สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 4

ถึงแม้ซูเหยียนจะมีความสามารถ หลายปีที่ผ่านมาไม่เคยเกิดข้อผิดพลาดขึ้นกับการเงินของตระกูลซู แต่คุณนายเป็นคนชอบใช้คนใกล้ชิดโดยไม่สนใจความสามารถ ในสายตาของคุณนาย ซูเหยียนเป็นหลานสาวที่แต่งงานออกไปแล้ว จะเอาอะไรมาเปรียบเทียบกับลูกชายของเธอ?

"จัดการเรื่องการส่งมอบตั้งแต่พรุ่งนี้เลย ยัยหนูเหยียน เธอกลับไปก่อน ช่วงนี้ทางฝ่ายขายมีรายการสั่งซื้อเข้ามาหลายใบ เธอรีบไปทำความคุ้นเคยก่อน เสี่ยวเป่ย"

"แม่ ผมอยู่นี่" ซูเป่ยรีบเดินมาข้างหน้า

"แกทำหน้าที่รองผู้อำนวยการแล้วก็ดูแลเรื่องของการเงินไปด้วย ทำงานไหวหรือเปล่า?" คุณนายถามอย่างใจดี

"วางใจเถอะครับแม่ ถึงผมจะทำไม่ไหวก็มีจางหยางอยู่นี่ไง จางหยางเขาเรียนจบด้านเศรษฐศาสตร์และการจัดการมาโดยเฉพาะ มีเขาช่วยอีกแรง แม่พักผ่อนอย่างสบายใจเถอะ" ซูเป่ยยิ้มแล้วพูด

"ใช่แล้วคุณย่า คุณย่าวางใจได้เลย ผมจะรายงานเรื่องของบริษัทให้คุณย่ารับทราบทุกอาทิตย์เลย" ซูจางหยางก็เดินออกมาเหมือนกัน

"ได้ ได้ มีพวกแกทุกคนอยู่ด้วย คนแก่อย่างฉันก็สบายใจแล้ว" คุณนายซูยิ้มหน้าบาน

ใบหน้าของคนในตระกูลซูก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มทุกคน

แต่ซูเหยียนยกลับดูกระสับกระส่าย

เธอพยายามมาตั้งนาน แต่สุดท้ายกลับโดนซูเป่ยรับช่วงต่อ ไม่ว่าใครก็รู้สึกไม่พอใจทั้งนั้น

สาระเลว!

ทั้งหมดเป็นเพราะหลินหยาง!

ซูเหยียนกุมมือเล็กๆของตัวเอง เธอกัดฟันแน่นแทบอยากจะฉีกหลินหยางให้เป็นชิ้น

"คุณย่า ในเมื่อเป็นแบบนั้น ฉันขอกลับก่อนแล้ว" ซูเหยียนระงับความโกรธของตัวเองแล้วพูดเสียงทุ้มต่ำ

"ไปเถอะ" คุณนายโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ แต่มือของเธอกำลังสั่นเล็กน้อย

ซูเหยียนไม่ได้สังเกต เธอหันหลังแล้วจะเดินจากไปทันที

แต่ในตอนนั้นเอง…

กึก!

เมื่อกี้คุณนายตระกูลซูยังดีๆอยู่เลย จู่ๆคอของคุณนายเอียงไปด้านข้างแล้วกลิ้งตกเตียงไป หมดสติไปในทันที

"หา?"

คนของตระกูลซูตกตะลึง

ซูเหยียนที่เพิ่งเดินออกจากประตูก็ตกตะลึงด้วย

"แม่!"

"คุณย่า!"

"คุณย่า คุณย่าเป็นอะไรไป?"

"พี่รอง! เร็วเข้าพี่รอง! รีบตรวจดูอาการของแม่เป็นยังไงบ้าง?"

"ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ ประคองแม่ขึ้นเตียงก่อน ลองกดใต้จมูกดู!"

ซูกุ้ยก็รู้สึกตื่นตระหนกเหมือนกัน เขาพยายามสงบสติอารมณ์แล้วตะโกน หลังจากนั้นรีบตรวจดูชีพจรของคุณนาย

ผ่านไปสักพัก สีหน้าของซูกุ้ยเริ่มดูน่าเกลียด

"พี่สอง แม่เป็นยังไงบ้าง?" ซูเป่ยถามด้วยความร้อนรน

"ดูเหมือนชีพจรของแม่จะอ่อนมาก แม่…ใกล้จะไม่ไหวแล้ว!" ซูกุ้ยพูดอย่างเหม่อลอย

"อะไรนะ?"

