ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 153

ซูจื่ออวี๋มองซูจื่อหยวนด้วยความตกใจ นางคิดไม่ถึงจริงๆ ที่แท้เป้าหมายของซูจื่อหยวนก็เหมือนกับนางที่จับจ้องจวินมู่เหนียนอยู่

ดูเหมือนซูจื่อหยวนจะมีสายตาดีกว่าซูจื่ออวี๋ และจัดการยากกว่านางมาก

ซูจื่ออวี๋มองจวินมู่เหนียนด้วยความกังวล เขาแสร้งว่าขาพิการ ถ้าซูจื่อหยวนไม่รู้น้ำหนัก ทำเขาพิการขึ้นมาจริงๆ จะทำอย่างไร?

หรือพูดอีกอย่าง หากซูจื่อหยวนใช้วิธีกระตุ้นที่เจ็บปวดบางอย่างจนทำให้จวินมู่เหนียนแกล้งต่อไปไม่ได้จะทำอย่างไร?

แม้ว่าซูจื่ออวี๋จะไม่รู้ว่าทำไมจวินมู่เหนียนถึงต้องแกล้งพิการ แต่สัญชาตญาณของนางบอกว่าเรื่องที่จวินมู่เหนียนแกล้งพิการนั้นไม่สามารถถูกเปิดเผยได้

ดูเหมือนหัวใจจะได้สูญเสียอะไรบางอย่าง ระหว่างที่ซูจื่ออวี๋มองไปที่จวินมู่เหนียน จวินมู่เหนียนก็หันไปมองซูจื่ออวี๋

สายตาของจวินมู่เหนียนเฉยชามาก ราวกับไม่ได้กังวลเกี่ยวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น และความเฉยชานี้ก็ส่งผลมาถึงซูจื่ออวี๋

ซูจื่ออวี๋เข้าใจเจตนาของจวินมู่เหนียนที่มองนางแบบนี้หมายถึงอะไร เขากำลังพูดว่า ‘ไม่ต้องกังวล’

กังวล?

เขารู้ได้อย่างไรว่านางกำลังกังวล?

ไม่สิๆๆ ไม่ใช่เขารู้ได้อย่างไร แต่เป็นนาง...นางกำลังกังวลกับเขาจริงๆ หรือ

จวินมู่เหนียนหันไปมองฮ่องเต้และฮองเฮา ก่อนจะกล่าวว่า “ทูลเสด็จพ่อ ฮองเฮา ขาของลูกได้รับการรักษาจากหมอเทวดาโม่แล้ว เชื่อว่าใช้เวลาอีกหน่อยก็อาจจะดีขึ้น ระหว่างการรักษานี้ ไม่สะดวกให้คนอื่นยื่นมือเข้าแทรกแซงได้พ่ะย่ะค่ะ”

ซูจื่ออวี๋เงยหน้าขึ้นมองจวงเสียนเฟย ถึงได้พบว่านางก็อยู่ที่นี่ด้วย

วันนี้จวงเสียนเฟยสวมชุดสีเหลืองสดใสทั้งตัว ฮ่องเต้และฮองเฮาสองคนใส่คล้ายกัน ลั่วกุ้ยเฟยก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้ สวมชุดสีแดงทั้งตัว อ่อนกว่าสีแดงเข้มเล็กน้อย แต่กุ้ยเฟย สุดท้ายก็คืออนุ ตามกฎที่ปฏิบัติกันมา จะใส่สีแดงเข้มไม่ได้ ลั่วกุ้ยเฟยสวมสีแดง แสดงให้เห็นเจตนาอยากจะดึงดูดความสนใจ

แต่จวงเสียนเฟยคนนี้ อายุไม่นับว่าเยอะมาก แต่กลับสวมชุดสีเขียวอมเทา ดูเหมือนถ่อมตัวจนทำให้คนมองข้ามการมีอยู่ของนางไปได้

ควบคู่กับท่าทางอ่อนโยนของสตรีเจียงหนานที่มีอยู่ในตัวนาง คำพูดที่พูดออกมาก็นุ่มนวล น้ำเสียงอ่อนโยนนั้นทำให้นางดูอ่อนโยนมากขึ้น

ฮ่องเต้เจาเหวินเห็นความกังวลใบหน้าขอจวงเสียนเฟย จากนั้นก็มองไปที่จวินมู่เหนียนแล้วพูดว่า “หลานซี ให้นางลองดูก่อนดีหรือไม่?”