เป็นไปไม่ได้
ฌอนไม่ยอมรับ “แคทเธอรีน คนเดียวที่ฉันรักเป็นซาร่ามาโดยตลอด มันไม่เคยเปลี่ยนไป”
ร่างของแคทเธอรีนสั่นสะท้าน
เขาใช้เพียงประโยคสั้น ๆ แค่ประโยคเดียวปฏิเสธอดีตทั้งหมดที่ผ่านมาของพวกเขา เธอมีความหมายอะไรกับเขาบ้าง?
“แล้วทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณพูดกับฉันที่วิลล่าริมทะเลเป็นเรื่องโกหกอย่างนั้นหรือคะ? ที่คุณพูดว่าในชีวิตนี้คุณรักแค่ฉันคนเดียวเท่านั้น” แคทเธอรีนสติแตกและร้องไห้ออกมา “คุณทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง? จู่ ๆ คุณก็เปลี่ยนไป คุณไม่คิดว่าคุณผิดปกติบ้างเหรอ?”
“ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันรู้ใจตัวเองดี”
ฌอนจ้องมองเธอด้วยความรู้สึกรำคาญ “ฉันพอกับเธอมาตั้งนานแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะลูก ฉันคงหย่าไปนานแล้ว”
แคทเธอรีนกลั้นหายใจ
ในตอนนั้นเอง เธอรู้ว่าหัวใจของเธอกำลังเริ่มชาขึ้นเรื่อย ๆ
แค่นั้นเหรอ? เขาอดทนกับเธอตลอดเวลาที่ผ่านมาอย่างนั้นเหรอ?
เขาจะไม่อดทนกับเธออีกต่อไปแล้วอย่างนั้นเหรอ?
ถึงอย่างไรก็ตามฌอนก็ไม่ได้สนใจ เขาพูดต่ออย่างโหดร้าย “หลังจากที่เธอคลอดลูก เราจะหย่ากัน ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะให้เงินเธอก้อนหนึ่ง มันจะเพียงพอสำหรับใช้ไปได้ตลอดชีวิต ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเลิกหาเรื่องซาร่า ถ้าไม่หยุด เธอจะต้องยอมรับผลการกระทำของเธอ”
ขณะที่เขาพูดคำพูดเหล่านั้น ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความเย็นชาที่ทำให้รู้สึกสะท้านไปทั้งร่าง
เลือดภายในกายของแคทเธอรีนเย็นลง
“เถ้ากระดูกอะไร?” ฌอนเงยหน้าขึ้นถาม
เฮดลีย์อึ้งไป นี่ซาร่าไม่ได้รักษาอาการป่วยของฌอนเลยใช่ไหม? ทำไมความจำของเขาถึงไม่ดีขึ้น ทว่ากลับแย่ลงแทนล่ะ? ถึงอย่างไรก็ตามเมื่อเขาคิดถึงผลการตรวจสอบ เขาก็รู้สึกเย็นยะเยือกไปถึงหัวใจ เขารีบพูดขึ้น “คราวที่แล้ว คุณสั่งให้ผมไปตรวจสอบเถ้ากระดูกของเจนนิเฟอร์ ผมไปหาคนที่ชันสูตร เถ้ากระดูกในอัฐิความจริงแล้วไม่ใช่เถ้ากระดูกของมนุษย์ครับ”
“นายพยายามจะพูดอะไร?” ฌอนเริ่มรู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้นเมื่อเขาได้ฟัง เขาจึงตัดบทด้วยความรำคาญ
“คุณนีสันบอกว่าเธอจะฝังบอริสข้าง ๆ เถ้ากระดูกของเจนนิเฟอร์ แต่เถ้ากระดูกในโกศของเจนนิเฟอร์ไม่ใช่กระดูกของมนุษย์...”
“นายสงสัยว่าซาร่าไม่ได้เก็บแม้กระทั่งเถ้ากระดูกของเจนนิเฟอร์ไว้ เพื่อแก้แค้นเธออย่างนั้นเหรอ?”
“... นั่นคือสิ่งที่ผมต้องการสื่อครับ” เฮดลีย์ตอบตะกุกตะกัก สุดท้ายแล้ว จู่ ๆ หมู่นี้ฌอนก็รักซาร่ามาก
ฌอนเงยหน้าขึ้นมอง ความเย็นชาภายในดวงตาของเขาเอ่อล้นออกมา “พอ ซาร่าไม่ใช่คนแบบนั้น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...