ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 264

ชายชุดดำที่ถูกเรียกว่าเจ้าหอหลุบตามองไปยังผู้ใต้บังคับชัญชาและถามออกมา “เหตุใดจึงได้ลงมือที่ถนนนอกเมือง?”

ทุกคนก้มหน้าก้มตาไม่กล้าที่จะพูดสิ่งใดออกมา และหนึ่งในคนกลุ่มนั้นพูดขึ้นมาเป็นคนแรก “เรียนท่านเจ้าหอ ฝีมือของหันหรูเฟิงนั้นดีมากและยังมีองครักษ์เงาอยู่ตามหนทาง ที่นอกเมืองหลวงในวันนั้น เขาไม่มีองครักษ์อยู่ข้างกายและมีเพียงสตรีที่ไม่มีวรยุทธ์ สตรีนางนั้นเป็นเพียงแค่ภาระของเขา ข้าน้อยคิดว่ามันเป็นโอกาสที่ดี ดังนั้น… ”

ชายในชุดดำพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ดังนั้นพวกเจ้าจึงลงมือฆ่าคน ไม่เพียงฆ่าไม่สำเร็จ พวกเจ้ายังทำจดหมายหายไปด้วยใช่หรือไม่?”

ชายชุดดำที่เหลือพูดออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน “ข้าน้อยสมควรตาย!”

หูของชายชุดดำขยับราวกับได้ยินเสียงบางอย่างก่อนจะพูดออกมา “แยกย้าย!”

สิ้นเสียงชายชุุดดำทั้งหมดก็กระจายตัวออกไป หายวับไปในท้องฟ้ายามค่ำคืนในชั่วพริบตา แต่ชายชุดดำที่ถูกเรียกว่าเจ้าสำนักก็หลบออกไปทางนอกเมือง

ไม่รู้ว่าวิ่งมานานแค่ไหน ผูู้นำของชายชุดดำก็ได้มาจนถึงป่าทึบในเขตชานเมือง เขาค่อยๆหยุดลงอย่างช้าๆก่อนที่จะหันกลับไปยังด้านหลังและเปิดปากถาม “เจ้าติดตามข้ามาตลอดทาง เอาแต่ตามอย่างไม่หยุดหย่อนไม่ยอมแพ้ จะตามข้ากลับไปที่เจียงหนานเลยหรือไม่?”

จวินมู่เหนียนที่สวมใส่ชุดดำและหน้ากากเงินอยู่ในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงแสดงตัวในฐานะของหมิงโหลว เขาค่อยๆเยื้องกายขึ้นเข้ามา เมื่อเห็นเอ๋อเหม่ยซื่อไร้เงาบนมือของเขา จวินมู่เหนียนก็พูดขึ้นมาทันที “นักฆ่าไร้เงา เจ้าคือกุ๋ยจิ่ง?”

กุ๋ยจิ่งกำเอ๋ยเหม่ยซื่อในมือไว้แน่นก่อนจะพูดอย่างเย็นชา “หมิงโหลว?!”

จวินมู่เหนียนพยักหน้า “หอล่าจันทรากับหอกว่างเซิงของข้านั้นต่างคนต่างอยู่มาแต่ไหนแต่ไร เหตุใดเจ้าจึงมาที่เมืองหลวง”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีเจตนาฆ่า กุ๋ยจิ่งจึงวางอาวุธของเขาลงและพูดอย่างเย็นชาว่า “ภารกิจ”

จวินมู่เหนียนกล่าวต่อ: "เจ้าของเวินเซียวอวี๋หยวน หันหรูเฟิงเป็นเพื่อนเก่าของข้า ข้าสงสัยว่าท่านจะไว้หน้ากันได้หรือไม่"

กุ๋ยจิ่งค่อยๆขมวดคิ้ว เขาคิดไม่ถึงว่าหันหรูเฟิงจะขึ้นกับหอหว่างเซิง

เมื่อจวินมู่เหนียนกลับไปที่จวนฉินอ๋องก็มีคนสองคนรอเขาอยู่ในห้องหนังสือแล้ว คนหนึ่งคือหันหรูเฟิงและอีกคนหนึ่งคือฮวาเฉียนเจียวผู้เป็นแม่เล้าของเวินเซียงอวี๋หยวน

ฮวาเฉียวเจียวที่เห็นจวินมู่เหนียนก็ก้มหน้าด้วยความหวาดกลัวไม่กล้าที่จะเงยขึ้นมา นางค่อยๆโค้งคำนับและกล่าวว่า “ข้าน้อยคารวะท่านอ๋อง”

จวินมู่เหนียนตำหนิด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฮวาเฉียนเจียว เจ้ายังจำตัวตนของตัวเองได้หรือไม่? ข้าเห็นว่าเจ้าดูติดใจกับการเป็นแม่เล้า!”

ฮวาเฉียนเจียวคุกเข่าลงบนและพูดด้วยใบหน้าซีดเผือด “ท่านอ๋องโปรดอภัย ข้าน้อยไม่ทราบจริงๆว่าเธอเป็นชายาอ๋อง ข้าแค่อยากส่งสตรีเข้าไปสอดแนมเพิ่มในบ้านของพวกคนรวยในเจียงหนาน เพื่อใช้งานในภายหลัง”

ฮวาเฉียนเจียวผู้นี้เป็นคนของหอหว่างเซิงเช่นเดียวกันและยังเป็นองครักษ์เงาของจวินมู่เหนียน

ก่อนที่จวินมู่เหนียนจะตำหนิเขา หันหรูเฟิงก็พูดขึ้นมาว่า “หุบปาก เจ้าจับผู้หญิงไม่เต็มใจมาหลายคน มีประโยชน์กับผีอะไร เจ้าคิดว่ายาพิษของเจ้าสามารถซื้อใจคนได้หรือ? จะใช้คนก็อย่าระแวง หากระแวงใครก็อย่าใช้เขา ยังต้องการให้ข้าสอนเจ้าหรือไม่?”