ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 365

ซูจื่ออวี๋เข้าใจความหมายของป๋ายหลี่เชียนซาง นี่เขาคิดจะให้นางไปสอบถามเผยหยวนหรือ

แต่เผยหยวนจะบอกได้อย่างไร?

ด้วยตำแหน่งพระชายารองอ๋องฉินของนาง จะให้ไปถามขุนนางคนสำคัญหรือ คิดอย่างไรก็ประหลาดชอบกล

ซูจื่ออวี๋แอบถอนหายใจ แอบคิดว่าเรื่องนี้อย่างไรก็ต้องขอความช่วยเหลือจากวินมู่เหนียน

……

ตอนที่ซูจื่ออวี๋ออกจากร้านดั่งปรารถนา ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว เพราะในใจคิดแต่เรื่องที่จะสอบถามเผยหยวน ทำให้นางลืมเรื่องของซู่ซีเสียสนิท

นางรีบเดินทางกลับจวนอ๋องฉินอย่างรวดเร็ว หลังจากเข้าไปในจวนก็รีบไปหาจวินมู่เหนียน แต่เมื่อมาถึงห้องหนังสือกลับไม่พบผู้ใด

พ่อบ้านเฟิงรายงานว่า

“พระชายา ฝ่าบาทมีคำสั่งให้ท่านอ๋องไปเข้าเฝ้า”

ซูจื่ออวี๋เงยหน้ามองท้องฟ้า ถามอย่างสงสัย

“นี่ฟ้าก็จะมืดแล้ว ดึกขนาดนี้เข้าวังไปทำอะไร?”

พ่อบ้านเฟิงลังเลสักครู่ บอกว่า

“ดูเหมือนจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับหนานเจียง บ่าวเองก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเช่นไร พระชายารับอาหารแล้วพักผ่อนก่อนก็ได้ รอท่านอ๋องกลับมา ข้าจะเรียนท่านอ๋องว่าพระชายามีธุระหาท่านอ๋อง”

เรื่องของหนานเจียงหรือ? หรือว่าจะเป็นเรื่องยืมเสบียง?

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร เกรงว่าคงต้องรอให้จวินมู่เหนียนกลับมาถึงจะรู้เรื่อง

ซูจื่ออวี๋พยักหน้าเล็กน้อย ไม่ได้ถามสิ่งใดพ่อบ้านเฟิงต่อ แค่คิดว่าจะกลับไปที่เรือนของตัวเอง แต่นางเดินไปได้เพียงสองก้าว กลับได้ยินเสียงฟ้าร้องดังสนั่น

พ่อบ้านเฟิงเงยหน้ามองฟ้า บอกว่า

“ฟ้าเดือนห้าเหมือนเด็กน้อย คิดจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนทันที พระชายารีบกลับเรือนเถอะขอรับ ฝนกำลังจะมาแล้ว”

เสียงฟ้าร้องดังสนั่น แต่กลับไม่ได้ทำให้ซูจื่ออวี๋ตกใจ ทว่าหัวใจของนางกลับชาวาบ เพราะจู่ๆนางก็นึกถึงพิษที่อยู่ในตัวจวินมู่เหนียน

ในขณะที่นางกำลังลังเลอยู่นั้น ซ่า ฝนตกลงมาห่าใหญ่

“องครักษ์เซวียนชาง พายุฝนกระหน่ำเช่นนี้ ร่างกายของท่านอ๋องคงรับไม่ไหว!”

ซูจื่ออวี๋ไม่กล้าตะโกนบอกเรื่องพิษของจวินมู่เหนียน นางเชื่อว่าหากคนที่ติดตามนางคือเซวียนชาง เขาต้องเข้าใจความหมายของนางแน่นอน

เป็นไปตามคาด เซวียนชางเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าทุกครั้งที่เกิดฝนตกฟ้าร้องอาการของจวินมู่เหนียนจะกำเริบ ก่อนหน้านี้ซูจื่ออวี๋พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นแล้ว ว่านั่นไม่ใช่โรคแต่คือพิษ

เซวียนชางแอบคิดในใจ

“แย่แล้ว ฝนฟ้ากระหน่ำขนาดนี้ พิษของท่านอ๋องจะกำเริบหรือไม่? !”

คิดได้แบบนั้น เซวียนชางรีบปรากฏตัวทันที พร้อมหันมองซูจื่ออวี๋ที่สีหน้าร้อนใจ เซวียนชางรีบบอกว่า

“พระชายามีเรื่องใดหรือ?”

ซูจื่ออวี๋รีบร้อนเอ่ยปาก

“พาข้าไปหาท่านอ๋อง เกิดอาการกำเริบ ข้าสามารถช่วยเขาได้!”