ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 246

การนับถอยหลังของจวินมู่เย่วยังดำเนินต่อไป

“ห้า สี่ สาม ...”

หัวใจของจวินมู่ฉงเต้นแรง แต่คนในเรือนกลับไม่มีใครขยับได้

จวินมู่ฉงทนไม่ไหว จึงแหกปากร้องตะโกน

“พวกบ่าว ใครก็ได้ เข้ามาที่นี่เร็ว”

พลธนูของค่ายชิงหลงที่เฝ้าอยู่ด้านนอก มีปฏิกริยาในที่สุด จึงได้บุกเข้ามากันสิบกว่าคน

จวินมู่ฉงไม่มีเวลาสนใจว่าพี่รองของเขาใส่กางเกงหรือไม่ รีบตะโกนว่า

“รีบเข้าไปช่วยท่านอ๋องรองออกมา”

พวกพลธนูรีบวิ่งเข้าไปในห้องหอทันที

ทว่าในขณะนั้นเอง จวินมู่เย่วนับเลขตัวสุดท้ายออกมา

“หนึ่ง!”

แกรก! แกรก แกรก!

กำแพงของห้องหอ ถล่มทลายลงต่อหน้าต่อตาทุกคนทันที

ครืน!

เสียงอึกทึกที่ดังขึ้นกะทันหัน ทำให้ทุกคนรีบหนีให้ไกลจากบ้านที่กำลังจะถล่ม

“ท่านอ๋องระวัง!” องครักษ์ที่อยู่รอบด้านรีบดึงจวินมู่ฉงที่พยุงตัวกับเสา ชายคาแผ่นใหญ่ร่วงครืนลงมาตรงจุดที่จวินมู่ฉงยืนอยู่เมื่อสักครู่

หากเขาช้าอีกนิดเดียว ขณะนี้คงต้องหัวแตกเลือดอาบ

ครืน! เคร้ง! แกรก!

บ้านทั้งหลังไร้สิ่งค้ำยันในเสี้ยววินาที จึงถล่มลงมาทันที

ซูจื่ออวี๋เห็นดังนั้นจึงรีบหันหลัง กอดจวินมู่เหนยนที่นั่งอยู่ตรงหน้ามาไว้ในอ้อมกอด แล้วใช้แผ่นหลังบังฝุ่นให้เขา

ทุกคนตกใจไม่น้อยกับภาพตรงหน้าที่ได้เห็น บ้านที่อยู่ดีๆ จะถล่มลงมาทั้งอย่างนี้ได้อย่างไร?

อีกอย่างต่อให้บ้านถล่มก็ควรจะมีหลังคาไม่ใช่หรือ? เหตุใดที่อื่นล้วนมีหลังคา แต่ส่วนบนของเตียงจวินมู่หลานจึงไม่มีหลังคา?

ทุกคนมองเห็นจวินมู่หลานในร่างเปลือยเปล่า และน่าขายหน้ามากที่สุด ซึ่งทำให้ทุกคนตะลึงไม่น้อย และเกือบจะลืมปฏิกริยาตอบโต้แทบจะทั้งหมด

สุดท้ายเป็นลั่วไป๋ที่รู้สึกตัวคนแรก ตะโกนบอกว่า

“ยังยืนบื้ออยู่ทำไม รีบไปช่วยท่านอ๋องสิ!”

“เอ่อ? อ่า!” พวกองครักษ์รีบกรูกันเข้าไปใน แล้วใช้เสื้อผ้าปิดบังจวินมู่หลานที่ยังไม่ได้สติ

จวินมู่ฉงโกรธจนหน้าซีด แล้วหันไปถลึงตาใส่ซูจื่ออวี๋ บอกว่า

“ซูจื่ออวี๋! เจ้าตายแน่!”

ซูจื่ออวี๋กลับหัวเราะบอกว่า

“รื้อบ้านขุดดิน ก็เพื่อเล่นสนุกไม่ใช่หรือ? เจ้าอยากจะเล่นอย่างไร ข้าพร้อมเสมอ วันนี้ข้าสามารถรื้อบ้านได้ทั้งหลัง พรุ่งนี้ข้าก็รื้อจวนได้ทั้งหลังเหมือนกัน ไม่เชื่อ ก็ลองดูได้เลย!”