ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 272

ซูจื่ออวี๋ขบคิดก่อนจะพูดออกมา “ท่านพ่อวางใจ ข้าต้องดูแลสิ่งนี้อย่างดี จวนฉินอ๋องมีทุกอย่างแล้ว ท่านไม่ต้องห่วงข้า อีกอย่างสำหรับจวนเสนาบดีแล้ว ข้าเป็นบุตรที่ออกเรือนไปแล้ว ไม่ได้สนใจอะไรมากมายนัก ยังคงต้องพึ่งพาฮูหยินซู หากมีปัญหา ข้าจะทำให้ดีที่สุด สิ่งใดจะเกิดก็แล้วแต่สวรรค์จะลิขิต ”

เสนาบดีซูถอนหายใจออกมา เขาเข้าใจความหมายของซูจื่ออวี๋ นางกำลังบอกว่า ตอนนี้นางไม่ได้สนใจเรื่องเล็กๆน้อยๆของจวนเสนาบดีซู อะไรที่จวนฉินอ๋องต้องการแล้วไม่มีบ้าง?

แต่นางบอกแล้วว่านางไม่ใส่ใจจวนเสนาบดีมากมายนัก หรือกล่าวอีกนัยคือ นางจะไม่แก้แค้นหากฮูหยินซูไม่รนหาที่ตาย ทั้งสองก็จะอยู่กันอย่างสงบสุข

เสนาบดีซูพยักหน้าและพูดว่า “ดี…ดีดี แบบนั้นก็ดี แบบนั้นก็ดี รอพ่อกลับมาจากโยวโจวค่อยคุยกันเรื่องแม่ของเจ้า ”

“เรื่องแม่ของข้า?” ซูจื่ออวี๋มองเสนาบดีซูด้วยความประหลาดใจ

แต่เสนาบดีกลับไม่พูดอะไรต่อหยุดมันไว้เพียงเท่านั้น

“นี่ก็สายแล้ว เดี๋ยวจะเสียฤกษ์เดินทาง อวี๋เอ๋อร์ปรนนิบัติฉินอ๋องให้ดี เรื่องอื่นไว้รอพ่อกลับมาพวกเราค่อยว่ากัน!”

หลังจากที่เสนาบดีซูพูดกับนางเสร็จก็หันไปมองฮูหยินซู “ฮูหยิน เจ้าดูแลซื่อจี้ดีๆ นางกำลังท้องกำลังไส้ เจ้าใส่ใจดูแลนางให้มาก”

ฮูหยินซูกัดฟันตอบรับ “ข้าทราบแล้วเจ้าค่ะ ท่านพี่เดินทางปลอดภัย”

เสนาบดีซูโบกมือก่อนจะขึ้นรถม้าและออกจากเมืองหลวง

ฮูหยินซูมองซูจื่ออวี๋ผ่านๆและขึ้นรถม้าไปและเข้าเมืองไปพร้อมกับซูจื่อหยวน เห็นชัดๆว่ากำลังกลับไปยังจวนเสนาบดี

เมื่อเห็นแบบนี้ ชิวขุยก็พูดอย่างมีความสุข “คุณหนู ท่านมีตราประทับในมือแล้ว จากนี้ค่าใช้จ่ายของจวนในทุกเดือน ฮูหยินซูต้องมารับเงินจากท่าน นี่มันโชคเข้าข้างเราแล้วชัดๆ”

ซูจื่ออวี๋พูดในใจ “ใช่สิ โชคเข้าข้างแล้ว ฮูหยินซูไม่ปล่อยข้าไป ข้าก็เช่นเดียวกัน”

ฝูงชนพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ มันทำให้ซูจื่ออวี๋รู้สึกสงสัยเล็กน้อยเกี่ยวกับองค์หญิงแห่งหนานเจียงที่กำลังจะได้พบเจอ

ไม่เพียงแค่อยากจะรู้เกี่ยวกับองค์หญิงแห่งหนานเจียงเท่านั้น แต่ซูจื่ออวี๋รู้สึกสงสัยเกี่ยวกับรัชทายาทแห่งหนานเจียงมากกว่า เพราะเขาเป็นคนที่จวินมู่เหนียนเลือกให้แต่งงานกับซูจื่อหยวน

ในขณะที่ทุกคนกำลังชะเง้อคอมองอยู่นั้น ขบวนรถม้าของหนานเจียงก็ค่อยๆผ่านไป

รถม้าทรงกลมที่มีม่านสีแดงขลิบทอง เคลื่อนเข้ามาใกล้และหน้าขบวนมีชายที่อยู่บนม้าตัวใหญ่ นั่นคงจะเป็นรัชทายาทหนานหยวนชิงแห่งหนานเจียง

ซูจื่ออวี๋เงยหน้าขึ้นมามอง หนานหยวนชิงผู้นี้ไม่เหมือนกับที่นางจินตนาการเอาไว้ ในตอนแรกนางคิดว่าแม้ว่ารัชทายาทจะไม่หล่อเหลาเท่าจวินมู่เหนียนแต่อย่างน้อยเขาก็ควรจะเป็นชายชาติทหารเช่นเดียวกับจวินมู่เยว่

แต่ใบหน้าของหนานหยวนชิงที่อยู่ตรงหน้านางนับว่าไม่เลว แต่กลับมีสีหน้าซีดเซียว มันแสดงให้เห็น…อาการเจ็บป่วยไม่ใช่หรือ?