ๆ แต่พวกเขาก็เข้ามาวุ่นวายจนตอนนี้เธอเริ่มรำคาญขึ้นมาแล้ว

ผู้จัดการคาเฟ่รู้สึกตกใจ “คุณผู้หญิงฮิลล์ สำหรับการต้อนรับที่ไม่ดี ผม...”

“ไม่เป็นไรหรอก คุณคาเมรอน” ชาร์ลียิ้มอย่างมีเลศนัย “ผมเดาว่าในไม่ช้านี้เธอกำลังจะไม่ได้เป็นคุณผู้หญิงฮิลล์อีกต่อไปแล้ว เท่าที่ผมรู้มา คุณโจนส์ถูกคุณชายฮิลล์คนโตไล่ออกจากบ้าน ผมยังได้ยินมาอีกว่าเธอรีบหาซื้อบ้านและย้ายเข้าไปอยู่เมื่อหลายวันก่อน”

คุณคาเมรอนเข้าใจคำพูดของเขา สายตาที่เขามองแคทเธอรีนไม่มีความเคารพอีกต่อไป ทว่ามีแต่ความรังเกียจด้วยซ้ำ

“คุณชายแคมโปส คุณนี่สู่รู้จริง ๆ เลยนะคะ” เคทเธอรีนเช็ดริมฝีปากของเธอและจ้องเขม็งไปที่ชาร์ลี “คุณรู้มากกว่านักข่าวด้วยซ้ำ นี่คุณมีสายสืบอยู่ในคฤหาสน์ของฉันหรือเปล่าเนี่ย?”

ชาร์ลีพูดเสียงดัง “มีใครไม่รู้บ้างว่าฌอนพาผู้ดูแลที่คล้ายกับแฟนเก่ามาดูแลเขาที่บ้านเมื่อหลายวันก่อน?”

“เธอนี่มันตลกนะ” ท่าทางของเมลานี่เต็มไปด้วยการเหน็บแนม “ฌอนนาราห์ ฌอนนาราห์ ชื่อนั้นมันไม่ได้หมายถึงฌอนกับซาร่าเหรอ? ดูหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ของเธอสิ เธอคงคิดจริง ๆ สินะ ว่าเธอจะได้ครองตำแหน่งคุณผู้หญิงฮิลล์อย่างถาวร แต่ฉันเองก็ต้องขอบคุณเธอเหมือนกันนะ ถ้าเธอไม่แย่งฌอนไป ฉันก็คงไม่ได้เจอกับชาร์ลีที่มีค่าสำหรับฉันจริง ๆ”

ชาร์ลีลูบผมของเมลานี่อย่างพอใจ ถึงก่อนหน้านี้เขาจะไม่ได้ชอบเมลานี่มากขนาดนั้นก็ตาม

ถึงอย่างไรโจเอลก็ไม่อยู่อีกต่อไปแล้ว ดังนั้นเมลานี่จึงเป็นทายาทผู้สืบทอดยูล คอร์ปอเรชั่น เขาคงพอใจไปมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว

ตระกูลยูลและตระกูลแคมโปสจะรวมเข้าด้วยกันในไม่ช้านี้ จากนั้นฌอนก็จะเป็นแค่ไอ้กระจอก

เมลานี่เยาะเย้ย “แล้วเธอล่ะ? เธอได้รับสิทธิ์ดูแลพ่อ แต่แล้วยังไงล่ะ? ยูล คอร์ปอเรชั่นก็เป็นของฉันอยู่ดี และทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของคุณพ่อก็จะเป็นของฉันด้วย เธอไม่มีอะไรเกี่ยวข้อง ฉันได้ยินมาว่าหมอแองเจโลตายแล้ว ตอนนี้ไม่มีใครรักษาคุณพ่อได้แล้วสินะ เธอก็คงได้แต่กอดร่างไร้ชีวิตของท่านเอาไว้ตลอดชีวิตของเธอ”

“ดูน้ำเสียงเธอสิ ดูเหมือนเธอจะไม่เสียใจเลยนะ ที่คุณหมอแองเจโลเสียชีวิตแล้วคุณพ่อจะฟื้นขึ้นมาไม่ได้” แคทเธอรีนขมวดคิ้วเข้าหากัน

ลำคอของเมลานี่ตีบตันขึ้นมาชั่วครู่ เธอพูดขึ้นอย่างรำคาญ “เธอรีบ ๆ ไสหัวไปได้ไหม? อย่ามารบกวนเวลาทานอาหารเช้าของเรา”

“ฉันหวังว่าเธอจะอวดดีแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ นะ”

แคทเธอรีนหยิบธนบัตรออกมาสองสามใบก่อนจะโยนลงบนโต๊ะ “ฉันจะให้โต๊ะกับพวกเธอ แต่คราวหน้า... ฉันจะไม่ปล่อยผ่านอีกต่อไปแล้ว”

เธอหยิบกระเป๋าและออกไปหลังจากที่เธอพูดจบ

เมลานี่เยาะเย้ย “คราวหน้าเหรอ? เธอนี่มันดีแต่โอ้อวดจริง ๆ เลยนะ”

เธอนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะหันไปมองชาร์ลี “คุณพูดว่ามีผู้หญิงที่เหมือนแฟนเก่าของฌอนอยู่กับเขา เป็นความจริงเหรอ?”