ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 1007

ซูจื่ออวี๋เม้มปาก นางจะไม่สุ่มสี่สุ่มห้าช่วยฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ล้วนแต่บอกว่าเรื่องในครอบครัวพูดยากและซับซ้อน จะดีกว่าที่คนนอกเช่นพวกเขาจะไม่แสดงความคิดเห็นมากเกินไป ปล่อยให้พวกเขาทะเลาะกันเอง มันบางที่มันอาจจะง่ายกว่าในการค้นหาความลับเบื้องหลังของคฤหาสน์ฉีหลินก็ได้

สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการช่วยเหลือจวินมู่เยว่ ตามฆาตกร และออกจากคฤหาสน์ฉีหลิน

ซูจื่ออวี๋ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ข้าจะไปดูศพอีกครั้ง”

คนอื่นๆ ที่ได้ยินอย่างนั้นก็ล้อมวงเข้ามาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ซูจื่ออวี๋มาที่ห้องหู มองดูอวิ๋นลู่ซานแล้วพูดว่า “ท่านช่วยข้าพลิกศพหน่อยได้หรือไม่ท่านอวิ๋น?”

อวิ๋นลู่ซานเข้าใจทันทีว่าซูจื่ออวี๋หมายถึงอะไร นางต้องการดูว่ามีตัวอักษรอยู่ใต้ร่างของเสิ่นรั่วซงหรือไม่

อวิ๋นลู่ซานรีบเอื้อมมือออกไปช่วยพลิกศพ แน่นอนว่ามีคำอยู่ใต้ร่าง แต่คราวนี้เขียนด้วยเลือดแทนที่จะเป็นข้าว

เสิ่นรั่วเหมยมองดูคำนั้นแล้วพูดว่า “อวิ๋น?”

ซูจื่ออวี๋กล่าวว่า “คำแรกคือไฉ่ คำที่สองคืออวิ๋น พอมารวมกันก็เป็นไฉ่อวิ๋น ฮูหยินอวิ๋น นายท่านรองอวิ๋น พวกท่านลองคิดดูให้ดี ว่ามีใครที่เกี่ยวข้องกับคำว่าไฉ่อวิ๋นหรือไม่”

เสิ่นรั่วเหมยส่ายหัว มองดูศพที่น่าสยดสยองแล้วหันหลังออกมาจากห้องหู

และเห็นได้ชัดว่าอวิ๋นลู่ซานขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำว่า “ไฉ่อวิ๋น”

หลังจากเห็นดังนั้น โม่ซุนจึงถามว่า “นายท่านรองอวิ๋นคิดอย่างไร?”

ทันใดนั้น อวิ๋นลู่ซานก็ได้สติกลับมา จากนั้นจึงส่ายหัวอย่างรวดเร็วและพูดว่า “ไม่...ไม่...ข้าคิดอะไรไม่ออก”

อวิ๋นลู่ซานออกจากคฤหาสน์ด้วยความตื่นตระหนก เมื่อเขาเดินผ่านอวิ๋นหมิงอวิ๋นม่อสองพี่น้อง สายตาก็ดูหวาดกลัวพวกเขาอยู่เล็กน้อย

อวิ๋นหมิงและอวิ๋นม่อสงสัย ราวกับว่าพวกเขาไม่เข้าใจสายตาที่ลุงรองมองพวกเขา

ทุกคนกลับมาที่ห้องโถงจงอี้อีกครั้ง และซูจื่ออวี๋ก็หยิบหยกที่แตกอีกชิ้นขึ้นมาข้างๆ คำว่า “อวิ๋น”