“ฉันไม่มีอารมณ์จะไปช้อปปิ้งหรอกค่ะ อ้อ จริง ๆ แล้วฉันอยากให้คุณเลิกเข้าข้างซาร่าตลอดเวลาสักที ฉันไม่สนใจหรอกนะคะ ว่าเมื่อก่อนคุณจะคิดว่าเธอจะใจดีและไร้เดียงสาแค่ไหน แต่เธอจากไปหลายปีแล้วค่ะ คุณรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอในช่วงหลายปีมานี้เหรอคะ? เธอยังคงเป็นคนเดิมเหมือนเมื่อก่อนอยู่อีกเหรอคะ?”
แคทเธอรีนสะบัดมือออกจากมือของฌอนและกระทืบเท้าเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง
เขานวดขมับเบา ๆ ขณะที่สีหน้าบูดบึ้งผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา
พูดตามตรง วันนี้เขาค่อนข้างผิดหวังในตัวของซาร่า ราวกับว่าเธอเป็นคนแปลกหน้า
เขาคงเข้าใจผิดไปจริง ๆ ถ้าไม่ได้มีการบันทึกเสียงนั่น
ในตอนนี้ เขากำลังวิเคราะห์พฤติกรรมของเขาอย่างใจเย็น ดูเหมือนว่าเขามักจะเข้าข้างซาร่าทุกครั้งที่มีปัญหาเกิดขึ้นระหว่างเธอกับแคทเธอรีน
ทำไมกันล่ะ?
แคทเธอรีนเป็นภรรยาของเขานะ
เขาควรจะเชื่อภรรยาของเขาสิ
ดูเหมือนว่าต่อไปนี้เขาควรจะอยู่ให้ห่างจากซาร่าเอาไว้
...
เช้าวันรุ่งขึ้น
หลังจากช่วงเวลาอาหารเช้า แคทเธอรีนเดินสวมชุดเดรสตัวยาวสีดำออกมาจากห้องแต่งตัว
ฌอนซึ่งสวมชุดสูทสีดำรออยู่ที่หน้าประตูมาสักพักหนึ่งแล้ว “คุณจะไปร่วมงานศพของคุณบอริส นีสัน ไหมครับ? ให้ผมไปส่งนะ”
เธอมองเขาด้วยสายตาเย็นชา เขารู้สึกเสียใจแต่ถึงอย่างนั้นก็ส่งยิ้มให้เธอ “ผมไม่ได้ไปที่งานเพื่อจะพบซาร่าหรอกครับ ผมแค่อยากมั่นใจว่าคุณจะไม่โดนรังแกอีกเท่านั้นเอง”
“ในที่สุดคุณก็พูดอะไรดี ๆ ออกมาได้สักทีนะคะ” เธอเอ่ยแซว
“...”
เขาพูดไม่ออก
เขาพูดจาไม่ดีตั้งแต่เมื่อไรกัน?
ดวงตาของซาร่าบวมจากการร้องไห้ เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อทักทายพวกเขา “ฌอนนิค คุณผู้หญิง ขอบคุณที่มาร่วมงานนะคะ”
ฌอนพยักหน้ารับก่อนจะหันไปหาแคทเธอรีน “ถ้าคุณเหนื่อยก็หาที่นั่งพักนะครับ”
ใบหน้าของซาร่านิ่งค้างไป
เขาไม่ได้ถามว่าเธอเป็นอย่างไร ทั้ง ๆ ที่สีหน้าของเธออ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด ทว่าเขากลับเป็นห่วงว่าแคทเธอรีนจะเหนื่อย
แคทเธอรีนชำเลืองมองโลงศพและสังเกตเห็นโกศที่อยู่ข้าง ๆ “นั่น...”
“อัฐิของแม่ฉันเอง” ซาร่าพูดเชิงขอโทษ “เมื่อวานฉันยุ่ง ๆ กับการเก็บข้าวของของคุณพ่อออกจากโรงพยาบาล พวกเขาก็เผาแม่ของฉันไปแล้วตอนที่ฉันกลับไปที่งานศพ”
แคทเธอรีนสำลักด้วยความโกรธ
ป้าเจนนิเฟอร์ไม่เพียงแต่เสียชีวิตอย่างกะทันหันเท่านั้น ทว่าเธอกลายเป็นเถ้ากระดูก โดยไม่ได้แม้แต่จะทำพิธีอำลาอย่างเหมาะสมด้วยซ้ำ
“ไม่ใช่ความผิดของซาร่า” ร็อดนีย์พูดขึ้นขณะที่เดินเข้ามาใกล้ “เธอพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว นอกจากนี้เธอได้จัดเรียงหลุมศพเอาไว้แล้ว ป้าเจนนิเฟอร์จะได้ฝังอยู่กับคุณลุงบอริส”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...