คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 554

ร่องรอยของความเป็นห่วงฉายแววผ่านดวงตาของเชส

“ที่รัก ทานผลไม้หน่อยนะครับ” ฌอนถือจานใส่ผลไม้เข้ามา

ประตูห้องส่วนตัวเปิดออกอีกครั้ง เชสเตอร์เข้ามาพร้อมกับโอบเอวหญิงสาวรูปร่างสูงเพรียวเอาไว้ ผู้หญิงคนนั้นมีผมตรงดำยาวซึ่งระอยู่บนบ่าของเธอ เธอสวมเสื้อเชิ้ตปาดไหล่ลายดอกไม้ แขนพอง ที่เข้าคู่กับกระโปรงสั้นผ้ายีนส์สีขาว

ทว่าเมื่อแคทเธอรีนมองหน้าผู้หญิงคนนั้นให้ชัด ๆ เธอก็ถึงกับพูดไม่ออก

บ้าเอ๊ย!

ช่างเป็นวันที่โชคร้ายอะไรอย่างนี้นะ

ปรากฏว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นซินดี้ ซึ่งเธอไม่ได้เจอมาตั้งนานแล้ว

นับตั้งแต่ตระกูลโจนส์ล่มสลายลง แคทเธอรีนจึงไม่ค่อยได้เจอกับซินดี้ แต่เธอมักจะเห็นในข่าวบันเทิงที่ผ่านมาในโทรศัพท์ของเธออยู่บ่อย ๆ ดูเหมือนซินดี้จะมีชื่อเสียงโด่งดังมากขึ้น ถึงอย่างไร แคทเธอรีนก็ไม่ได้สนิทกับซินดี้ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก น่าแปลกที่ตอนนี้ซินดี้กำลังคบหากับเชสเตอร์

สายตาของเพื่อนฌอนทุกคนฝ้าฟางไปหรืออย่างไรกัน?

เขาไม่ต้องการผู้หญิงดี ๆ อย่างแชริตี้ แต่กลับเลือกซินดี้ที่ศัลยกรรมทั้งหน้า

ตอนนี้ความจำของฌอนไม่ค่อยดี เขาจึงจำซินดี้ไม่ได้ ทว่าเชสจำเธอได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น

“เคธี่ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ คิดถึงเธอมากเลย” ดวงตาของซินดี้เป็นประกายเมื่อเธอเห็นแคทเธอรีน เธอเดินไปหาแคทเธอรีนอย่างดีใจ

“โทษนะ ฉันไม่ได้สนิทสนมอะไรกับเธอ” แคทเธอรีนยกมือขึ้นส่งสัญญาณไม่ให้เธอเข้ามาใกล้

เชสเตอร์ขมวดคิ้วพลางถามซินดี้ “พวกคุณรู้จักกันเหรอ?”

“เราไม่ได้แค่รู้จักกันนะคะ เคธี่กับฉันเรียนมัธยมต้นและมัธยมปลายด้วยกัน ความสัมพันธ์ของเราค่อนข้างดีมาโดยตลอด แต่เธอไม่ค่อยติดต่อฉันหลังจากที่เธอมาที่แคนเบอร์รา” ซินดี้ยิ้มอย่างลำบากใจ

“เชสเตอร์ ทำไมนายถึงคบกับผู้หญิงแบบนี้?” ฌอนนิ่วหน้า เขาไม่ได้ซ่อนความรู้สึกไม่ชอบในแววตาของเขา

สีหน้าของซินดี้ค่อย ๆ ซีดลงเล็กน้อย และดวงตาของเธอก็มีน้ำตาเอ่อขึ้นมาเป็นประกายจากความอับอาย “คุณชายแฮริสันคะ ตอนที่อยู่ที่เมลเบิร์น ฉันพยายามห้ามพวกเธอแล้ว แต่ในตอนนั้นฉันเป็นแค่นักร้องตัวเล็ก ๆ คุณแคมป์เบลและคนอื่น ๆ ไม่ได้สนใจฉันเลย เคธี่ ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบฉัน แต่ฉันไม่ได้มีอิทธิพลเหมือนเธอ ส่วนใหญ่แล้วฉันต้องพึ่งพาตัวเองและระวังตัวให้มาก ฉันคงต้องเดือดร้อนถ้าไปทำให้ใครไม่พอใจเข้า”

เธอจับมือเชสเตอร์เอาไว้ขณะที่ตัวสั่นเทา “เชสเตอร์คะ คุณควรรู้อดีตของฉัน”

“อะไรที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะ” มุมปากของเชสเตอร์ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มชวนหลงใหล ขณะที่เขาลูบหลังมือของเธอ “ไปนั่งเถอะ”

“เชสเตอร์ นี่เป็นแฟนใหม่นายเหรอ? เธอสวยมากเลยนะ” ในตอนนั้นเอง ซาร่าและร็อดนีย์ก็กลับเข้ามา

ซาร่าเดินเข้าไปหาซินดี้พร้อมด้วยรอยยิ้มและจับมือกับเธอ “คืนนี้เป็นค่ำคืนที่สนุกแน่เลย เพราะมีผู้หญิงตั้งสามคนมาร่วมสนุกด้วย อ้าว คุณร้องไห้ทำไมคะ?”

“ฉันไม่เป็นไรคะ...” ซินดี้ก้มหน้าลงและเช็ดน้ำตาออกลวก ๆ