ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 255

ซูจื่ออวี๋กระพริบตาด้วยความสงสัย ถามว่า

“บาดเจ็บเมื่อคืนตอนอยู่จวนท่านอ๋องรองหรือ?”

จวินมู่เหนียนส่ายหน้า พร้อมทั้งชี้ไปยังหน้าอกของซูจื่ออวี๋

ซูจื่ออวี๋เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร น่าจะพูดถึงผ้าเช็ดหน้าที่อยู่ในกล่อง

ซูจื่ออวี๋ดึงมือกลับอย่างเขินอาย พูดเสียงค่อย

“โง่ ใช้เลือดไก่แทนก็ได้แล้วนี่ ทำไมต้องทำร้ายตัวเองด้วย”

จวินมู่เหนียนขมวดคิ้ว

“สิ่งสำคัญคือไม่ใช่หาเลือดอะไร แต่ข้าต้องบาดเจ็บเพราะช่วยเจ้าโกหก เจ้าไม่ควรจะขอบคุณข้าหรือ?”

ซูจื่ออวี๋เบะปาก

“เมื่อสักครู่ข้าก็ช่วยท่านอ๋องทำแผลแล้วอย่างไร?”

จวินมู่เหนียนเม้มปาก ไม่รู้จะตอบอย่างไร เมื่อเห็นท่าทางแยกแยะเรื่องงานอย่างจริงจังของซูจื่ออวี๋ ทำให้เขาอดสงสัยความในใจของซูจื่ออวี๋ไม่ได้

……

ในขณะที่ท่านอ๋องฉินผู้สูงส่งยังไม่เข้าใจความในใจของพระชายานั้น ด้านนอกรถม้ามีเสียงของเทียนชิงดังขึ้น

“ท่านอ๋อง คุณชายหันมาแล้ว”

เทียนชิงพูดไม่ทันขาดคำ เสียงของหันหรูเฟิงก็ดังขึ้นเสียแล้ว

หันหรูเฟิงเอ่ยปากบอกว่า

“ศิษย์พี่รอง ข้าไปสืบมาแล้ว พวกที่ล่าสังหารข้า คือหอล่าจันทรา หน่วยมือสังหารที่มีชื่อเสียงของเจียงหนาน อยู่คนละพื้นที่กับหอหว่างเซิงของพวกเรา ข้า...”

หันหรูเฟิงเปิดผ้าม่านแล้วกระโดดขึ้นรถม้า เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋อยู่ด้วย ทำให้เขาชะงักไปทันที

เมื่อสักครู่เหมือนเขาเปิดเผยความลับของจวินมู่เหนียนออกมาจนหมด เขานึกว่าในรถม้ามีแต่จวินมู่เหนียนคนเดียว !

ซูจื่ออวี๋เห็นสีหน้าลำบากใจของหันหรูเฟิง จึงเบะปากบอกว่า

จวินมู่เหนียนหันมองซูจื่ออวี๋เหมือนรู้สึกตัว ซูจื่ออวี๋รีบเบือนหน้าหนี แกล้งทำเหมือนตัวเองไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย

จวินมู่เหนียนรู้สึกน่าขัน เขาบอกว่า

“เมื่อวานตอนที่หรูเฟิงต่อสู้ ได้ขโมยจดหมายฉบับนี้มาจากพวกเขา แต่เนื้อหาในจดหมายเป็นภาษาสันสกฤต เมื่อคืนข้าไม่ได้เข้าหอกับเจ้า เพราะมัวรีบร้อนหาคนมาแปลเนื้อหาในจดหมาย ชายารักของข้า เจ้าคงไม่ได้โกรธข้าใช่หรือไม่?”

ชา...ชายารักอะไรกัน?

ซูจื่ออวี๋มองจวินมู่เหนียนเหมือนเห็นผี แต่เขากลับทำสีหน้าเรียบเฉย เหมือนสิ่งที่พูดเมื่อสักครู่ก็คือความจริง

ซูจื่ออวี๋หันมองหันหรูเฟิงที่จ้องจับผิดเต็มที่ จึงพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้

“ท่านว่าอะไรน่ะ ข้าจะโกรธท่านได้อย่างไร ไม่ได้กับข้า...” ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับข้าของซูจื่ออวี๋ยังไม่ทันได้พูดออกไป จวินมู่เหนียนกลับขัดขึ้น

จวินมู่เหนียนบอกว่า

“ชายารักช่างเอาใจใส่ยิ่งนัก มีชายาเช่นนี้ข้ายังปรารถนาสิ่งใดอีก”

มุมปากของซูจื่ออวี๋กระตุกอย่างควบคุมไม่อยู่ นางอยากจะอธิบายเพราะกลัวหันหรูเฟิงเข้าใจผิด แต่จวินมู่เหนียนกลับพูดเรื่องงานขึ้นมาซะก่อน