แคทเธอรีนกำลังพักผ่อนอยู่ในสวน ป้าจัสมินออกไปนำผ้าห่มมาให้เธอ
ตรงที่ที่เธอกำลังนั่งอยู่มองเห็นทิวทัศน์ของภูเขาเชอร์แมนได้ชัดเจนที่สุด
กลิ่นของฤดูร้อนจาง ๆ ปกคลุมอยู่รอบกายของเธอ ขณะที่สายลมยามค่ำคืนพัดผ่านไป
“ขอแสดงความยินดีกับการตั้งครรภ์ของคุณด้วยนะครับ” เลียมก้าวเข้ามาหาเธอช้า ๆ
เธอไม่แม้แต่จะมองเขาด้วยซ้ำ
“นี่ คุณยังโกรธผมอยู่อีกเหรอ? คุณเป็นถึงภรรยาของผู้ชายที่ร่ำรวยที่สุดของออสเตรเลียเลยนะ” เขานั่งลงข้าง ๆ เธอ “คุณควรจะขอบคุณผมนะครับ ถ้าไม่ได้ผม คุณคงเป็นคนรักลับ ๆ ต่อไป”
เธอมองเขาโดยไม่พูดอะไร เธอไม่เคยเจอใครที่ไร้ยางอายมากไปกว่าเขา
ความจริงแล้ว นับตั้งแต่คราวก่อนเธอก็ไม่ได้โกรธเขามาตั้งนานแล้ว ช่วงนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นมากมายเหลือเกิน และมีผู้คนมากมายที่เธอรู้สึกโกรธเคือง
เขารู้สึกสงสารเมื่อเห็นรอยแผลเป็นบนใบหน้าของเธอ “อืม... ผมมาเตือนคุณให้คอยระวัง”
“ห๊ะ?”
“ฌอนน่ะครับ ผมเคยได้ยินมาว่าผู้ชายมักจะถูกยั่วยวนได้ง่ายเวลาภรรยาตั้งครรภ์ ดังนั้นคุณควรระวังเขาเอาไว้ให้ดี ฮ่าฮ่า” เขาพูดติดตลก
“...”
“อืม... ผมจะไปแล้ว ที่นี่ลมค่อนข้างแรง คุณไม่ควรอยู่ที่นี่นานเกินไปเหมือนกันนะ” เขาโบกมือพลางหันหลังกลับไป
เธอขมวดคิ้ว เลียมมาที่นี่เพื่อบอกเรื่องนั้นกับเธอแค่นั้นเหรอ?
เขาเป็นคนที่สองของวันนี้ที่เตือนให้เธอระวัง
แชริตี้ก็พูดแบบนี้เหมือนกัน ทว่าใครกันล่ะ ที่เธอควรระวังเอาไว้?
“เขามาพูดอะไรกับคุณ?” ฌอนเห็นร่างของเลียมกำลังเดินห่างออก เมื่อเขาเดินเข้ามาพร้อมกับพันคอ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน
ริมฝีปากของเขาเหยียดยกขึ้นเป็นรอยยิ้มทะเล้นก่อนที่เขาจะโน้มตัวไปจูบริมฝีปากของเธอ “ไร้สาระ คราวที่แล้วผมไม่ได้ดูหนังกับเมลานี่ ผมเล่นโทรศัพท์ตั้งแต่ต้นจนจบ และไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเป็นหนังเกี่ยวกับอะไร”
“ฉันไม่ได้หึงหรอกนะ อย่ามายุ่งกับฉัน” จู่ ๆ เธอก็รู้สึกอับอายขึ้นมาเมื่อเห็นรอยยิ้มกรุ้มกริ่มของเขา
“ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น เลือกหนังที่คุณชอบสิครับ ผมเตรียมถั่ววอลนัทไว้ให้คุณด้วยนะ ถั่วนี่ดีต่อการพัฒนาสมองของลูก ๆ นะครับ” ดังนั้นลูกจะได้ไม่โดยหลอกง่ายเหมือนแม่ของพวกเขา
เขาไม่ได้พูดประโยคสุดท้ายออกมา
เธอมองเขาแล้วตามด้วยวอลนัทก่อนจะพยักหน้ารับ “ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน”
คงจะโชคร้ายถ้าลูก ๆ โง่เหมือนพ่อของพวกเขา
ในที่สุด เธอก็เลือกภาพยนตร์ไซไฟ ซึ่งกลายเป็นว่าค่อนข้างสนุก
ฌอนป้อนถั่วแสนอร่อยให้กับเธอเป็นครั้งคราวตลอดการดูภาพยนตร์ ก่อนหน้านี้แคทเธอรีนไม่ได้รู้สึกหิว ทว่าสุดท้ายก็กินเข้าไปตั้งแปดเม็ด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...