คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 497

วาเลรี่เกลียดแคทเธอรีน ทั้งหมดเป็นความผิดของแคทเธอรีน ที่ฌอนย้ายเธอออกจากตำแหน่งผู้อำนวยการของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น หลังจากที่เขาได้รับตำแหน่งก็ทำให้เธอตกต่ำกลายเป็นคนไม่มีอำนาจ

เธอขบฟันด้วยความเกลียดชังทุกครั้งที่เธอคิดถึงแคทเธอรีน โจนส์

“คุณน้าคะ ทำไมฉันจะมาอยู่ที่นี่ไม่ได้? ฉันเป็นภรรยาของฌอนนะคะ” แคทเธอรีนเลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับระบายยิ้ม

“ว๊าย อย่ามาเรียกฉันว่า ‘น้า’ นะ เธอมันไม่คู่ควร เธอทำให้ฉันรู้สึกจะอ้วก” วาเลรี่เริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา

“นั่นสิ เธอมันก็แค่ลูกสาวนอกสมรส พวกเราไม่ได้ยอมรับเธอเลยนะ” ควีนนี่เองก็ดูถูกเธอเหมือนกัน

“อย่ามาทำให้ฉันอารมณ์เสียเลยค่ะ” แคทเธอรีนพูดอย่างนุ่มนวล ฟังดูไม่เหมือนเป็นการข่มขู่เลย

วาเลรี่หัวเราะกับสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น “แล้วจะเป็นยังถ้าฉันทำให้เธออารมณ์เสีย? จะเป็นยังไงถ้าฉันตบเธอ?”

เธอยกมือขึ้นขณะที่เธอพูด ทว่าควีนนี่รีบคว้ามือของเธอเอาไว้ “คุณแม่คะ คุณยายค่ะ...”

วาเลรี่หยุดพลางหันไปมอง เท่าที่เห็นมีเพียงคุณผู้หญิงฮิลล์เดินมาเท่านั้น เธอยังอยู่ค่อนข้างไกล วาเลรี่จึงไม่ได้มีท่าทีสนใจ ถึงอย่างนั้นวาเลรี่ก็ยังไม่เชื่อ “คุณยายมาแล้วยังไง? ท่านก็รังเกียจยัยผู้หญิงหน้าด้านนี่เหมือนกัน”

เธอเหวี่ยงมือลงเมื่อเธอพูดจบ ทว่าแคทเธอรีนจับเอาไว้ได้

วาเลรี่สะบัดมือออกอย่างแรง แล้วแคทเธอรีนก็เซถอยหลังไปหลายก้าว

คุณผู้หญิงฮิลล์ที่ตอนนี้อยู่ไม่ไกลแล้วรู้สึกตกใจ

“ลูกรัก เป็นอะไรหรือเปล่า?” คุณผู้หญิงฮิลล์รู้สึกกังวลและรีบเข้าไปหา

วาเลรี่ยิ้มเยาะเย้ย “คุณแม่ขา หนูไม่เป็นไร...”

“เวเลรี่ นี่แกเปลี่ยนเป็นคนชั่วร้ายและไม่รู้จักสำนึกผิดแล้วเหรอ” คุณผู้หญิงฮิลล์ผิดหวังในตัวของเธอมาก

“คุณแม่คะ อย่าลืมสิคะ ว่ามันเป็นความผิดของเธอที่ฌอนถอดหนูออกจากตำแหน่งผู้อำนวยการ และทำเหมือนหนูเป็นคนไม่เอาไหน เมื่อก่อนหนูเคยได้รับการเคารพนับถือ แต่ตอนนี้ทุกคนเอาแต่ประจบประแจงนิโคลา แล้วก็ไม่มีใครสนใจหนูเลย” วาเลรี่ระบาย

คุณผู้หญิงฮิลล์รู้สึกผิดหวังกับลูก ๆ ของท่านเป็นอย่างมาก หลังจากที่ฌอนต่อว่าเธอเมื่อครั้งล่าสุด “แกยังปล่อยให้นิโคลา วิคส์ ช่วยแกปลอมแปลงการชำระหนี้ของแกด้วยซ้ำ ถ้าเขาขืนยังปล่อยให้แกทำงานต่อไป แกก็มีแต่จะทำให้บริษัทเสียหายเท่านั้นแหละ”

“คุณแม่ คุณแม่ถึงกับช่วยมันเพราะมันท้อง” ดวงตาของวาเลรี่แดงก่ำด้วยความโกรธ

คุณผู้หญิงฮิลล์ส่ายหน้า “พอแล้ว หยุดได้แล้ว ว่ากันว่า ทำผิดได้ไม่เป็นไร แต่ก็ต้องเรียนรู้การสำนึกผิดด้วย แกนอกจากไม่สำนึกผิดแล้ว แต่ยังมีเจตนาที่จะทำร้ายแคทเธอรีนเพิ่มมากขึ้นอีก ฉันบอกได้เลยว่าหัวใจของแกน่ะ มีแต่ความโหดร้าย เป็นความผิดของฉันเองเหมือนกันที่สอนแกมาไม่ดี ตอนนี้แคทเธอรีนจะต้องเลี้ยงดูลูกที่นี่ ต่อไปนี้แกไม่ได้รับอนุญาตให้มาที่คฤหาสน์อีก ถ้าไม่ได้รับการอนุญาตจากฉัน”

วาเลรี่อึ้งไป “คุณแม่คะ หนูโตมาในคฤหาสน์หลังนี้นะคะ”