คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 512

ด้านหน้าสถานที่จัดงานศพ

งานศพถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย

ฌอนและเชสเตอร์สวมชุดสูทสีดำลงมาจากรถแล้วเดินเข้าไปในงานศพ

พวกเขาไม่ทันรู้สึกตัวว่ามีคนกำลังเฝ้าดูพวกเขาด้วยท่าทางยินดีจากการได้รับชัยชนะอยู่ภายในรถสีดำซึ่งอยู่ไม่ไกล เป็นรีเบคก้า ที่วางแผนหนีเอาตัวรอดไปได้

‘ฮี่ฮี่ โชคดีที่ฉันแอบพาเชลลีตัวจริงกลับมาล่วงหน้า พวกแกคงคิดไม่ถึงว่าฉันจะปลอมตัวเป็นเชลลีล่ะสิ?’

รีเบคก้าแสยะยิ้มอยู่ภายในรถ ‘ฌอน แคทเธอรีน จำความทุกข์ทรมานที่พวกแกเคยทำกับฉันเอาไว้ให้ดี ฉันจะส่งพวกแกลงนรกเอง’

“เธอทำได้ดีมาก” ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งผู้โดยสารพูดขึ้นอย่างเฉยเมย “เชลลีตายแล้ว ไหนจะแชริตี้ที่อยู่ในคุก ยิ่งไปกว่านี้ ฌอน แคทเธอรีน และตระกูลสโนว์ยังมีความบาดหมางต่อกัน ทุกสิ่งทุกอย่างกลับตาลปัตรไปดีกว่าที่ฉันคิดเอาไว้มาก”

รีเบคก้าลูบใบหน้าของเธอ “จะว่าไปแล้ว ใบหน้านี้ก็คงใช้ไม่ได้แล้ว...”

“ตอนนี้ก็ไปต่างประเทศก่อน เธอยังคงมีประโยชน์อยู่” ผู้ชายคนนั้นดีดนิ้วแล้วสั่งให้คนขับสตาร์ทรถ

เมื่อฌอนมาถึงประตู จู่ ๆ เขาก็หันกลับไปมองรถสีดำที่ขับออกไป

“มีอะไรเหรอ?” เชสเตอร์ถามขึ้น

ฌอนขมวดคิ้วเข้าหากัน “เมื่อกี้ ฉันรู้สึกเหมือนมีคนจับตาดูพวกเราอยู่”

“ด้วยฐานะอย่างนาย ไม่ใช่เรื่องปกติเหรอที่จะมีคนคอยจับตาดู?”

“... ไปเถอะ”

ฌอนหันกลับมา

เมื่อเขาเดินเข้าไปในงานศพ เขาพบกับร็อดนีย์ที่กำลังแสดงความเคารพ ร็อดนีย์เบนสายตาหนีหลังจากที่ส่งสายตาเย็นชามาให้ฌอน

เชสเตอร์ก้าวเข้าไปแสดงความเคารพ ขณะที่ฌอนก้าวไปข้างหน้า และแสดงความเสียใจต่อการเสียชีวิตของเชลลีเงียบ ๆ

“ซา… ซาร่า เธอเป็นผีหรือเปล่า? วันนี้เธอเป็นคนทำหน้าที่มารับเชลลีไปใช่ไหม?” ร็อดนีย์พูดตะกุกตะกักทั้งดวงตาแดงก่ำ

ซาร่ายิ้มบาง ๆ ขณะที่มองไปยังเขา “ร็อดนีย์ นายนี่ยังตลกเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ”

ร็อดนีย์อดที่จะถามออกไปด้วยความตื่นเต้นไม่ได้ “ซาร่า เธอตายแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึง...”

“ขอโทษที่ฉันหลอกพวกนายนะ ความจริงแล้วฉันยังไม่ตายหรอก แต่ฉัน… ฉันกลับมาไม่ได้ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ฉันพูดไม่ได้” ความโศกเศร้าและทำอะไรไม่ถูกปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวยงามของเธอ

“อะไรขัดขวางไม่ให้เธอกลับมา?” ร็อดนีย์ถามด้วยความเป็นห่วง “เธอรู้หรือเปล่า ทุกคนคิดว่าเธอตายไปแล้วนะ? หลายปีที่ผ่านมานี้พวกเราต่างหัวใจแตกสลาย โดยเฉพาะฌอน เขาแทบจะเป็นบ้า...”

ฌอนยังคงเงียบในขณะที่เขาอึ้งอยู่

ซาร่าชำเลืองมองเขาด้วยน้ำตาที่คลอหน่วย “ขอโทษนะ ฉันมีเหตุผลที่ทำให้ฉันไม่กลับมา”

“เป็นไปได้ยังไงที่เธอแกล้งตายอยู่หลายปี แถมยังไม่ยอมบอกเราเนี่ยนะ?” ร็อดนีย์ถามด้วยความโกรธ