คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 8

“ต้องเพลิดเพลินกับแพนเค้กอุ่น ๆ เนยคุณภาพดี จากนั้นก็จิบช็อกโกแลตร้อนตามลงไป”

แคทเธอรีนยังคงกินโชว์ต่อไป

เธอกำลังลิ้มรสอาหารทุกคำอย่างตั้งอกตั้งใจ เมื่อคิดถึงใบหน้าที่สวยน่ารักของเธอด้วยแล้ว การแสดงของเธอให้ความเพลิดเพลินและน่าเชื่อถือมากกว่ารายการกินโชว์อื่น ๆ ที่ออกอากาศอยู่

ฌอนไม่อาจทนกับเรื่องนี้ได้อีกต่อไป

“เมี๊ยว” ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เจ้าฟัดจ์ก็กระโดดขึ้นไปบนโต๊ะรับประทานอาหารพร้อมกับแกว่งหางของมัน

เมื่อคิดว่าแมวคงจะหิว เขาจึงเดินไปที่ตู้อาหาร เขากลับมาพร้อมกับจานอาหารแมว และวางเอาไว้ตรงหน้าฟัดจ์

ฟัดจ์ดมมันสองสามครั้งก่อนจะหันหน้าหนี มันมองไปที่แคทเธอรีนด้วยสายตาตะกละ

ความอึดอัดแสดงออกผ่านสีหน้าของผู้ชายคนนั้น

เธอห้ามความรู้สึกที่อยากจะหัวเราะ ก่อนจะป้อนซินนามอนโรลชิ้นเล็ก ๆ ให้แมว เจ้าแมวตัวน้อยกินมันเข้าไปในเวลาไม่กี่วินาที

“เก่งมากเจ้าแมวน้อย”

เธอลูบหัวแมวเบา ๆ ด้วยความรัก ‘แกมีรสนิยมดีกว่าเจ้านายของแกมากนะ’ เธอคิดในใจ

ฌอนรู้สึกอับอาย หลังจากที่แมวกินซินนามอนโรลอีกสองคำ มันก็ไปเพลิดเพลินกับชูโรส สิ่งนี้ทำให้ผู้ชายคนนั้นขมวดคิ้ว

“คุณ...”

แคทเธอรีนถือโอกาสนี้ยัดชูโรสเข้าไปในปากของเขา

ความโกรธฉายแววขึ้นในดวงตาของเขา เมื่อเขากำลังจะคายมันออกมา ชูโรสกรอบนอกนุ่มในที่เคลือบด้วยน้ำตาซินนามอนก็ละลายลงบนลิ้นของเขา

เขาเริ่มเคี้ยวแป้งหนานุ่มนั้นตามสัญชาตญาณ มันกรอบด้านนอกทว่านุ่มข้างใน รสชาติอร่อย

แน่นอนว่าเขาเคยกินชูโรสมาก่อน พ่อครัวของตระกูลฮิลล์สามารถทำอาหารได้หลายประเภท ทว่าก็ไม่มีอะไรรสชาติดีเท่านี้

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ชูโรสที่เธอทำขึ้นมาให้รสชาติครีมรสนมโดยไม่ทำให้เลี่ยน

“อร่อยไหมคะ?” แคทเธอรีนถาม โดยใช้มือทั้งสองข้างเท้าคางของเธอ เธอมั่นใจฝีมือในการทำอาหารของเธอ

แววตาที่ฉายออกมาจากดวงตาของเขา เมื่อเขาสังเกตเห็นรอยยิ้มที่ดูพึงพอใจในตัวเองปรากฏบนใบหน้าของเธอ

“ใช้ได้”

จากนั้น เขาก็หยิบชูโรสอีกชิ้นขึ้นมากินต่อ การจากกัดคำเล็ก ๆ ก่อนหน้านี้ไม่เพียงพอที่เขาจะลิ้มรสของมันได้อย่างเต็มที่

เธอขยิบตาด้วยความขี้เล่น “คุณบอกว่าใช้ได้ใช่ไหมคะ?”

“ใช่ คุณกินทั้งหมดนี่ไม่หมดหรอก ผมไม่ชอบทิ้งอาหารให้เสียของ” ผู้ชายคนนั้นตอบกลับอย่างใจเย็น

เธอเปิดริมฝีปากเพื่อจะเถียง แต่ทว่าเขาก็ขัดขึ้นพร้อมกับขมวดคิ้ว “อย่าส่งเสียงขณะที่กำลังทานอาหาร”

“...”

แคทเธอรีนอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ ประหนึ่งว่าเธอไม่เคยเห็นใครหน้าด้านเท่านี้มาก่อน

แคทเธอรีนคิดว่าเธอจะต้องได้นั่ง Bentley หรือ Maybach ทว่าเมื่อชายคนนั้นหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ รถ Lexus คันสีขาว...

“เอ่อ... นี่คือรถของคุณเหรอคะ?”

“ใช่”

เขาเปิดประตูและนั่งลงบนที่นั่งของคนขับ

ด้วยความสับสน เธอตามเขาไปและขึ้นรถ “ฌอนนี่คะ ทำไมคุณถึงเลือกรถคันนี้?”

ผู้ชายคนนี้ควรจะเป็นผู้สืบทอดของบริษัทธุรกิจข้ามชาติ ทว่ารถที่เขากำลังขับกลับมีมูลค่าน้อยกว่า 300,000 ดอลล่าร์อย่างนั้นหรือ?

“มันราคาถูกและประหยัดน้ำมัน” เขาตอบเรียบ ๆ ขณะที่สตาร์ดรถ

“คุณรู้วิธีในการใช้ชีวิตให้ดี คุณสามีคนเก่งของฉัน”

เธอหันไปด้านข้างแล้วก็เห็นกระดาษทิชชู่ราคาถูกตรงแผงหน้ารถ ที่บรรจุของมันอ่านได้ความว่า ‘###ปั๊มน้ำมัน – ประหยัดและใช้สะดวกสุด ๆ’

“...”

แคทเธอรีนรู้สึกสับสนขึ้นมา

เจ้านายที่ประสบความสำเร็จกันได้ทุกวันนี้ต่างใช้ชีวิตประหยัดแบบนี้กันหรือเปล่า?

อาจจะเป็นไปได้ว่าเธอไม่ได้รับการปฏิบัติที่ดีจากพวกโจนส์เพราะการใช้จ่ายของเธอ