พวกเขาทั้งสองแอบลับ ๆ ล่อ ๆ มาพบกันลับหลังเธอเสมอเลยเหรอ?
“เคธี่ อย่าเข้าใจผิดไปนะครับ” ฌอนผลักเชลลีออกไปอย่างไม่รู้ตัว “เธอเห็นว่ามือของผมเลือดไหล เลย...”
“แล้วให้พยาบาลมาทำอะไรที่นี่คะ? เธอเกี่ยวอะไรด้วย?” แคทเธอรีนพูดแทรกเขาขึ้นมาด้วยความโกรธเคือง “ในเมื่อคุณทนทิ้งเธอไปไม่ได้มากขนาดนี้ ทำไมคุณถึงคอยตามตอแยฉันอยู่อีกคะ? สนุกนักหรือไง?”
ทันใดนั้นใบหน้าอันหล่อเหลาของฌอนก็เปลี่ยนเป็นขาวซีดจนน่ากลัว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาเสียเลือดมากเกินไปหรือเพราะเขาถูกคำพูดของเธอทิ่มแทงเอา
เชลลีรีบอธิบายขึ้น “คุณผู้หญิงคะ คำพูดของคุณชายฮิลล์คนโตทั้งหมดเป็นความจริงนะคะ ดูมือของเขาสิคะ ยังมีเลือด...”
“หุบปากของเธอไปเถอะ” แคทเธอรีนตะคอกใส่เธอ “เชลลี แลงลีย์ ฉันทนกับเธอมานานมากพอแล้วนะ เธอคิดว่าฉันจะรังแกฉันได้ง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ?”
ทันใดนั้นเองแคทเธอรีนก็ถลาเข้าไปจิกผมยาวของเชลลี แล้วตบแก้มทั้งสองข้างของเธอ
“โอ๊ยยยยย! คุณผู้หญิงอย่าตบฉัน! คุณชายฮิลล์คนโตช่วยด้วยค่ะ!” เชลลีร้องออกมาพลางดิ้นรนต่อสู้ในขณะที่เธอถูกแคทเธอรีนลากไปข้าง ๆ
“เคธี่ ใจเย็น ๆ ปล่อยเธอ” ฌอนรีบวิ่งไปดึงแคทเธอรีนออกมา
ทว่าแคทเธอรีนก็ไม่ปล่อยผมของเชลลี ทำให้ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดไม่หยุดหย่อน
“แคทเธอรีน โจนส์ เธอมันรนหาที่ตาย!”
ร็อดนีย์ที่เพิ่งเข้ามา ทันได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วรีบผลักแคทเธอรีนล้มลง
เรียวแรงของเขาเยอะมา แคทเธอรีนจึงล้มกระแทกลงกับพื้น
ความเจ็บปวดทำให้ร่างกายของเธอรู้สึกราวกับแหลกเป็นชิ้น ๆ
แต่ทว่า ปัญหาใหญ่กว่านั้นที่เธอรู้สึกคือมีอะไรบางอย่างไหลออกมา
ทันใดนั้นเอง พยาบาลก็ชี้ไปที่เธอและกรีดร้องขึ้น “คุณเลือดออกค่ะ!”
เธอก้มลงมองและเห็นเลือดไหลอยู่เต็มพื้นที่เธอนั่งอยู่
“นายอธิษฐานให้เธอไม่เป็นอะไรจะดีกว่า”
ฌอนไม่อาจทนพูดเรื่องไร้สาระกับเขาได้อีกต่อไป เพราะกลัวว่าตัวเองจะเริ่มรู้สึกอารมณ์เสียขึ้นมา
ถึงอย่างไรก็ตาม เขาเองก็หวังให้แคทเธอรีนแค่เป็นประจำเดือนเท่านั้น
ครึ่งชั่วโมงต่อมาคุณหมอก็ออกมา แล้วฌอนจึงเดินเข้าไปหา “คุณหมอ เธอเป็นยังไงบ้างครับ?”
“คุณชายฮิลล์คนโต เด็กทารกในครรภ์ที่ภรรยาของคุณกำลังตั้งท้องอยู่ได้รับการกระทบกระเทือน อีกทั้งร่างกายของภรรยาคุณแสดงภาวะแท้ง เธอจึงต้องอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อป้องกันอาการแท้ง”
“เธอท้องเหรอครับ?” ร่างกายของฌอนราวกับถูกแช่แข็ง
“ใช่แล้ว อายุครรภ์ผ่านมามากกว่าหนึ่งเดือนแล้ว ทารกเป็นฝาแฝด”
“ฝาแฝดอย่างนั้นเหรอครับ?” ร่างกายของฌอนสั่นไปทั้งร่างจากความตกใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...