คนของตระกูลซูมองตาค้าง

"เมื่อกี้แม่ยังดูแข็งแรงดีอยู่เลย สีหน้าก็ดูดีมาก ทำไมจู่ๆถึงไม่ไหวแล้ว?" หลิวเยี่ยนถามด้วยเสียงที่สั่นเทา

"คุณนายจะตายตอนนี้ไม่ได้นะ ตอนนี้เธอเป็นผู้ถือครองสิทธิ์ในการบริหารบริษัท ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นมา เซิงหัวกรุ๊ปของเราไม่วุ่นวายไปหมดเหรอ?" จางหยูฮุ้ยภรรยาของซูเป่ยพูดขึ้น

ถึงเธอจะไม่พูดแบบนี้ แต่คนพวกนี้ก็แทบอยากจะให้คุณนายสิ้นลมหายใจในเร็ววัน อย่างไรก็ตามเมื่อไหร่ที่คุณนายเสียชีวิต พวกเขาก็จะสามารถแบ่งทรัพย์สมบัติของตระกูลซูทันที

แต่ซูกุ้ยและซูเป่ยเริ่มไม่มีความสุขแล้ว ซูเป่ยเพิ่งรับช่วงดูแลแผนกการเงิน อนาคตยังอีกยาวไกล ส่วนซูกุ้ยเพื่อที่จะได้ใจของคุณนายซูเขายอมจ่ายเงินไปตั้งมากมาย จะไปยอมรับสถานการณ์แบบนี้ได้ยังไง?

ซูกุ้ยหยิบเข็มเงินขึ้นมาอีกครั้ง เขาฝังเข็มลงบนขมับและจุดฝังเข็มที่ท้ายทอยทั้งสองจุดของคุณนาย

แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นมันก็ยังไม่มีประโยชน์อะไร

"พี่รอง ลมหายใจของแม่เริ่มอ่อนลงเรื่อยๆแล้ว ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?" ซูเป่ยเริ่มกังวลแล้ว

"อาการของแม่แปลกมาก ยิ่งไปกว่านั้นยังกำเริบอย่างกะทันหัน ฉันไม่สามารถวิเคราะห์ได้…รีบไปสั่งให้พยาบาลที่อยู่ข้างนอกเชิญผู้เฒ่าฉีมา!"

สถานการณ์แบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะสามารถควบคุมได้อีกแล้ว

ซูกังรีบวิ่งออกไปข้างนอกทันที

แต่ผ่านไปสักพัก เขาวิ่งกลับมาด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก "พ่อ ลุงสอง พยาบาลโทรถามแล้ว ตอนนี้ผู้เฒ่าฉีไม่ได้อยู่โรงพยาบาล! เขาออกตรวจนอกสถานที่แล้ว!"

"อะไรนะ?" ซูกุ้ยตกตะลึง

"ลุงสอง หรือไม่พวกเราเรียกหมอคนอื่นมาก่อน"

"แม้แต่ฉันยังไม่รู้เลยว่าอาการของแม่เป็นอะไร แล้วหมอคนอื่นจะไปมีประโยชน์อะไร? ทั้งโรงพยาบาล นอกจากผู้เฒ่าฉีไม่มีคนอื่นสามารถรักษาได้อีกแล้ว!" ซูกุ้ยพูดด้วยท่าทางที่คอตก

"หรือว่าคุณย่าเธอ…"

"พี่รอง รีบคิดหาวิธีเร็วเข้า!"

"พาแม่ไปที่ห้องฉุกเฉินทันที! ทำการช่วยชีวิตก่อนแล้วค่อยว่ากัน! ผมจะไปเรียกแพทย์ของโรงพยาบาล! จะต้องมีวิธีแก้ไขแน่นอน ทุกอย่าเพิ่งตื่นตระหนก!"

ซูกุ้ยพยายามสงบสติอารมณ์

ทุกคนพากันพยักหน้า รีบทำตามที่เขาสั่งทันที

ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเกิดเรื่องที่น่าตกใจแบบนี้ขึ้นอย่างกะทันหัน

ทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นเร็วเกินไป!

มองดูสีหน้าที่เฉยเมยและนิ่งสงบของหลินหยาง ภายในใจของซูเหยียนมีความโกรธปะทุขึ้น

"นี่!" ซูเหยียนพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา "คุณช่วยคุณย่าได้จริงเหรอ?"

หลินหยางหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเวลา "ยังเหลือเวลาอีกสามนาที"

"อะไรนะ สามนาที?"

"ภายในสามนาทีถ้าคุณทำให้ผมเข้าไปช่วยคุณย่าไม่ได้ งั้นอีกไม่กี่วันข้างหน้าพวกเราเตรียมตัวกินข้าวกับญาติมิตรสหายของตระกูลซูได้เลย"

ซูเหยียนรู้สึกอึ้งไปสักพักถึงจะเข้าใจความหมายของเขา

พูดตามตรง เธอเองก็ไม่ค่อยเชื่อใจหลินหยาง

แต่งงานกันมาสามปี ถึงแม้ทั้งสองคนจะไม่มีเรื่องระหว่างชายหญิง แต่หลินหยางเป็นผู้ชายแบบไหนเธอย่อมรู้ดีแก่ใจ

แม้แต่ลุงสองก็ยังช่วยคุณย่าไม่ได้ แล้วคนไร้ประโยชน์อย่างเขาทำได้จริงเหรอ?

"ช่างเถอะ ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ฉันจะเชื่อใจคุณสักครั้ง!" ซูเหยียนกัดฟันแน่น ลากหลินหยางเข้าไปในห้องฉุกเฉิน

ตอนนี้ ผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลมารวมตัวกันที่นี่หมดแล้ว

การแพทย์จีนเห็นผลค่อนข้างช้า อาการที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันแบบนี้จึงจำเป็นต้องพึ่งพาการแพทย์ตะวันตก

แต่หลังจากที่ทำการช่วยเหลือไปสักพักไม่มีประโยชน์อะไรเลย สถานการณ์สูญเสียการควบคุมไปแล้ว

สีหน้าของซูกุ้ยซีดขาว เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้วยท่าทางที่อ่อนแรง

"พี่ใหญ่ แม่เป็นยังไงบ้าง?"

คนของตระกูลซูเดินเข้ามารายล้อม

"ออกไปให้หมด!" ซูกุ้ยตะโกนด้วยความรำคาญ

ทุกคนสะดุ้งตกใจ

ซูกุ้ยหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาใครบางคน

"เสี่ยวกุ้ย ผมรู้สถานการณ์หมดแล้ว ตอนนี้ผมกำลังอยู่ระหว่างทาง ไม่ว่ายังไงพวกคุณก็ต้องคิดหาวิธีประคับประคองอาการของคุณนายซูเอาไว้!" ทางปลายสายมีเสียงพูดที่กำลังหอบหายใจดังขึ้น

เป็นเสียงของผู้เฒ่าฉีโรงพยาบาลการแพทย์จีน

ผู้เฒ่าฉีเป็นผู้เชี่ยวชาญในวงการการแพทย์จีน เขาไม่เพียงแต่มีประสบการณ์ที่โชกโชน ยิ่งไปกว่านั้นยังมีภูมิหลังที่ดี เขาเคยเป็นศาสตราจารย์การแพทย์จีนของมหาวิทยาลัยเยี้ยนจิน ต่อมาลูกชายถูกย้ายมาทำงานที่เมืองเจียงเฉิน เขาก็เลยย้ายตามมาด้วยเลย

"ผู้เฒ่าฉี อาการของแม่ผมมันกะทันหันเกินไป ผู้อำนวยการจากแผนกต่างๆลองมาตรวจดูแล้วแต่ก็ไม่พบอาการผิดปกติ ตอนนี้คนของแผนกฉุกเฉินกำลังพยายามอย่างเต็มที่ แต่มันก็แทบจะไม่ได้ผลเลย เกรงว่าแม่ของผม…คงจะรอคุณไม่ไหวแล้ว…" ซูกุ้ยพูดสะอื้นโดยไม่มีน้ำตา

"สถานการณ์แย่ขนาดนั้นเลยหรอ?" ผู้เฒ่าฉีรู้สึกอึ้ง

"ผู้เฒ่าฉี เอาเป็นว่าคุณมาก่อนเถอะ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่ ตอนนี้คุณเป็นความหวังเดียวของผม"

"คุณอดทนอีกหน่อย!" หลังจากที่พูดจบเขากดวางสายทันที

ซูกุ้ยถอนหายใจแล้วกำลังจะเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉินอีกครั้ง