คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 867

“ลุกขึ้น” ฌอนกําหมัดแน่น

"ไม่" ร็อดนีย์กัดฟันจ้องมองอย่างอ้อนวอน “ฌอน ตอนนี้หมอช่วยชีวิตเธอไว้ได้ แต่หลังจากนี้ถ้าเธอไม่เหลืออะไรให้หวัง? พรุ่งนี้ มะรืนนี้ล่ะจะเกิดอะไรขึ้น? นี่หากเธอไม่ให้กำลังใจนายกลับไปโรงพยาบาลจิตเวช นายคงพับฐานไปแล้ว ต่อมาเธอก็ยังเอาจริงเอาจังทางด้านจิตวิทยาเพื่อนาย ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเมื่อสามปีก่อนนายคงเป็นบ้าไปแล้ว ทําไมนายไม่เห็นใจเธอบ้างเลย? โธ่เว้ย นายต้องเอาแต่โหดร้ายด้วยเหรอ?”

ขมับฌอนกระตุกเร็วรัว เขาหมุนตัวเดินดุ่มออกจากวอร์ดไปทันที

ร็อดนีย์คว้าขาของเขา “ฌอนฉันขอร้องล่ะ ถ้านายไม่ตกลงฉันจะคุกเข่าอยู่ตรงนี้ต่อไป”

“ร็อดนีย์ในฐานะเพื่อนฉัน นายไม่ควรมาขู่ฉันแบบนี้”

ฌอนสลัดหลุดพ้นจากมือเขาและรีบก้าวยาว ๆ ให้พ้นไปจากตรงนั้น

“ร็อดนีย์ ลุกขึ้น” เชสเตอร์ถอนหายใจ “ฉันเข้าใจว่านายอยากให้ซาร่ามีความสุข แต่นายไม่สามารถสร้างความสุขให้เธอบนความเจ็บปวดของใครเลยสักคน ฌอนรู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับซาร่าและชีวิตของเธอ เขาก็เครียดมากอยู่แล้ว”

จากนั้นเชสเตอร์ก็เดินออกไป

ฌอนจุดบุหรี่ที่โถงทางเดิน เอ่ยขึ้นว่า "บางครั้ง ฉันคิดว่าคงดีกว่าถ้าซาร่าไม่ช่วยฉันเมื่อสามปีก่อน"

“ฌอน อย่ากดดันตัวเองมากเกินไป” อันที่จริง... นายไม่ได้ทําอะไรผิดเลย” เชสเตอร์ตบไหล่ฌอน “ฉันเข้าใจก่อนหน้านี้ นายแค่ฝืนบังคับตัวเองแต่งงานไปกับซาร่าทั้งที่นายไม่มีความสุข”

"ขอบคุณ”

ฌอนฝืนยิ้ม

เขาหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา เพื่อดูแคทเธอรีนบนวอทส์แอป อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีข้อความหรือโทรศัพท์จากเธอ

เขากดแป้นพิมพ์ ตั้งใจจะถามอะไรบางอย่างกับเธอ ในจังหวะนั้นเอง เขาเกิดนึกถึงที่ซาร่ากำลังตั้งหน้าตั้งตาเอาหัวเธอโขกกําแพง ในที่สุดเขาก็หยุดการกระทําของเขาไว้ก่อน เขาก็เหนื่อยใจด้วยเหมือนกัน

“เป็นไปไม่ได้” ฌอนขัดจังหวะอย่างดุเดือดและขยํารูปถ่ายในมือจนยับยู่ยี่

"ฉันแน่ใจว่าเป็นเธอแน่!" ร็อดนีย์คำรามดังสนั่น “มีแรงจูงใจแอบแฝง หล่อนเกลียดซาร่าที่ยืนยันว่าเธอป่วยทางจิตเมื่อสามปีก่อนและเกลียดโทมัสที่ใช้กำลังกับเฟรยา ต่อมาโทมัสพ้นข้อกล่าวหาเพราะว่าซาร่า ยิ่งกว่านั้นซาร่าฉกนายไปจากเธอ ดังนั้นเธอจึงแค้นซาร่า”

"หุบปากของนายซะ!" ฌอนถลึงตาใส่ที่ร็อดนีย์อย่างผิดหวัง

เชสเตอร์จ้องไปยังทั้งสอง “ใจเย็น ๆ พวกนาย ปล่อยให้แชนซ์พูดให้จบก่อนได้ไหม?”

แชนซ์กล่าวต่อไปว่า “คุณชายใหญ่ฮิลล์ผมไม่แน่ใจว่า คุณยังจํานักข่าวที่จับได้ว่าคุณโจนส์ดื่มกับชายแปลกหน้าในผับเมื่อไม่กี่วันก่อนได้ไหม”

"จำได้" ฌอนกัดฟัน เขาคงจะจําเหตุการณ์นั้นจนตายน่ะแหละ “คุณกําลังพยายามบอกผมว่าผู้ชายคนนั้นคือโลแกน ลอว์ใช่ไหม?”

“นี่คือภาพถ่ายที่ผับตอนนั้น คุณเปรียบเทียบดูได้” แชนซ์นำอีกรูปออกมา “ถึงแม้ตอนนั้นจับภาพได้เพียงข้างหลังของเขา แต่ทรงผมของชายคนนี้ก็เหมือนกับของโลแกนเป๊ะ สังเกตดูที่หูซ้ายของเขาสิครับ คุณจะเห็นว่าสไตล์การเจาะแบบเดียวกัน”